Η δήλωση ότι η ερμηνεία του Adam Sandler είναι από τα μεγαλύτερα πλεονεκτήματα μιας ταινίας, πριν το Punch Drunk Love, θα αντιμετωπίζονταν ως αστείο, ίσως καλύτερα από αυτά που βρίσκει κανείς στις ταινίες του Sandler. Και μόνο η σκηνή της τηλεφωνικής συνομιλίας του με τον Philip Seymour Hoffman είναι αρκετή για να αποδείξει ότι ο Sandler τα καταφέρνει πολύ καλά σε πιο απαιτητικούς ρόλους. Ο Barry Egan είναι ο μοναδικός
γιος σε μια οικογένεια με 7 αδελφές. Σε όλη του τη ζωή βρίσκεται κάτω από τον συνεχή έλεγχο της οικογένειάς του και διαρκώς καταπιέζει τα συναισθήματά του. Ένα ατύχημα που θα συμβεί έξω από το μαγαζί του και η γνωριμία του με μια μυστηριώδη κοπέλα θα τον βοηθήσουν να πάρει αποφάσεις με τις οποίες θα αλλάξει τη ζωή του. Ο Paul Thomas Anderson μετά από την υπέροχη Magnolia επιστρέφει με μια ιδιαίτερη ρομαντική κωμωδία. Το
σημαντικότερο ατού της ταινίας είναι οι ερμηνείας και το ιδιότυπο χιούμορ της. Ο Sandler πείθει απόλυτα ως ο κακομοίρης της διπλανής πόρτας και ο ευαίσθητος και φοβισμένος Barry κερδίζει σχεδόν αυτόματα τη συμπάθεια του θεατή. Τον βοηθούν βέβαια και οι ερμηνείες της Watson και του (σταθερού πλέον συνεργάτη του Anderson) Hoffman. O σκηνοθέτης ακολουθεί με την κάμερα τους χαρακτήρες του σε κάθε σημείο δημιουργώντας ένα αίσθημα αμεσότητας. Οι εναλλαγές ανοιχτών και σκούρων χρωματισμών σε συνδυασμό με το εξαιρετικά ενδιαφέρον soundtrack της ταινίας, πλημμυρισμένο με ήχους τελείως διαφορετικούς μεταξύ τους, δημιουργούν ένα ξεχωριστό αποτέλεσμα. Σίγουρα μια από τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς.
Χριστόδουλος Πριμηκύρης
