Special Event: Anthony Minghella.

Στην κατάμεστη αίθουσα 7 του Cineworld, οι θεατές –το πραγματικό κοινό του Φεστιβάλ- υποδέχτηκαν θερμά τον Anthony Minghella, στην πρώτη από τις ειδικές εκδηλώσεις της ενότητας REEL LIFE. Ο σκηνοθέτης των TRULY, MADLY, DEEPLY, THE TALENTED MR RIPLEY, ΤΗΕ ENGLISH PATIENT και COLD MOUNTAIN κάθησε στην κόκκινη πολυθρόνα, μπροστά από το λευκό πανί και απάντησε στις ερωτήσεις του καλλιτεχνικού διευθυντή και οικοδεσπότη του 59ου Φεστιβάλ Εδιμβούργου, Shane Danielsen. Το CinemaNews εξασφάλισε ένα από τα περιζήτητα εισητήρια και απόλαυσε για μιάμιση και πλέον ώρα έναν από τους πιο όμορφους σκηνοθέτες της νεότερης κινηματογραφικής σχολής.

Ο Minghella μοιράστηκε με το κοινό τις εμπειρίες του από τον κόσμο των μεγάλων στούντιο -στα οποία κάθε φορά αισθάνεται σαν “πωλητής αυτοκινήτων”, με φωτογραφίες και σημειώσεις στο χέρι. Μίλησε για το αποθαρρυντικό preview του THE TALENTED MR RIPLEY (“οι πιο πολλές από τις κάρτες σχολίων μου γύρισαν σκισμένες!”, τον αγώνα του να πάρει έγκριση για το project του ΑΓΓΛΟΥ ΑΣΘΕΝΗ (“Kristin-Scott- What?!”, ήταν η αρχική αντίδραση των παραγωγών), αλλά και τον ρόλο που έπαιξε το ίδιο το κοινό στην καριέρα του: “Οι θεατές έχει γίνει εξαιρετικά εύφυες με τα χρόνια. Μετά από δύο λεπτά στην αίθουσα του preview έχεις μάθει περισσότερα για το φιλμ, από ότι μετά από μήνες editing”. Ωστόσο, “είναι κατάρα να καθορίζει το κοινό ποιό θα είναι το επόμενο φιλμ σου”. Σχολίασε, ακόμα, την ευκαιρία του σκηνοθέτη να επιβάλει το δικό του final cut στο DVD της ταινίας, “μολονότι το πραγματικό προνόμιο του final cut το έχει η εταιρία διανομής”.

Αναφέρθηκε στους αγαπημένους του σκηνοθέτες –τον στενό του φίλο και συνεργάτη, Sidney Pollack, τον Abbas Kiarostami, αλλά και τον Kar-Wai, ο οποίος “καταφέρνει να έχει πρόσβαση στον μεγάλο καμβά του σινεμά, χωρίς να απευθύνεται όμως σε περισσότερους από λίγους ανθρώπους”. Ο Minghella μίλησε ακόμα για την απουσία σημαντικών σεναρίων, την μαγική εξαφάνιση ενός βιβλίου, όταν αυτό μεταφέρεται στην οθόνη, τις “τελείες” του πρωτότυπου κειμένου που κατάφερε να κινηματογραφήσει στον ΤΑΛΑΝΤΟΥΧΟ ΚΥΡΙΟ ΡΙΠΛΕΪ και το βλέμμα της Juliette Binoche (“κανένα CGI δεν μπορεί ποτέ να σου δώσει κάτι τέτοιο”). Προσδιόρισε τον εαυτό του, ως “συγγραφέα που γυρίζει ταινίες, και όχι το αντίστροφο”, ενώ προσπάθησε να δώσει μία λογική εξήγηση για τις θαυμαστά πολλαπλές του ιδιότητες: σκηνοθέτης, σεναριογράφος, executive producer και, πρόσφατα, συνεργάτης του British Film Institute: “Έχουν περάσει δεκαπέντε χρόνια, από την τελευταία φορά που είδα μία ταινία το πρωί, έτσι για κέφι. Μάλλον είμαι ένας ενοχικός Καθολικός. Νιώθω τρομερή ντροπή όταν τεμπελιάζω!”. Ένας άνθρωπος χαμηλών τόνων, ευγνώμων για τους ικανούς συνεργάτες του, μας αποκάλυψε την τελευταία του στιγμή συγκίνησης: “Σήμερα αγόρασα από το γωνικό μαγαζί, το JULES ET JIM. Νά μια όμορφη ημέρα!”.
 

�áíôåë�ò Öñáíôæ�ò - 19/08/2005