Å�äáìå: Serenity. �ïëý öáóáñ�á ãéá ôï ô�ðïôá.

Ομολογώ πως τον κύριο Joss Whedon δεν τον είχα υπόψη μου. Την πιο γνωστή τηλεοπτική του σειρά, “Buffy” την είχα συναντήσει στα ράφια κάποιου βίντεοκλαμπ, το επίσης επιτυχημένο (από όσο μαθαίνω) “Angel”, το είχε πάρει το μάτι μου πάλι σε κάποιο κατάστημα DVD. Ως εκεί, όμως, έφτανε η πληροφόρησή μου για τον κύριο Whedon. Όχι πως αισθάνομαι τύψεις για αυτό, εξάλλου πάντα κάτι με απωθούσε στο φιζίκ της Sarah Michelle Gellar. Από την άλλη, ίσως θα έπρεπε να είμαι καλύτερα διαβασμένος πριν την δημσιογραφική προβολή του SERENITY, της πρώτης κινηματογραφικής δουλειάς του. Απ’ ό,τι φαίνεται, ήμουν ο μόνος σε αυτή την πόλη που αδιαφορούσε για την ‘Buffy’ και που ευχαρίστως θα άφηνε για “αργότερα” το SERENITY. Έλα όμως, που η προγραμματισμένη προβολή για το κοινό βγήκε sold out, το ίδιο και οι δύο έκτακτες επαναπροβολές. Ο πειρασμός ήταν ήδη μεγάλος, και έγινε ακόμη μεγαλύτερος όταν οι δημοσιογράφοι κλήθηκαν να μπουν σε σειρά και να αφήσουν κινητά και φωτογραφικές μηχανές σε αριθμημένους φακέλους, πριν την προβολή τύπου. Μετά από τέτοια εισαγωγή, περίμενα να παρακολουθήσω, τουλάχιστον, κάτι μεγαλειώδες.

Η ιστορία μας μεταφέρει πεντακόσια χρόνια μετά. Η γη δεν χωρά πλέον τον πληθυσμό των ανθρώπων, αποικίες έχουν ήδη καταλάβει άλλα ηλιακά συστήματα και μία διαγαλαξιακή Κυβέρνηση έχει αναλάβει την ειρηνική συνύπαρξη των πλανητών. Μία ομάδα περιθωριακών μικρό-εγκληματιών ζει στο διαστημόπλοιο Serenity και ληστεύει τις τράπεζες διαφόρων πλανητών. Περιστασιακά, παίρνει μέρος και σε μάχες, δεδομένου ότι η συνύπαρξη των λαών απέχει μακράν από το να είναι ειρηνική. Μία νεαρή κοπέλα με ισχυρή ικανότητα ενόρασης δραπετεύει από τα μυστικά εργαστήρια της Κυβέρνησης και βρίσκει καταφύγιο στο Serenity. Σταδιακά, μνήμες ανασύρονται από το υποσυνείδητό της, μετατρέποντας το εσωστρεφές κορίτσι σε πολεμική μηχανή. Το πλήρωμα του Serenity θα αναζητήσει το μυστικό που κρύβεται στις αναμνήσεις της κοπέλας, αντιμετωπίζοντας τις στρατιές της Κυβέρνησης και μία ομάδα μεταλλαγμένων, ανθρωποφάγων όντων.

Το project του SERENITY προέκυψε από μία παλαιότερη τηλεοπτική δουλειά του Whedon, η οποία ποτέ δεν προβλήθηκε. Αυτό αρκεί για να εξηγήσει κανείς το ύφος του φιλμ. Η σκηνοθεσία ακολουθεί κατά γράμμα τους κανόνες μίας τηλεοπτικής παραγωγής (σχεδόν πάντα κοντινά πλάνα, ώστε τα πρόσωπα να είναι ευδιάκριτα στην μικρή οθόνη), η αφήγηση ακολουθεί ένα ουσιαστικά ανύπαρκτο σενάριο και φαινομενικά “σώζεται” από το γρήγορο editing, το οποίο και πάλι σαν να προσπαθεί να μας κρατήσει στην πολυθρόνα του σαλονιού για να μην πάμε, φέρ’ειπείν, στο ψυγείο. Κι αφού η ταινία δεν έχει κάτι να προτείνει στην τεχνική ή το στήσιμό της, το μόνο που απομένει είναι τα οπτικά εφέ, τα οποία και πάλι δεν καταφέρνουν να γεμίσουν την μεγάλη οθόνη. Σε ορισμένες περιπτώσεις δε, θυμίζουν επικίνδυνα διαστημικές ατραξιόν της Disneyland. Μερικές αναφορές γίνονται, βέβαια, στο Star Wars, αλλά κι αυτές μάλλον από έλλειψη φαντασίας. Οι κριτικοί συγκεντρώθηκαν μαζικά και αρκετοί αποχώρησαν πολύ πριν το τέλος- πιθανόν για αποφύγουν τον συνωστισμό στην περισυλλογή των κινητών. Εμείς μείναμε, αλλά το μόνο που κρατήσαμε είναι η ουρά των πενήντα και πλέον μέτρων στο φουαγιέ του Cineworld, για την εκδήλωση REEL LIFE με την Thelma Schoonmaker.
 

�áíôåë�ò Öñáíôæ�ò - 22/08/2005