 Έναρξη σήμερα Πέμπτη 18/9 για τις Νύχτες Πρεμιέρας με μια indie κωμωδία που σίγουρα έχει το δικό της κοινό, το οποίο κατέκλυσε το Αττικόν - ο λόγος φυσικά για το «Taking Woodstock», την νέα ταινία του Ang Lee που θέλησε να προσεγγίσει το διάσημο πλέον festival, κάπως.. Διαφορετικά.
Ο Jake Teichberg (Henry Goodman) είναι ο γόνος δύο ιδιοκτητών motel στο άσημο Catskills της Νέας Υόρκης, που σε μια προσπάθεια να το σώσει από τα χρέη, συμφωνεί με τους υπευθύνους του άστεγου festival του Woodstock να το φέρουν στην πόλη του. Οι μέρες που προηγούνται καθώς και οι τρεις μέρες του festival θα αλλάξουν τις ζωές όλων, κάνοντάς τους και αυτούς ένα μικρό κομμάτι της ιστορίας του festival που άλλαξε για πάντα την μουσική...
Νέα ταινία για τον Ang Lee και θαρρείς πως προσπάθησε να χωρέσει σε σχεδόν δύο ώρες όλα τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν την γραφή του, αλλά σχεδόν και όλα όσα συνέβησαν ή θα μπορούσαν να συμβούν μέσα σε τρεις μέρες και κάτι, στα καταπράσινα λιβάδια του Catskills. Ο Jake είναι ομοφυλόφιλος 'εν ντουλάπα', η μητέρα του (η φανταστική Imelda Stauton που κλέβει εύκολα την παράσταση) γυναίκα εν συγχύσει και ο πατέρας του, άντρας εν απογνώσει. Και το festival; Εν εξώσει... Όταν όμως τα γελάδια θα εκδιωχθούν και οι χίπηδες θα εκδυθούν, οι ζωές όλων θα αλλάξουν, πως αλλιώς, προς το καλύτερο.
Δύο ήταν οι φόβοι του Ang Lee. Πρώτον, να μην κάνει ένα documentary για το Woodstock και δεύτερον να μην εμβαθύνει πολύ στους δαιδάλους του κεντρικού ήρωα, φοβούμενος ίσως πως το κοινό αντί να κατέβει τα λιβάδια του Catskills, θα ανέβαινε το βουνό του Brokeback. Έτσι υιοθετεί την ψευδοντοκυμαντερίστικη άποψη των πλάνων μέσα από το κοινό και του χωρισμού της οθόνης σε τμήματα, αλλά παράλληλα στέκεται απέναντι από τους ήρωές του και τους κανακεύει: ο γιος θα κάνει την υπέρβαση, η μάνα θα κάνει την υποχώρηση και ο πατέρας θα κάνει την παραδοχή, όλα απλά και μαγικά όπως θα έπρεπε να είναι μια ταινία, πηγμένη στην αγάπη, την μουσική και το.. LSD. H κάμερα του Lee παίρνει και αυτή ψυχοτρόπους ουσίες και βυθίζεται στην λαοθάλασσα του Woodstock, επιχρωματίζοντας την αγάπη και θολώνοντας από τη μαστούρα οτιδήποτε άλλο θα μας έκανε να ξεφύγουμε από τον βασικό του στόχο: την απόλαυση μιας κομεντί/κωμωδίας με ένα ιστορικό background και μια φανταστική πλοκή.
Οι πρώτοι φεστιβαλιστές γέλασαν αρκούντως, το ίδιο και εγώ, αλλά αυτό δε σώζει το «Taking Woodstock» ούτε από την ελαφρότητά του, ούτε από τους συμβιβασμούς του. Και αυτό για ένα festival που άλλαξε τον κόσμο, ίσως και να ήταν λανθασμένο, κύριε Lee...
Βαθμολογία: 2,5 / 5
Λουκιανός Κοροβέσης - 17.09.2009 |
