Thor
Thor
Περιπέτεια | Παραγωγή: 2011 | Διάρκεια 130'

Σκηνοθεσία: Kenneth Branagh
Πρωταγωνιστούν: Chris Hemsworth, Natalie Portman, Anthony Hopkins, Idris Elba, Stellan Skarsgard
Ο Thor (Chris Hemsworth) είναι ένας πανίσχυρος αλλά αλαζόνας μαχητής. Το υπέρμετρο πάθος να αποδείξει την αξία του στον πατέρα του και βασιλιά του Asgard, Odin (Anthony Hopkins), θα τον οδηγήσει στην εξορία, όντας πια υποχρεωμένος να ζήσει στη Γη σα θνητός, ανάμεσα στους ανθρώπους. Εκεί θα γνωρίσει και θα ερωτευτεί μία νεαρή επιστήμονα, τη Jane (Natalie Portman), το να μάθει όμως να ζει ως φυσιολογικός άνθρωπος δεν θα είναι παρά ένα μικρό διάλλειμα, αφού ένας προαιώνιος πόλεμος θα τον ακολουθήσει από τη μακρινή πατρίδα του. Εκεί πια, καλείται να αποδείξει ότι είναι γεννημένος ήρωας, υπερασπιζόμενος τόσο το Asgard όσο το νέο του σπίτι.
Ο Kenneth Branagh κάνει ένα διάλλειμα από τις κινηματογραφικές μεταφορές του Shakespeare, για χάρη του comic ήρωα Thor, χαρακτήρα παρμένου από τη σκανδιναβική κυρίως μυθολογία. Ακόμα ένας χαρακτήρας της Marvel, λοιπόν, βρίσκει το δρόμο για τις αίθουσες, σε 3D αυτή τη φορά.
Στο cast βρίσκουμε δυνατά ονόματα, από την προσφάτως βραβευμένη με Oscar Natalie Portman και τον 'παίζω-πλέον-τα-πάντα' Anthony Hopkins, μέχρι τον ανερχόμενο Αυστραλό Chris Hesworth και τον αγαπημένο Stellan Skarsgard. Το ερώτημα που προκύπτει και στην περίπτωση του «Thor» είναι κατά πόσο αξίζει τον κόπο - και φυσικά το budget 150εκ. δολαρίων - η νέα αυτή μεταφορά comic. Το παράδειγμα του πρώτου ειδικά «Iron Man» έχει ανοίξει για τα καλά την όρεξη και δεν είναι η πρώτη φορά που κάποιο δυνατό σκηνοθετικό όνομα καταπιάνεται με ανάλογο project (βλ. Ang Lee με το «Hulk»), αναζητώντας το ιδανικό πάντρεμα μίας πιο ψαγμένης ματιάς με μία πολυδάπανη στουντιακή παραγωγή.
Η απάντηση όμως στο παραπάνω ερώτημα απέχει σημαντικά από το να είναι καταφατική. Καταρχάς το «Thor» κερδίζει ελάχιστα - για να μην πω καθόλου - σε εντυπώσεις από την τρισδιάστατη απεικόνιση. Τα cgi ειδικά εφέ πνίγουν σχεδόν ολοκληρωτικά τον κόσμο του Asgard, αφήνοντας την ταινία να ανασάνει από τη μοναρχική τους παρουσία μονάχα στο πεδίο της Γης. Εκεί όμως τόσο η Natalie Portman όσο - κυρίως - ο Stellan Skarsgard δεν προσφέρουν την απαιτούμενη υπόσταση στους χάρτινους χαρακτήρες τους. Η πρώτη εξαντλείται σε ένα χαριτωμένο παίξιμο και ο δεύτερος σε μία απλώς υποβλητική παρουσία βασισμένη στη φανταστική - απολύτως κινηματογραφική - φωνή του, που απλά θυμίζει το μεγάλο Σουηδό ηθοποιό που τόσο έχουμε θαυμάσει κατά το παρελθόν. Όσο για το τεράστιο μέγεθος που ακούει στο όνομα Antony Hopkins, προσθέτει δυστυχώς ακόμα μία ασυγχώρητα επίπεδη και ανεπαρκή ερμηνεία στο πρόσφατο ενεργητικό του. Με δεδομένο μάλιστα τον μάλλον άνοστο Hesworth που είναι πλασμένος μονάχα κατ' εικόνα και όχι καθ' ομοίωση του Βίκινγκ θεού Thor, η έλλειψη ολοκληρωμένων και απολαυστικών δεύτερων χαρακτήρων κοστίζει ακριβά στην ταινία του Branagh, που ανεξάρτητα από το αν αρέσει ή δεν αρέσει ως σκηνοθέτης, δεν καταφέρνει να αφήσει τη σφραγίδα του.
Στο γενικότερο σύμπαν του «Thor» που κατακλύζεται από αλλεπάλληλα παλαιομοδίτικα Dutch-angle πλάνα, το ενδιαφέρον κερδίζει η γήινη πλοκή με την έντονη χιουμοριστική διάθεση, εις βάρος της ψηφιακά υπερφορτωμένης, σοβαροφανούς και στομφώδους επικής ιστορίας του μακρινού Asgard. Πέραν όμως αυτού υπάρχει ένα ζήτημα που εξακολουθεί να υφίσταται όσο κι αν η κινηματογραφική βιομηχανία το αγνοεί: η κινηματογραφική μεταφορά ενός οποιουδήποτε comic ήρωα που γεννήθηκε υπό δεδομένες κοινωνικοπολιτικές συνθήκες αρκετές δεκαετίες πριν (εν προκειμένω στα '60s), διατηρεί κάποιο μέρος έστω από την τότε συμβολική δυναμική του; Κι αν όχι, η αυτοματοποιημένη χωροχρονική μεταφορά του στις μέρες μας μετουσιώνεται σε κάτι το συμβολικά ζωτικό και στέρεο ή απλώς η όλη ιστορία γίνεται για τα φράγκα; Διότι με τα φράγκα στα box office δεν έχω κανένα απολύτως πρόβλημα. Με τη βαρεμάρα όμως, έχω, και μάλιστα σοβαρό. Γιατί αντέχω όλο και λιγότερο να βλέπω ακόμα μία προκάτ cgi ιστορία (με ή χωρίς 3D γυαλιά) με αφόρητα παλαιομοδίτικα βασίλεια, 'επικές' μάχες και προδοσίες, στην οποία κοτσάρουν κακήν κακώς το πάντα πιασάρικο ενεργειακό ζήτημα. Για όσους σας αφορά πάντως, παραμείνετε στην αίθουσα και μετά τους τίτλους τέλους, όπου υπάρχει extra σημαντική σκηνή με τον Samuel L. Jackson, η οποία δίνει ασίστ για ένα sequel.
Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 28-04-2011 | Διανομή: UIP | Επίσημο Site



Σας Προτείνουμε Ακόμη
Το Πρόγραμμα των Προβολών