2005: Το Πρόγραμμα

Ένα από τα εικαστικά του φετινού Φεστιβάλ Εδιμβούργου: μαύρο φόντο, περιγράμματα μορφών σε φλούο τόνους του φούξια και του ροζ και τρία γουρούνια τσακώνονται γύρω από τον βοσκό. "I am Spartacus!" Παραδίπλα, "No, I'm Spartacus!". Και στην άκρη: "I think you'll find that I'm Spartacus actually.". Η διοργάνωση προφανώς αποφάσισε να μην πάρει τον εαυτό της και πολύ στα σοβαρά κι έτσι παρόμοια διαφημιστικά έχουν ήδη κατακλείσει την πόλη και τα έντυπα, με χιουμοριστικά λογοπαίγνια γύρω από ονόματα που άλλες διοργανώσεις θα δίσταζαν και να ακουμπήσουν. Ένας τηλεφωνητής ρωτά κάποιον κύριο Hitchcock, αν κάλεσε το M στο τηλέφωνό του, ένας σινεφίλ χάνεται στην ανάλυσή του σχετικά με το αλά Godard mise-en-scene του Kiarostami κοκ. Το χαμόγελο διαρκεί, βέβαια, μέχρι και την στιγμή που πρέπει να αποφασίσει κανείς ποιες θα είναι οι επιλογές του, μέσα από το εντυπωσιακά ογκωδέστατο πρόγραμμα των φετινών προβολών!

Ξεκινάμε με τους πιο ηχηρούς τίτλους. Πολύς λόγος έχει ήδη γίνει για το «WAH-WAH» του Richard E. Grant, ο οποίος μετά από μία επιτυχημένα πορεία ως ηθοποιός («LA Story», «Portrait of a Lady», «Gosford Park»), κάνει το πρώτο του βήμα σε διπλό ρόλο σεναριογράφου-σκηνοθέτη. Το αποτέλεσμα επί της οθόνης, σε παγκόσμια πρεμιέρα, αποκλειστικά για το άνοιγμα της φετινής διοργάνωσης. Και για να μείνουμε στις παγκόσμιες πρεμιέρες, προσθέτουμε ενδεικτικά το πολυαναμενόμενο «LAND OF THE DEAD» -το τελευταίο come-back του George Romero στον κόσμο των ζόμπι- αλλά και το εξίσου πολυσυζητημένο «SERENITY» του Joss -Buffy the Vampire Slayer-Whedon, το οποίο μπορούμε από τώρα να συμπεριλάβουμε στις κορυφαίες στιγμές του Φεστιβάλ (ακόμα κι αν ντρεπόμαστε βαθιά γι' αυτό), αφού τα εισιτήρια εξαντλήθηκαν σχεδόν αμέσως και οι διοργανωτές αναγκάστηκαν να προγραμματίσουν επιπλέον ημερομηνία προβολής.

Στο ίδιο mainstream ύφος, ο Paul Schrader επισκέπτεται το Φεστιβάλ για μία προσωπική συζήτηση με το κοινό στην ενότητα REEL LIFES (στην οποία συμμετέχουν μεταξύ άλλων και ο Anthony Minghella αλλά και η θρυλική editor Thelma Schoonmaker) φέρνοντας μαζί και την δική του εκδοχή στην προϊστορία του Εξορκιστή. Το «DOMINION: PREQUEL TO EXORCIST» ανασύρεται από το συρτάρι μετά την πρόσφατη εμπορική αποτυχία του σχετικού φιλμ του Renny Harlin, το οποίο οι παραγωγοί είχαν αρχικά προτιμήσει. Ίδωμεν.

Με διάθεση αυτο-πειθαρχίας, επιστρέφουμε σε αμιγώς σινεφίλ μονοπάτια και προετοιμαζόμαστε για την πλήρη ρετροσπεκτίβα στον Michael Powell, τον τιμώμενο της ενότητας RETROSPECTIVE: «PEEPING TOM», «49TH PARALLEL», «THE SPY IN BLACK» και όλη η υπόλοιπη φιλμογραφία του σπουδαίου Βρετανού δημιουργού, θα προβάλλεται κάθε μεσημέρι στην μεγάλη αίθουσα του Filmhouse, για τους πιστούς του είδους. Ανυπομονούμε να τον απολαύσουμε ξανά, αυτή τη φορά όχι στην μικρή οθόνη αλλά στις σωστές του διαστάσεις!

Από τις Ευρωπαϊκές επιλογές της φετινής διοργάνωσης, δεν μπορούμε παρά να περιμένουμε με αγωνία το ASYLUM, την τρίτη μεγάλου μήκους ταινία του David -The Last Great Wilderness, Young Adam- McKenzie, μία σκοτεινή ιστορία με ύφος γοτθικού μυστηρίου. Στην ίδια ενότητα του BRITISH GALA, τραβά την προσοχή μας το THE GREAT ECSTASY OF ROBERT CARMICHAEL, το φιλμ του Thomas Clay, όχι μόνο επειδή σόκαρε το κοινό στις φετινές Κάννες και εισέπραξε την κατακραυγή του τύπου, αλλά κυρίως επειδή την διεύθυνση φωτογραφίας επιμελείται ο Γιώργος - Tο Βλέμμα του Οδυσσέα, Romance, Νύφες- Αρβανίτης. Και οι δύο ταινίες, μάλιστα, συμπεριλαμβάνονται στο επίσημο διαγωνιστικό κομμάτι του Φεστιβάλ.

Ορισμένες ακόμα επιλογές: «ΤHUMBSUCKER» του Μike Mills, ο οποίος έγινε γνωστός σκηνοθετώντας τα video-clips των Air και του Moby. Στην πρώτη του απόπειρα στο πανί, υπόσχεται ένα εναλλακτικό Donnie Darko. Από την κατηγορία ROSEBUD -την καθαρά σινεφιλ ενότητα- περιμένουμε το τραγικό love-story «MARS» της Anna Melikian, από την ενότητα GALA, το γαλλικό «THE BEAT THAT MY HEART SKIPPED», του Jacques Audiard, γνωστό για τις παλαιότερες συνεργασίες του με τον Mathieu Kassovitz, και βέβαια το πολυαναμενόμενο «ANTARES» του Gotz Spielmann, μία σπουδή στην απιστία, στο ύφος του Louis Malle και του Michael Haneke.

Για το τέλος, διαλέγουμε μια πιο "σκοτεινή" προβολή, το «THE DARK» του John Fawcett, o οποίος μετά μία αμφιλεγόμενη καριέρα τηλεοπτικού σκηνοθέτη στις ΗΠΑ (ενδεικτικά αναφέρουμε τη συμμέτοχή του στα Xena: Warrior Princess, La Femme Nikita, Queer as Folk και το Taken του Spielberg), επιχειρεί με την τρίτη μεγάλου μήκους του να μας τρομάξει, κινηματογραφώντας το road trip μίας μητέρας και της κόρης της στην Ουαλική επαρχία. Με ύφος επίσης υπερβατικό, το «MIRRORMASK» του Dave McKean αναζητά τα ονειρικά μονοπάτια της Αλίκης στη χώρα των θαυμάτων και του Μάγου του Οζ, ενώ σε παγκόσμια πρώτη, το «NORDKRAFT» του Δανού Ole Christina Madsen επιχειρεί μία αναβίωση των οικείων προσταγών του Δόγματος 95. Έτσι, για να μην καλομαθαίνουμε.

Η πόλη κινείται ήδη από μέρες στους δικούς της ρυθμούς, τα μουσικά και θεατρικά φεστιβάλ βρίσκονται κοντά στο τέλος τους και το 59ο Διεθνές Φεστιβάλ Εδιμβούργου καλείται να τραβήξει την προσοχή του πολυάριθμου πλήθους ως τις 28 του μήνα. Τι απομένει, λοιπόν, παρά, καλές προβολές!