Ένας άντρας φτάνει σε ένα
μικρό γαλλικό χωριό. Εκεί γνωρίζει τυχαία έναν καθηγητή, ο οποίος
τελικά θα τον φιλοξενήσει στο σπίτι του, αφού το ξενοδοχείο είναι
κλειστό. Ο Patrice Leconte μας έχει συνηθίσει σε ταινίες με
ιδιόμορφες, ενδιαφέρουσες προσωπικότητες. Στο L’ homme du train
υπάρχει ένα ζευγάρι αντίθετων χαρακτήρων. Από τη μία μεριά ο ο
λιγομήλιτος, σοβαρός και απόμακρος επισκέπτης. Από την άλλη ο
φλύαρος, φαφλατάς καθηγητής ποίησης, που όπως φαίνεται αναζητούσε
καιρό κάποιον για να μοιραστεί μαζί του τις απόψεις του. Εντυπωσιακή
είναι η ερμηνεία του Jean Rochefort που αποδίδει με αμεσότητα το
μοναχικό άνθρωπο που πλέον σε προχωρημένη ηλικία συνειδητοποιεί ότι
δεν είχε ποτέ κάποια μεγάλη περιπέτεια στη ζωή του. Το ίδιο μπορεί
να ειπωθεί και για την ερμηνεία του Johnny Hallyday, ο οποίος
«μιλάει» περισσότερο με το βλέμμα και τη γλώσσα του σώματος παρά με
λόγια. Το σενάριο έχει ως κεντρικό άξονα την φιλία που αναπτύσσεται
σταδιακά μεταξύ των δυο αυτών διαφορετικών χαρακτήρων, καθένας από
τους οποίους επιθυμεί ενδόμυχα εκείνο που ο άλλος διαθέτει. Η δράση
είναι περιορισμένη, ενώ η κύρια δύναμη της ταινίας βρίσκεται στους
διαλόγους, οι οποίοι περιέχουν μικρές δόσεις γλυκόπικρου χιούμορ
εκπέμποντας ένα είδος νοσταλγίας και μελαγχολίας. Εξάλλου η σκοτεινή
φωτογραφία, οι γκρίζοι χρωματισμοί που επικρατούν, παραπέμπουν ίσως
στην ιδέα ότι οι ήρωες έχουν χάσει ήδη το δικό τους τρένο. Δεν
πρόκειται για την καλύτερη ταινία του σκηνοθέτη, αλλά μέσα σε ένα
πλήθος μετριοτήτων το L’ homme du train αποτελεί σίγουρα μια
ευχάριστη έκπληξη.
