 Η Mary Daisy Dinkle είναι 8 χρονών και ζει στην Αυστραλία. Ολόκληρη η ζωή της θα μπορούσε να περιγραφεί σαν μια απόχρωση του καφέ (κυριολεκτικά, αφού ο ιδιοφυής animator Adam Elliot έχει δώσει μια καφετί απόχρωση στο περιβάλλον της): χωρίς ποικιλία, χωρίς φίλους, σε μια διαλυμένη οικογένεια που την παραμελεί, περνάει τις μέρες της μέσα στη μοναξιά, παρατηρώντας με περιέργεια τον κόσμο γύρω της, χωρίς όμως να έχει κάποιον δίπλα της για να της λύσει τις απορίες της ζωής.
Ο κύριος Max Horowitz (η αγνώριστη φωνή του Philip Seymour Hoffman) ζει στη Νέα Υόρκη. Είναι 45 χρονών, κι η ζωή του θα μπορούσε να περιγραφεί σαν μια απόχρωση του γκρίζου: μοναχική, μονότονη, θλιβερή, περνάει την καθημερινότητά του ανάμεσα στις συναντήσεις των 'Ανώνυμων Φαγάδων' και σε κρίσεις πανικού που οφείλονται εν μέρει στο σύνδρομο Asperger's από το οποίο πάσχει. Η Νέα Υόρκη (συγκλονιστικά σχεδιασμένη σαν μια σκοτεινή, θλιβερή, σχεδόν γοτθικής αισθητικής μεγαλούπολη) είναι γι' αυτόν μια μουντή, καταθλιπτική αποθήκη ψυχών γεμάτη ιδιόρρυθμους κατοίκους τους οποίους ο ίδιος δεν μπορεί να κατανοήσει.
Η μικρή Mary εντελώς τυχαία θα βρει τη διεύθυνση του άγνωστού της Max και θα του στείλει ένα γράμμα, λέγοντάς του όλες τις μικρές καθημερινές ανοησίες που θα μοιραζόταν με κάποιον φίλο -αν είχε. Ο Max, παρόλη την έκπληξή του, θα της απαντήσει, γεμίζοντας το γράμμα με όλες τις σκέψεις του που μέχρι τώρα μοιραζόταν μόνο με τον εαυτό του και τον φανταστικό του φίλο. Αυτή η sui generis φιλία δι' αλληλογραφίας που ξεκίνησε κατά τύχη θα συνεχιστεί με επιμονή για πάνω από 20 χρόνια, γεμάτη σκαμπανεβάσματα, αποκαλύψεις, χαρές κι απογοητεύσεις.
Αν η Amelie συναντούσε τον Ψαλιδοχέρη, και η ρομαντική ψυχή της μοναχικής γαλλιδούλας διασταυρωνόταν με την ψεγαδιασμένη, μελαγχολική καρδιά του χαρακτήρα του Tim Burton, θα μπορούσατε ίσως να φανταστείτε τι κρύβει αυτό το υπέροχο stop-motion animation του πρώην μικρομηκά (και βραβευμένου με Oscar) Adam Elliot. Ένας ύμνος στη διαφορετικότητα, στη φιλία και την πραγματική αγάπη, η ιδιόμορφη σχέση της Mary και του Max δεν χωράει σε καμία σύμβαση, όπως ακριβώς και η ιστορία του Elliot, που μας εκπλήσσει κάθε στιγμή με τις αντισυμβατικές επιλογές του σε κάθε καμπή της ιστορίας (με αποκορύφωμα τη μικρή ξεκαρδιστική εμφάνιση ενός χαρακτήρα ονόματι Damien Papadopoulos). Λεπτό, πικρόχολο χιούμορ, πραγματική ευαισθησία, ειλικρινή συναισθήματα που ξεχειλίζουν από την οθόνη και σπάνια ανθρωπιά σε ένα γλυκό όσο και σκοτεινό παραμύθι της πραγματικής ζωής.
Βαθμολογία: 4/5
Μαριάννα Ράντου - 22.09.2009 |
