Ένας ιερέας που πριν από έξι
μήνες έχασε τη γυναίκα του. Μια εργαζόμενη σε φούρνο που μένει με
τον ηλικιωμένο πατέρα της. Ένας υπάλληλος εστιατορίου που δε δείχνει
καθόλου σεβασμό στους πελάτες του. Μια κομμώτρια που ονειρεύεται ότι
μια μέρα θα αποκτήσει τον δικό της χώρο. Ένας ρεσεψιονίστ χωρίς
αυτοπεποίθηση που έχει χρόνια να πάει με γυναίκα. Όλοι αυτοί οι
χαρακτήρες βρίσκονται σε κάποιο μικρό μέρος στη Δανία και οι
ιστορίες τους θα ενωθούν όταν οι μοναχικοί εκείνοι άνθρωποι
συναντηθούν στην τάξη του μαθήματος ιταλικών, θα έρθουν σε επαφή με
το ιταλικό ταμπεραμέντο και -γιατί όχι;- θα γνωρίσουν τον έρωτα. Το
Italiensk for Begyndere είναι η δωδέκατη ταινία που έχει γυριστεί
ακολουθώντας τους κανόνες του μανιφέστου του «Δόγματος 95» (κάμερα
στο χέρι, φυσικοί φωτισμοί, ανεπεξέργαστη φωτογραφία), το οποίο έχει
βρει μερικούς υποστηρικτές, αν και μάλλον περισσότερους επικριτές.
Οι ήρωες της ταινίας είναι χωρισμένοι σε δυο στρατόπεδα: στους θύτες
και στα θύματα, σε εκείνους που απαιτούν και σε εκείνους που
υποφέρουν - συνήθως σιωπηλά. Όλοι τους όμως αισθάνονται την
απομόνωση και τον πόνο για τις μικρές και μεγάλες απώλειες της
καθημερινότητας. Αν και στην αρχή η ταινία αργεί κάπως να εξελιχθεί
και ορισμένοι από τους χαρακτήρες δεν είναι ιδιαίτερα αρεστοί,
σταδιακά γίνεται περισσότερο ενδιαφέρουσα. Η απόδοση των ρόλων από
τους ηθοποιούς διακρίνεται από αυθεντικότητα και αμεσότητα, που
οφείλεται μάλλον περισσότερο στην επιλογή της μανιέρας του δόγματος,
η οποία τοποθετεί τον θεατή στο κέντρο των εξελίξεων. Δεν πρόκειται
για την πιο δυνατή στο είδος της, σίγουρα όμως είναι περισσότερο
ανάλαφρη από άλλες ταινίες της ίδιας τεχνοτροπίας.
