Ένας εννιάχρονος προκειμένου να γίνει μέλος
της συμμορίας της πόλης πρέπει να αποφασίσει ποιόν από τους δύο
συνομήλικούς του να σκοτώσει. Τα δύο υποψήφια θύματα τον κοιτάζουν
τρομαγμένα. Το χέρι που κρατάει το πιστόλι μπορεί να τρέμει αλλά θα
πιέσει τελικά τη σκανδάλη. Ίσως η πιο δυνατή σκηνή της ταινίας. Η City
of God, είναι ένας από τους φτωχότερους καταυλισμούς στο Rio de Janeiro.
Κατά τρόπο ειρωνικό ο Θεός απουσιάζει από τον τόπο αυτό. όπου η παιδική
εγκληματικότητα ανθεί και η συμμετοχή σε συμμορίες διακίνησης
ναρκωτικών φαντάζει να είναι ο μοναδικός τρόπος για την επιβίωση. Το City of God είναι η ιστορία του Sandro Cenoura που πιστεύει ότι
το πάθος του για τη φωτογραφία μπορεί να αποτελέσει το εισιτήριό
που θα τον οδηγήσει μακριά από αυτόν τον τόπο, Η ιστορία του Ze Pequeno
που από μικρός είχε μια μακάβρια σχέση με τη βία και το θάνατο, οι
ιστορίες όλων εκείνων των ανθρώπων που ζουν και πεθαίνουν σε αυτόν τον
καταυλισμό βασισμένες στην πραγματική μαρτυρία του Paulo Lin όπως την
περιέγραψε στο ομότιτλο βιβλίο του.
Ο Fernando Meirelles εργάστηκε ως επί το
πλείστον με ερασιτέχνες ηθοποιούς που προέρχονται από τέτοιους
καταυλισμούς. Αφήνοντάς τους να αυτοσχεδιάσουν σε μεγάλο βαθμό πέτυχε
να δημιουργήσει αυτή την ατμόσφαιρα ρεαλισμού που διαπνέει ολόκληρη την
ταινία και δημιουργεί την αίσθηση του ντοκιμαντέρ. Ο τρόπος με τον
οποίο μοντάρει τα πλάνα και συνδέει τις ιστορίες των ηρώων σε διάστημα
30 χρόνων είναι αξιοθαύμαστος. Περισσότερο εντυπωσιακές είναι όμως οι
σκηνές της μάχης οι οποίες με την αυθεντικότητά τους και τον ευρηματικό
τρόπο κινηματογράφησής τους δίνουν την εντύπωση ότι εκτυλίσσονται δίπλα
σου. Ο σκηνοθέτης αποφεύγει την εύκολη συγκίνηση ή τον φτωχό
εντυπωσιασμό. Δεν έχει αυταπάτες: γυρίζει μια ταινία για την φτώχεια
και την εγκληματικότητα όπου η έννοια "happy end" είναι άγνωστη.
Αποκορύφωμα το τελευταίο τέταρτο: η ταινία έχει κάνει τον κύκλο της. Ο
κύκλος του αίματος όμως δεν λέει να κλείσει.
Χριστόδουλος Πριμηκύρης
