Chiko

Δύο αχώριστοι φίλοι, ο Chiko (Denis Moschitto) και ο Tibet (Volkan Ozcan), προσπαθούν να αναρριχηθούν στον κόσμο των ναρκωτικών προκειμένου να κερδίσουν χρήμα και κοινωνική άνοδο. Την ευκαιρία που με τόσο θράσος κυνηγούν θα προσφερθεί τελικά από τον Brownie (Moritz Bleibtreu), γνωστό μουσικό παραγωγό και μεγαλέμπορο ναρκωτικών. Ένα λάθος του Tibet όμως θα φέρει τη σχέση των δύο φίλων σε δοκιμασία και τη συνεργασία με τον Brownie αμφίβολη για τον φταίχτη. Η πορεία τους από κει κι ύστερα θα είναι εκ διαμέτρου αντίθετη κι αυτό πέρα από εντάσεις εγκυμονεί κινδύνους.

Μία ταινία που κάλλιστα θα μπορούσε να σκηνοθετεί ο ίδιος, βρίσκει τον Fatih Akin σε ρόλο παραγωγού και τον Ozgur Yildirim στην 'ηλεκτρική' καρέκλα. Το «Chiko» θυμίζει έντονα την πρώτη ταινία του Akin, 'Βαθιά Κοφτά Ανθρώπινα' ενώ έχει πολλές αναφορές στους 'Κακόφημους Δρόμους' του Scorsese και τον 'Σημαδεμένο'. Με δεδομένες τις βάσεις αυτές το κοινωνικό αυτό δράμα διαθέτει εκείνον το σκληρό ρεαλισμό που η θεωρεία τον θέλει να αποφεύγει τις ωραιοποιήσεις, εν προκειμένω όμως καταλήγει αναμφίβολα ηθικοπλαστικό.

Η ιστορία ωστόσο κρατά ζεστό το ενδιαφέρον με την προοπτική και την ελπίδα ότι η σκληρότητα και οι εντάσεις των συμπαθητικά γυρισμένων σκηνών θα διοχετευτούν έτσι ώστε να προσφέρουν κάτι ουσιωδέστερο από μία ακόμα ιστορία μεταναστών στη Γερμανία (αγαπημένο θέμα του Akin με αυτοβιογραφικές αναφορές) ή έστω μία υπόθεση ανέλιξης ρισκαδόρων νεαρών στον κόσμο των ναρκωτικών. Διότι όλα αυτά τα έχουμε ξαναδεί κι από τη στιγμή που αναμασώνται οι ίδιες εξαντλημένες ιδέες και πρακτικές χωρίς να αλλάζει τίποτα επί τοις ουσίας, μάταιες αποβαίνουν οι όποιες αρετές που μπορεί η ταινία να διαθέτει.
 

Νεκτάριος Σάκκας - 25.09.2008