ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΤΙΤΛΟΣ:
Νευρικός Εραστής ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ:
Woody Allen ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΟΥΝ:
Woody Allen, Diane Keaton, Carol Kane, Christopher Walken, Dick Cavett Ένας νευρωτικός κωμικός ερωτεύεται για πολλοστή φορά. Φαίνεται όμως πως η Annie Hall (Diane Keaton) είναι μια ξεχωριστή περίπτωση. Ελαφρόμυαλη, ελεύθερο πνεύμα και ισχυρογνώμων. Η σχέση τους είναι μοναδική και ιδιόμορφη και η κάμερα την ακολουθεί σε ολόκληρο το χρονικό της φάσμα παρεμβάλλοντας ταυτόχρονα εικόνες από το παρελθόν τους. Η σχέση τους είναι έντονη αλλά πολλές φορές αδύνατη, αφού οι χαρακτήρες τους είναι εντελώς διαφορετικοί. Οι δυο τους όμως αργούν πολύ να το καταλάβουν...
Δεν υπήρξα ποτέ τεράστιος φαν του Woody Allen. Βέβαια, ίσως αυτό δεν ενδιαφέρει κανέναν. Οφείλω όμως να πω ότι τον θεωρώ έναν από τους πιο ευφυείς ανθρώπους του κινηματογράφου. Το «Annie Hall» κάνει ένα επιτυχημένο close up στις ανθρώπινες σχέσεις και στην θεμελιακή τους αδυνατότητα κατακτώντας με το σπαθί του μια αναφαίρετη θέση στην μνήμη κάθε θεατή. Η ικανότητα του Woody Allen να παρεμβάλει σκηνές που ανακόπτουν την ομαλή αφήγηση, αλλά συγχρόνως της προσδίδουν περισσότερα νοήματα, είναι εκπληκτική. Μάλλον η ψυχανάλυση που προσφέρει μέσα από τα σενάρια και τους χαρακτήρες του απορρέει από χρόνια συνεδριών, αλλά και μελέτης. Είναι τόσο εύστοχος που δεν μπορούμε να δώσουμε άλλη εξήγηση.
Η Νέα Υόρκη είναι το μοναδικό σκηνικό που θα ταίριαζε και στην σχέση του Alvy και της Annie αλλά και στον ιδιαιτέρως ανήσυχο ψυχισμό του σκηνοθέτη. Κάθε νευρωτικός άνθρωπος έχει ανάγκη από μια αίσθηση ασφάλειας, μιας αγκαλιάς που θα μπορέσει άνετα μέσα της να επιδείξει την 'νευρωτικότητά' του.
Η Νέα Υόρκη προσφέρει μια τεράστια αγκαλιά σε όλους. Μερικές φορές αισθάνεσαι ότι είναι ζωντανή και ότι η μόνη σχέση που θα έχεις ποτέ στην ζωή σου θα είναι μαζί της. Κι αυτό δεν είναι καθόλου δυστυχία. Είναι τόσο πλήρης που δεν πρόκειται να σε απογοητεύσει ποτέ. Τουλάχιστον όχι ολοκληρωτικά και όχι για πολύ. Έτσι μεταφράζει και ο Allen την σχέση του Alvy με την Annie. Μια νεουορκέζικη σχέση που ίσως σε απογοητεύει αλλά όχι για πολύ και φυσικά στην διαδρομή της σε γεμίζει με πολλά και αληθινά συναισθήματα.
Νομίζω πως ο Allen παίζει πάντα τον εαυτό του, αλλά σε αυτήν την ταινία δεν τον παίζει απλά. Είναι ο εαυτός του. Πάνω απ' όλα μια εύστοχη ταινία που τιμήθηκε με τέσσερα Oscar και μας δίδαξε πολλά για τις σχέσεις και την ψυχολογία του καλλιτέχνη. Για την Νέα Υόρκη όμως ακόμα περισσότερα... | 
