 Στο Λονδίνο των 60s, μια νεαρή ανεξάρτητη μαθήτρια ερωτεύεται playboy με τα διπλάσια χρόνια της, όταν αυτός την μυεί στην μεγάλη και άνετη ζωή του. Παράλληλα ενόσω φαίνεται να αφήνει πίσω της την συμβατική ζωή που ζούσε μέχρι τότε , το σχολείο και οι γονείς της την πιέζουν προς αντίθετες κατευθύνσεις, προκαλώντας αναπόφευκτα συγκρούσεις - εσωτερικές και μη. Σε ένα κόσμο που ο καθένας έχει μια διαφορετική εντύπωση για το τι συνιστά 'καλή εκπαίδευση', ποιος θα επικρατήσει;
Ομολογώ πως ενώ είχα ψηθεί να δω τη συγκεκριμένη ταινία, το trailer που υπερτόνιζε το ρομάντζο των δύο πρωταγωνιστών με απογοήτευσε. Η ζεστασιά του Δαναού όμως τελικά με κέρδισε και η ταινία, παρ' όλες τις προφανείς της απαντήσεις, κατάφερε να αντιστρέψει τις αρχικές μου επιφυλάξεις.
Το δίπολο 'πυγμαλίωνα - μαθητευόμενης' έχει εξεταστεί πολλάκις από τον κινηματογράφο, και πώς να μη συνέβαινε αυτό άλλωστε, αφού αποτελεί έναν από τους πιο ουσιαστικούς τρόπος θεμελίωσης μιας ερωτικής σχέσης. Στο «An Education» η Jenny (Carey Mulligan) φαίνεται και είναι πιο ώριμη από την ηλικία της και ήδη έχει αρχίσει να αισθάνεται πως η ζωή της δεν της προσφέρει ούτε τις συγκινήσεις, ούτε τις απαντήσεις που η ίδια αναζητά. Εκεί μπαίνει στην ζωή της ο David (Peter Sarsgaard), αρχικά για να την μυήσει στη 'μεγάλη' του ζωή και στη συνέχεια για να την σύρει στο κρεβάτι του και αν την βάλει στην καρδιά του. Στο Λονδίνο των 60s όμως, αυτό δεν είναι και τόσο απλό, καθώς ο καθένας κρίνει 'εξ' ιδίων τα αλλότρια' και το θέμα της 'σωστής εκπαίδευσης' αλλάζει μορφές - οι γονείς αποζητούν την οικογενειακή της αποκατάσταση, το σχολείο την μορφωτική επιτυχία και ο David την συναισθηματική του κάλυψη. Και στη μέση; Η χαμένη 17χρονη Jenny προσπαθεί να απαντήσει σε όλους και πολύ περισσότερο στον εαυτό της, τι πραγματικά θέλει.
Στα του cast τώρα, η επάρκεια του Peter Sarsgaard (δε με έπεισε τόσο πολύ για playboy) και το comic relief (και όμως... τηρουμένων των αναλογιών πάντα) των γονιών της Jenny και ειδικά του Alfred Molina προσφέρουν το δίπολο πάνω στο οποίο 'ζωγραφίζει' η καταπληκτική Carey Mulligan, η οποία 'κρατάει' και όλη την ταινία πάνω της, καθώς καταφέρνει να ταλαντώνεται από την παιδική αφέλεια, στην γυναικεία ανασφάλεια και τούμπαλιν, χωρίς να καταργεί τον έτερο πόλο, με αξιοθαύμαστη ευκολία. Τέτοια μεγάλη εμφάνιση από τόσο νεαρή ηθοποιό είχα να δω από το «Hard Candy» και την Ellen Page και θεωρώ πως στο μέλλον η Mulligan θα μας προσφέρει μεγάλες στιγμές. Στα πλην της ταινίας, οι ελλιπώς ανεπτυγμένοι ρόλοι του δεύτερου ζευγαριού (που δείχνουν και την αντίθεση της καλλιεργημένης Jenny απέναντι στην 'κοκέτα' Helen) και η εμφανώς κουρασμένη και εκτός ρυθμού, Emma Thomson.
Το ταξίδι του «An Education» με τα πάνω και τα κάτω του, τελικά πρόσφερε «μια κάποια εκπαίδευση» τόσο στην μικρούλα Jenny, όσο και στο κοινό των Νυχτών, που απόλαυσε τόσο τις ανάλαφρες, όσο και τις συγκινητικές του στιγμές. Κρατάω την ερμηνεία της Mulligan και την υπενθύμιση του να μην κρίνω μια ταινία ήδη από το trailer της...
Βαθμολογία: 3,5 / 5
Λουκιανός Κοροβέσης - 18.09.2009 |
