Shrek Forever After

O Shrek δείχνει να πνίγεται ανάμεσα στα υπερκινητικά του κουτσούβελα και στην ρουτινιάρικη νέα του ζωή, αντιμετωπίζοντας μια κρίση μέσης ηλικίας άνευ προηγουμένου. Έχοντας αγγίξει επικίνδυνα επίπεδα πλαδαρότητας, αποτελεί την νούμερο 1 τουριστική ατραξιόν της περιοχής, ενώ η παρέα που έχει μαζέψει από τις προηγούμενες περιπέτειες του έχει αρχίσει να τον κουράζει με την εκκεντρικότητά της. Κάπου εκεί λοιπόν, ο δαιμόνιος Rumpelstiltskin θα του προσφέρει με ένα μαγικό συμβόλαιο την ευκαιρία να ξαναζήσει μια μονάχα μέρα των ένδοξων χρόνων του. Όμως ο Rumpelstiltskin θα παγιδέψει τον Shrek σε ένα εφιαλτικό παράλληλο σύμπαν, όπου η Fiona, o Donkey και το υπόλοιπο κακό συναπάντημα δεν τον γνωρίζουν ενώ παντού επικρατεί τυραννία και εξαθλίωση. Έτσι ο Shrek θα αναλάβει και πάλι δράση.

Δια χειρός Mike Mitchell («Sky High»), η τέταρτη κατά σειρά ταινία του αγαπημένου πράσινου Ogre μετά το μετριότατο «Shrek The 3rd», μπαίνει αρκετά δυναμικά στην φετινή καλοκαιρινή αρένα των blockbusters, με μια συμπαθητική ιδέα για βασική ιστορία και ένα αρκετά διασκεδαστικό πρώτο τέταρτο. Όμως μετά από αυτά τα λεπτά καταλαβαίνει κανείς το αυτονόητο για σχεδόν κάθε είδους sequel, δηλαδή ότι όπως και στην προηγούμενη ταινία, δεν υπάρχει πλέον καμία έμπνευση και διάθεση για κάτι προκλητικό και πιο ενήλικο όπως στα δύο πρώτα έργα της σειράς. Αντιθέτως ακολουθείται μια άκρως γραμμική και άνευρη πλοκή, η εκμετάλλευση των υπολοίπων ηρώων της σειράς είναι σχεδόν μηδενική, ενώ το βασικό ατού του Shrek, δηλαδή η σάτιρα γνωστών ταινιών, το χιούμορ γεμάτο υπονοούμενα και η διάθεση για κανιβαλισμό της pop κουλτούρας, δεν υπάρχει σχεδόν πουθενά (εκτός αν κάποιος είναι φαν των ρεψιμάτων και παρόμοιων 'τακτικών' χιούμορ).

Ο ίδιος ο Shrek αναγκάζεται να υποδυθεί στη μισή σχεδόν ταινία τον... Ξανθόπουλο, σπάζοντας κάθε λίγο και λιγάκι την ροή του έργου, με αχρείαστα μελό κατεβατά, κλάματα και οδυρμούς, πόνο και πίκρα για την άκαρδη ζωή και τον ψεύτη ντουνιά. Το μεγάλο όμως ίσως 'φάουλ' της ταινίας, είναι ο εξόφθαλμος διδακτισμός και η νηπιακή αφέλεια της, καταδικάζοντας την αυτομάτως σε άλλη μια family friendly animated κωμωδία της σειράς, με την διαφορά ότι εδώ δεν μιλάμε για Disney και ομιλούντα χαρωπά ζωάκια, αλλά για μια σειρά ταινιών η οποία ξεκίνησε ως κόντρα απάντηση στην αποστειρωμένη και γλυκανάλατη εκδοχή του American dream που παρουσίαζαν οι περισσότερες ταινίες της 'σατανικής πολυεθνικής με σήμα το ποντίκι'.

Τι μένει από την ταινία; Σίγουρα ο χαρακτήρας του Pied Piper, ο οποίος προλαβαίνει να δώσει μια μικρή σκηνή ανθολογίας, το πάντα εξαιρετικό animation, η πολύ καλή χρήση του 3-D (γενικότερα η παραγωγή είναι εξαιρετικά προσεγμένη), ενώ μερικά inside jokes και κάποιες χιουμοριστικές πινελιές θυμίζουν ανέλπιστα κάτι από τα δύο πρώτα έργα, δίχως όμως να υπάρχει ανάλογη συνέχεια. Ο χαρακτήρας του Rumpelstiltskin παράλληλα είναι αρκετά διασκεδαστικός, αλλά ενώ είχε την προοπτική για μια πιο δυναμική εξέλιξη θα μείνει με χαρακτηριστική άνεση στη σκιά του έτερου κοντού 'γίγαντα' Lord Farquaad.

Ο Shrek ζητάει επειγόντως σύνταξη καθώς πλέον δεν μπορεί να κρύψει τα χρόνια του και με αυτή την νέα του περιπέτεια απλώς κουράζει κοινό και εαυτόν. Η ταινία αποτελεί ίσως μια καλή πρόταση για ένα παιδί μικρής ηλικίας, αλλά μόνο και μόνο που μιλάμε για Shrek και τον ταυτίζουμε με το κοινό του... «Bug's Life» (από το οποίο μάλιστα τρώει και σκόνη), τότε μάλλον κάτι δεν πάει καλά.

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 19-08-2010  |  Διανομή: UIP  |  Επίσημο Site