Είδαμε: Stellet Licht (Silent Night).

Κάπου στην επαρχία Τσιουάουα στο Μεξικό, σε μια κοινωνία Μενονιτών, ένας αγρότης και πάτερ φαμίλιας μιας πολυμελούς οικογένειας βασανίζεται από τύψεις. Ο λόγος είναι η παράνομη σχέση που έχει συνάψει με μια νεαρή γυναίκα, η οποία - κατά δική του ομολογία - θα μπορούσε να είναι η τέλεια σύντροφος. Η σύζυγός του γνωρίζει γι' αυτή τη σχέση, αλλά υπομένει στωικά αφού, σύμφωνα με τα πιστεύω της κοινωνίας τους, η βία αποφεύγεται σε κάθε περίπτωση και ο μόνος κριτής είναι ο Θεός.

Δύο χρόνια μετά το εκστατικό «Batalla En El Cielo» («Battle In Heaven») το τρομερό παιδί του μεξικάνικου κινηματογράφου επιστρέφει με το νέο του πόνημα που παρακάμπτει όλες τις περιττές επιστρώσεις για να φτάσει με δύναμη στην απογυμνωμένη ανθρώπινη ψυχή. Γυρισμένο εξολοκλήρου με ερασιτέχνες ηθοποιούς, κάτοικους της κοινότητας Μενονιτών (αίρεση Χριστιανών Αναβαπτιστών με γερμανο-ολλανδικές ρίζες), και στην τοπική τους διάλεκτο (ένα μπαστάρδεμα γερμανικών-ολλανδικών), το «Stellet Licht» («Silent Light») είναι μια ελεγεία πάνω στην αμαρτία, την αγάπη και τη συγχώρεση. Ο ήρωας ταλαντεύεται ανάμεσα στη σαρκική επιθυμία και τον πόθο για την 'άλλη' γυναίκα και στις ενοχές του για το κακό που κάνει στη δική του γυναίκα και την οικογένειά του. Η αυστηρότητα της ζωής στη συγκεκριμένη κοινότητα είναι ένα επιπλέον βάρος, καθώς οι αβάσταχτες σιωπές των υπολοίπων και το άγρυπνο βλέμμα του Θεού δημιουργούν ένα ασφυκτικό κλίμα που κορυφώνεται δραματικά και λύνεται με ένα θαύμα, σε έναν άμεσο διάλογο με το «Ordet» του Carl Dreyer. Ίσως η μεγάλη διάρκεια κουράσει μερικούς απροπόνητους θεατές - και η αλήθεια είναι ότι μερικά σημεία θα μπορούσαν να είχαν συντομευτεί λίγο - αλλά τα μαγικά πλάνα και η ζωγραφική φωτογραφία του Alexis Zabe θα αποζημιώσουν.
 

Σπύρος Θωμόπουλος - 21/11/2007