Ο Steven Price του «Gravity» πιθανότατα να αποτελέσει έναν από τους ακρογωνιαίους λίθους τους διαφαινόμενου Οσκαρικού θριάμβου της ταινίας του Alfonso Cuaron. Πρόκειται για τον πρωτάρη της κατηγορίας ωστόσο έχει τον πρώτο λόγο σε ότι αφορά την βράβευση. Η μινιμάλ αλλά άκρως ατμοσφαιρική ηλεκτρονική μουσική του δένει απόλυτα με το υπόλοιπο κινηματογραφικό υλικό του «Gravity» προσφέροντας ένα έξοχο αποτέλεσμα. Κι αυτό γιατί η μουσική υποκαθιστά με απόλυτα εύστοχο τρόπο προβλεπόμενους ήχους, που ο θεατής αναμένει να ακούσει στην ταινία (πχ εκρήξεις), προσδίδοντας την απαραίτητη ψυχική ένταση και αγωνία ενώ σε άλλες στιγμές απορροφά έντεχνα τις σιωπές του διαστήματος, τους βόμβους των ασυρμάτων, ακόμη και ως συνοδεία στις ελλειπτικές κινήσεις των αστροναυτών. Ο Price μάζεψε αρκετά βραβεία και θερμές κριτικές στην πορεία του για τα Oscar πλην της Χρυσής Σφαίρας, την οποία κέρδισε ο Alex Ebert του «All is Lost», ο οποίος όμως απουσιάζει από την λίστα των Oscar. Γεγονός που διευκολύνει ακόμη περισσότερο το «Gravity» στο να κερδίσει το Oscar Μουσικής.

Έχοντας μαζέψει 49 υποψηφιότητες (και 5 Oscar) ο John Williams είναι αναμφίβολα ο ρεκορντμαν και η πλέον σεβάσμια μορφή της βραδιάς. To score που συνέθεσε για το «The Book Thief» είναι αρκετά λειτουργικό κινηματογραφικά και κινείται στην ίδια γνώριμη συνταγή που ανέδειξε τον συνθέτη στον σπουδαίο μαέστρο των τελευταίων 40 ετών: Πλούσια ορχήστρα, αρκετά ατμοσφαιρικό και λυρικό αποτέλεσμα, με εξαιρετικούς σολίστ όπως η ξεχωριστή πιανίστρια Joan Cheng που δίνει εξαιρετικές στιγμές στο συνολικό αποτέλεσμα. Ωστόσο όλα αυτά κάπου τα έχουμε ξανακούσει μιας και ο Williams έχει συνθέσει πολλές φορές μουσική πάνω στο ίδιο ιστορικό θέμα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου («Schindler's List», «Empire of the Sun»). Μην θεωρήσετε πιθανό το φετινό Oscar αλλά σε κάθε περίπτωση ταυτόχρονα είναι και μια δοκιμασμένη και αρκετά οικεία επιλογή για τα μέλη της Ακαδημίας.

Με σπουδαία φιλμογραφία και με εξαιρετικές μουσικές συνθέσεις, γιος μιας εκ των κεφαλών της εποχής του χρυσού Χόλυγουντ (του συνθέτη Alfred Newman) ο Thomas Newman υπήρξε συνθέτης σπουδαίων σκορ όπως «The Shawshank Redemption», «American Beauty», «The Good German», «Wall-E», κλπ και έχει ήδη με την φετινή 12 υποψηφιότητες αλλά κανένα Oscar. Στο «Saving Mr. Banks» ο Newman κάνει μια αρκετά γνώριμη σε προσωπικό μελαγχολικό ύφος μουσική εργασία, συνδέοντας παράλληλα την ταινία με τον παιχνιδιάρικο κινηματογραφικό μουσικό μύθο της Mary Poppins (στην οποία αναφέρεται και η ταινία άλλωστε) εντάσσοντας την αγαπημένη μουσική του 1963 ως demo. Χωρίς να είναι απαραίτητα η σημαντικότερη σύνθεση του Newman αποτελεί ωστόσο μια αρκετά ενδιαφέρουσα επιλογή για την Ακαδημία. Δεν θα ενθουσιαστούμε αν κερδίσει αλλά σίγουρα ο Newman αξίζει την αναγνώριση της βράβευσης αν και το ραντεβού με το Oscar έχει αργήσει πολλά χρόνια.

Ότι είπαμε για τον Newman θα μπορούσαμε να τα πούμε και για την περίπτωση του Alexander Desplat, ο οποίος με την φετινή του παρουσία χάρη στη «Philomena» του Frears φτάνει τις έξι (χωρίς Oscar) υποψηφιότητες. Και εδώ έχουμε το γνώριμο ύφος ενός συνθέτη που ξέρει να συνδυάζει στην ορχήστρα του σφιχτοδουλεμένα έγχορδα, πιάνο, κιθάρες και εκείνο τον απολαυστικά κομψό ρυθμό που κάνει την μουσική του τόσο εσωτερική και ταυτόχρονα άκρως περιγραφική. Ένας πραγματικά όμορφος και συνεκτικός μουσικός ιστός που άλλοτε μας είχε ενθουσιάσει και με το παραπάνω (θυμηθείτε καθαρά ενδεικτικά την «Syriana», το «The Curious Case of Benjamin Button», το «The Painted Veil», το «Fantastic Mr Fox»). Όχι όμως φέτος με το κάπου-το-έχω-ξανακούσει score της «Philomena». Αν και ο ίδιος αισιοδοξεί ότι η φετινή 6η υποψηφιότητα θα είναι γούρικη.

Ο σκηνοθέτης Spike Jonze είχε μια εξαιρετική ιδέα όταν εμπιστευόταν τη μουσική της ταινίας «Her» στους William Butler και Owen Pallet, μέλη των Arcade Fire, που βρίσκονται για πρώτη φορά στα Oscar. Ο pop electronica και μινιμάλ ήχος τους δένει άψογα με τον - σχεδόν - φουτουριστικό έρωτα της ιστορίας. Η παρουσία τους στην κατηγορία καλύτερης μουσικής συνδυάζεται με την παρουσία της Karen O στην αντίστοιχη κατηγορία τραγουδιού, γεγονός που δίνει πόντους στην μουσική επένδυση της ταινίας. Tα τελευταία χρόνια οι επιλογές της Ακαδημίας στην συγκεκριμένη κατηγορία χαρακτηρίζονται και από μια διάθεση τόλμης και αναγνώρισης νέων καλλιτεχνών και νέων ήχων που ξεφεύγουν από την μανιέρα της κλασικής κινηματογραφικής μουσικής. Θυμηθείτε το ambient των Trent Reznor και Atticus Ross στο «The Social Network» ή την απόλυτα μινιμάλ κιθαριστική μουσική του Gustavo Santaolalla σε «Brokeback Mountain» και «Babel». Κοντολογίς το «Her» είναι το αουτσαϊντερ της κατηγορίας.