Βρισκόμαστε λίγο πριν την
πτώση του τείχους του Βερολίνου, το φθινόπωρο του 1989. Η οικογένεια
Kerner προσπαθεί να τα φέρει βόλτα μετά την «απόδραση» του πατέρα
στη Δύση. Τις ιστορικές ημέρες που τα πράγματα αρχίζουν να αλλάζουν,
η μαμά Kerner παθαίνει καρδιακή προσβολή και πέφτει σε κώμα. Όταν
ξυπνά μερικούς μήνες αργότερα, το τείχος έχει πέσει και το Ανατολικό
Βερολίνο έχει ήδη αλλάξει ριζικά. Ο γιος της, ο Alex, προσπαθεί να
αποφύγει κάθε σοκ που μπορεί να προκαλέσει χειρότερο κακό στη μητέρα
του. Επειδή πάντοτε το Κομουνιστικό Κόμμα ήταν η ζωή της, αποφασίζει
να μην της αναφέρει τίποτα και να αναπαραστήσει τον αλλοτινό κόσμο
της Λαϊκής Δημοκρατίας, μέσα στα όρια του δωματίου της... Το Goodbye
Lenin είναι η μεγαλύτερη εισπρακτική επιτυχία στη Γερμανία τα
τελευταία χρόνια. Πέρα όμως από την αποδοχή της στα ταμεία, τιμήθηκε
και με οκτώ βραβεία της Γερμανικής Ακαδημίας κινηματογράφου. Η
ταινία του Wolfgang Becker δίνει με ειλικρίνεια την περίοδο της
πτώσης του τείχους μέσα από τα μάτια του νεαρού πρωταγωνιστή. Σε
πρώτο επίπεδο προσεγγίζει την αιφνίδια «ενηλικίωση» ενός νέου που
έρχεται αντιμέτωπος με το ενδεχόμενο του θανάτου της μητέρας του. Η
προσωπική αυτή ιστορία εξελίσσεται παράλληλα με την ανατροπή του
καθεστώτος και ολόκληρου του τρόπου ζωής. Τα δύο αυτά σκληρά και
δύσκολα θέματα προσεγγίζονται με γλυκό τρόπο, με αποτέλεσμα να
αγγίζουν ουσιαστικά το θεατή χωρίς υπερβολικές δραματικές εξάρσεις.
Βασικά εργαλεία του σκηνοθέτη είναι αρχικά οι πανέξυπνες και
ευρηματικές κωμικές ανάπαυλες που αποφορτίζουν το κλίμα. Επιπλέον η
μελωδική μουσική του Yann Tiersen (στα χνάρια της Amelie) δίνει την
απαραίτητη συνοχή στην ταινία, κινούμενη σε γλυκές μελωδίες.
Καταλήγοντας το Goodbye Lenin είναι μια τρυφερή ταινία που
αποδεικνύει ότι ακόμα και τα πιο δύσκολο θέμα μπορεί να συγκινήσει
αλλά και να φέρει χαμόγελα ταυτόχρονα.
