"Μόνο και μόνο το ότι έχουμε μάτια, δεν σημαίνει ότι βλέπουμε". Ξοδεύουμε μεγάλο μέρος της ζωής μας για να μάθουμε και να τελειοποιήσουμε την ικανότητά μας στο γραπτό και προφορικό λόγο. Όταν όμως πρόκειται για εικόνες στην πραγματικότητα οι περισσότεροι από εμάς είμαστε 'αγράμματοι'. Η 'Νυχτερινή Περίπολος' του Rembrandt είναι παγκοσμίως ο 4ος πιο αναγνωρίσιμος ζωγραφικός πίνακας. Πόσοι όμως γνωρίζουν τι 'πραγματικά' απεικονίζει; Υπάρχουν 50 στοιχεία στον πίνακα που υποδεικνύουν τους ενόχους μιας δολοφονίας. Ο Peter Greenaway επιλεγεί να μας παρουσιάσει 30 συν ένα από αυτά και να μας ταξιδεύσει στις ίντριγκες και δολοπλοκίες στο Αμστερνταμ του 1642.

Το «Rembrandt's J'Accuse» είναι ένα άκρως πειστικό -και βαθιά υποθετικό- κινηματογραφικό δοκίμιο πάνω στο διάσημο έργο του Φλαμανδού ζωγράφου. Κρατώντας για το εαυτό του το ρόλο του εισαγγελέα/ ντετέκτιβ και με τη κεφαλή του πάντα παρούσα στο κάδρο, ο Greenaway ανατέμνει τον πίνακα, τον ζωντανεύει με πιστές αναπαραστάσεις (tableau vivants) και ανακρίνει τους πρωταγωνιστές στη ζωή του ίδιου του Rembrandt, αποκαλύπτοντας ένα φόνο, μια συνομωσία και ένα 'κατηγορώ'. Ιστορικές πηγές για τη ζωή των ηρώων της 'Νυχτερινής Περιπόλου', συγκρίσεις με άλλα έργα της εποχής και λεπτομέρειες στις απεικονίσεις του ίδιου του πίνακα συνθέτουν ένα συναρπαστικό παζλ ακόμα και για αυτούς που δεν είναι μυημένοι στη ζωγραφική τέχνη.

Η 'Νυχτερινή Περίπολος' δεν είναι απλώς ένα ζωγραφικός πίνακας που απεικονίζει το στιγμιαίο αλλά μια ολόκληρη ιστορία σε μια δεδομένη χρονική στιγμή, αρκεί να ξέρεις να τον διαβάσεις σωστά. Κάνοντας ένα βήμα παραπέρα και καταδεικνύοντας την παραποιητική δύναμη της εικόνας ο σκηνοθέτης προβάλλει το δικό του 'κατηγορώ' για την σύγχρονη οπτική αμάθεια και τονίζει το πώς οι συμβάσεις στον κινηματογράφο και την τηλεόραση (οι συμβάσεις της εικόνας) έχουν αμβλύνει την κατανόηση της τέχνης.
 

Εύα Παραδείση - 22.09.2009

Μοιράσου Αυτό Το Άρθρο