Γράφει: Νεκτάριος Σάκκας | 30.09.2012

Μία παράξενη επιδημία ξεσπά στην Αβάνα, μετατρέποντας τους περισσότερους κατοίκους της σε ζόμπι. Ενώ η επαναστατική κυβέρνηση διαβλέπει στα γεγονότα αμερικανικό δάκτυλο που αποσκοπεί για ακόμα μία φορά στην ανατροπή της, μία ομάδα επιζώντων αποφασίζει να βγει κερδισμένη από την κρίση, ιδρύοντας εταιρεία εκκαθάρισης νεκροζώντανων υπό την επωνυμία "Ιωάννης Των Νεκρών".

Η πολιτική σάτιρα παντρεύεται με το λαοφιλές υποείδος των zombie movies σε μία low-budget παραγωγή που εκμεταλλεύεται στο έπακρο τις περιορισμένες της δυνατότητες. Φτηνιάρικο make-up, πρόχειρα cgi εφέ και πονηρά στησίματα της κάμερας που "κλέβουν" ευφάνταστα το μάτι του θεατή, συνθέτουν το σκηνικό μέσα στο οποίο οι αντιήρωες του Alejandro Brugues ξεπαστρεύουν με το αζημίωτο ορδές νεκροζώντανων, την ώρα που ο καθένας τους ζει στην καρακοσμάρα του.

Το κλου, ωστόσο, του «Juan De Los Muertos» εντοπίζεται στην ξέφρενη σατιρική δυναμική του. Το κουβανικό καθεστώς επιμένει να καθησυχάζει τους πολίτες, ενώ τα πάντα πάνε κατά διαόλου και το ίδιο λάμπει δια της απουσίας του. Οι πανικόβλητοι Κουβανοί βρίσκουν μία πρώτης τάξεως ευκαιρία να μεταναστεύσουν στο Μαϊάμι, όμως τα "πιόνια του ιμπεριαλισμού" και οι "αντιφρονούντες" (δηλαδή τα ζόμπι) τους φράζουν το δρόμο, σε ένα από τα πιο διασκεδαστικά παράδοξα του φιλμ.

Κατά τα λοιπά, η μικροπαρανομία και ο οπορτουνισμός βρίσκουν πεδίο δόξης λαμπρό σε μία πόλη-φάντασμα όπου ο κανιβαλισμός αποκτά κοινωνικοπολιτικές διαστάσεις, πέραν της προφανούς ανθρωποφαγίας. Κάπως έτσι, το χιουμοριστικό γκροτέσκο του Brugues καταφέρνει να μην αναλωθεί απλώς σε πιασάρικα πλάνα με ξεσκισμένες σάρκες και πρόχειρα χορογραφημένο μακέλεμα, αλλά να διατυπώσει ένα αρκετά αιχμηρό σχόλιο γύρω από τη σύγχρονη κουβανική πραγματικότητα.