Γράφει: Μαριάννα Ράντου | 29.09.2012

O Sal Paradise (Sam Riley), μετά το θάνατο του πατέρα του αποφασίζει να βγει "στο δρόμο" και, απαλλαγμένος από κάθε υποχρέωση και δέσμευση, να γνωρίσει και να ζήσει τη ζωή στο έπακρο σ' ένα ταξίδι αυτογνωσίας. Στις περιπέτειες του ακολουθεί μαγεμένος, σαν εκστατικός, τον φίλο του Dean Moriarty (Garrett Hedlund), ένα πλάσμα ζωώδους ενέργειας και ομορφιάς, που λειτουργεί για τον Sal σαν φίλος, οδηγός και πρότυπο. Μαζί θα διασχίσουν την Βόρειο Αμερική κι ανάμεσα σε καπνούς, ναρκωτικά, τζαζ, γυναίκες, άντρες, παρεξηγήσεις, χωρισμούς, αποχωρισμούς κι επανενώσεις θα νιώσουν ότι αγγίζουν την απόλυτη ελευθερία.

Το εμβληματικό βιβλίο του Jack Kerouac δεν χρειάζεται συστάσεις -είτε κανείς το έχει διαβάσει κι έχει έρθει από πρώτο χέρι σε επαφή με τον ποταμό των αυτοβιογραφικών αφηγήσεων και φιλοσοφικών παρεκβάσεων του Kerouac, είτε απλώς το ξέρει ως τη Βίβλο της beat generation (όρος του οποίου, εξάλλου, "νονός" είναι ο Kerouac), γνωρίζει, σε αδρές γραμμές, τον τρόπο ζωής που συστήνει, την κοσμοθεωρία που πρεσβεύει, την ασυμβίβαστη κι αντισυμβατική ελευθερία που επεδίωκε η γενιά των μπητ.

To φιλμ του Walter Salles διαπνέεται από προφανή, αγνό θαυμασμό τόσο για το βιβλίο του Kerouac καθαυτό, όσο και για την κοσμοθεωρία της γενιάς των μπητ στο σύνολό της. Κι αυτή ακριβώς είναι η μεγαλύτερη αρετή αλλά και η μεγαλύτερη αδυναμία του φιλμ: αυτό που ο Kerouac έγραφε ως μια ωμή, ανεπιτήδευτη κατάθεση ψυχής, καλώντας τον αναγνώστη "να ζήσει σαν τρελός", ο Salles, γοητευμένος, το παρουσιάζει σα μια ωραιοποιημένη, εξιδανικευμένη και κινηματογραφικά "καλογυαλισμένη" πρόσκληση προς τον θεατή να ζήσει σαν μπητ. Γι' αυτό και το «On the road» είναι μια ταινία όμορφη, στυλιζαρισμένη μα εντέλει ακίνδυνη. Μια πιστή μεταφορά του βιβλίου που σε κάνει μεν να θες να βουτήξεις στις κινηματογραφικές εικόνες της ζωής του Sal Paradise/Kerouac, μα που της λείπει το ειδικό βάρος που θα την μετατρέψει από κινηματογραφική ταινία σε βιωματική εμπειρία.