Είδαμε W.  Η διαδρομή του George W. Bush (Josh Brolin) από ατίθασο παιδί του μπαμπά-προέδρου ως τον προεδρικό θώκο είναι το τολμηρό, καυτό θέμα που ο επίσημος προσκεκλημένος του φεστιβάλ, πολυβραβευμένος κι αμφιλεγόμενος σκηνοθέτης Oliver Stone μας παρουσιάζει. Παραθέτοντας την Τρίτη ιστορία αμερικανού προέδρου (μετά τα «Nixon» και «JFK»), ο άνθρωπος που δοξάστηκε για τα «Platoon» και «Born On The 4th Of July» κι άφησε άπαντες ξερούς με την άστοχη έπαρση του «Alexander» και το γελοία προπαγανδιστικό «World Trade Center», καλείται να 'αντιμετωπίσει' στο πολυαναμενόμενο αυριανό masterclass (18/11) και την επίσημη προβολή της ταινίας (19/11), το crash-test με κριτικούς και κοινό. Ένα crash-test που φτάνει στα όρια του φετίχ, αν ζυγίσουμε τις πρώτες αντιδράσεις απ' τη δημοσιογραφική προβολή στο Odeon Πλατεία, το οποίο σημειωτέον τελούσε υπό τη δρακόντεια περιφρούρηση αστυνομικών δυνάμεων, ένεκα της ημέρας και του Αμερικανικού Γενικού Προξενείου που στεγάζεται στον ίδιο χώρο.
Η παλινδρομική αφήγηση του Stone ξεδιπλώνει το χρονικό του απερχόμενου πλανητάρχη, από τα χρόνια του Yale και τον αλκοολισμό ως την... 'προκοπή' και τη μετέπειτα προεδρία. Η λεπτομέρεια διαδραματίζει σημαίνοντα ρόλο στο «W.». Οι ηθοποιοί ομοιάζουν σε τρομακτικό πολλές φορές βαθμό με τους αληθινούς χαρακτήρες, όπως οι Thandie Newton (Condoleezza Rice) και Richard Dreyfuss (Dick Cheney). Οι ερμηνείες (σπουδαία εκείνη του Brolin) κερδίζουν το στοίχημα της αληθοφάνειας. Ο πρωταρχικός στόχος που τίθεται - ένα πλήρες κι επίκαιρο πορτραίτο - κατακτάται, παρά τις επαναλήψεις, τη μεγάλη διάρκεια και τη συνεπακόλουθη κοιλιά. Όλα όμως περνούν σε δεύτερη μοίρα συγκριτικά με το κίνητρο και την ιδεολογική τοποθέτηση-σχόλιο του Stone. Πόσο συγκυριακό είναι το γεγονός ότι η ταινία βγήκε στις αμερικανικές αίθουσες πριν τις πρόσφατες εκλογές; Και τι τον έχει πιάσει και σπεύδει να ασχοληθεί με τη νωπή αμερικανική Ιστορία;
Τολμηρός ή προβοκάτορας; Ό,τι κι αν είναι για τον καθένα ο εν λόγω σκηνοθέτης, το να γυρίσει ταινία για τον πλέον μισητό παγκοσμίως (μετά το Nixon) πρόεδρο των Η.Π.Α. απαιτεί κότσια. Είτε κρίνεται ως αμφιλεγόμενο, είτε τείνει προς μία δύσπεπτη ιδεολογικά, κεκαλυμμένη αγιογραφία κι εξανθρωπισμό ενός μαζικού δολοφόνου για τον αντίλογο υπάρχει πάντοτε η παράμετρος της οπτικής γωνίας. Σε κάθε περίπτωση, πόρρω απέχει το «W.» απ' την ασύλληπτα διευρυμένη οπτική του «Il Divo» ή την ανθρώπινη - αλλά όχι εξωραϊστική - ματιά της 'Πτώσης'. Για την ώρα πάντως, η υποδοχή του κοινού συγκεντρώνει το μέγιστο ενδιαφέρον. Και μία πρόβλεψη για αύριο: στο masterclass θα έχουμε την επιτομή της αληθινής διασκέδασης... Νεκτάριος Σάκκας - 18.11.2008
Μοιράσου Αυτό Το Άρθρο
|
