Everybody's Fine

O Frank Goode (Robert De Niro) δουλεύει όλη του τη ζωή σε ένα εργοστάσιο παραγωγής καλωδίων προσπαθώντας να εξασφαλίσει το καλύτερο για την οικογένειά του. Τον συναντάμε σε ένα μοντάζ μικρών καθημερινών στιγμών να κάνει προετοιμασίες περιμένοντας την επίσκεψη των παιδιών του για ένα οικογενειακό barbeque. Ένα, ένα όμως τα παιδιά του, του τηλεφωνούν και ακυρώνουν το δείπνο και έτσι ο Frank αποφασίζει να πάρει το δισάκι του στον ώμο και να τα επισκεφτεί εκείνος. Και κάπως έτσι ξεκινά μια διαδρομή, στις στάσεις της οποίας ο κεντρικός ήρωας ανακαλύπτει (κι εμείς μαζί του) περισσότερα για τη ζωή των παιδιών του, για τις σχέσεις του μαζί τους, αλλά και για τον ίδιο του τον εαυτό.

Ο ήρωάς μας έκανε την περιουσία του κι ανέθρεψε την οικογένεια του κατασκευάζοντας τηλεφωνικά καλώδια. Ο σκηνοθέτης Kirk Jones σε κάθε ευκαιρία κάνει cut σε τηλεφωνικούς στύλους, ενώ τα παιδιά του ήρωα λένε μεταξύ τους όσα δε μπορούν να πουν στον ίδιο δια του τηλεφώνου. Έτσι έχουμε την αντίφαση ένας άνθρωπος, που όλη του τη ζωή φρόντιζε να βελτιώσει την επικοινωνία των άλλων, να βρίσκεται σε απόσταση από τα παιδιά του.

Παρά την ρουτινιάρικη προσέγγιση της δημιουργικής ομάδας πίσω από αυτό το remake του ιταλικού «Stanno Tutti Bene», που μέχρι ενός σημείου ακολουθεί κατά γράμμα την πλοκή του προκατόχου του, υπάρχουν μικρές λεπτομέρειες εδώ κι εκεί (όπως η παραπάνω), που προσδίδουν μια σχετική βαρύτητα στο αποτέλεσμα.

Το μεγαλύτερο ατού της ταινίας όμως είναι η παρουσία του Robert De Niro στον πρωταγωνιστικό ρόλο. Χαμηλώνοντας τους τόνους και αποβάλλοντας κάθε ίχνος της μανιέρας στην οποία κατέφευγε τα τελευταία χρόνια, υποδύεται έναν απλό καθημερινό άνθρωπο με αφάνταστη ειλικρίνεια και τρυφερότητα. Καταφέρνει έτσι, όχι μόνο να βγει αλώβητος από την σε γενικές γραμμές μελιστάλαχτη σκηνοθετική προσέγγιση του Kirk Jones, αλλά και να κουβαλήσει ολόκληρο το φιλμ στις πλάτες του! Αν κατά τη διάρκεια της ταινίας αναγκαζόμαστε να αναζητήσουμε χαρτομάντιλο, δεν είναι ούτε επειδή μας συνεπήρε το εκβιαστικά μελοδραματικό score, ούτε επειδή σοκαριστήκαμε από την εξέλιξη της πλοκής, αλλά επειδή εκείνος έχει χτίσει μεθοδικά τον χαρακτήρα που υποδύεται και πετυχαίνει μόνος του την πολυπόθητη συναισθηματική εμπλοκή του θεατή.

Στα χέρια ενός ικανότερου σκηνοθέτη και με ένα σενάριο που δεν θα κατέφευγε σε παραδοσιακά χολιγουντιανά κλισέ (όπως εκείνο που θέλει την αμερικανική οικογένεια να λύνει τις διαφορές της στο τραπέζι και να συνεχίζει τον δρόμο της μονιασμένη) και δε θα πρόδιδε το ύφος της υπόλοιπης ταινίας με έναν σοροπιαστό επίλογο, το «Everybody's Fine» θα μπορούσε να είναι ένα μικρό διαμαντάκι. Το τελικό αποτέλεσμα όμως κλίνει περισσότερο προς την πλευρά της 'χαμένης ευκαιρίας' και το μόνο που θα θυμόμαστε μετά από καιρό, θα είναι η σπουδαία ερμηνεία του κορυφαίου, ίσως, ερμηνευτικού εργαλείου του αμερικανικού σινεμά.

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 18-03-2010  |  Διανομή: Audiovisual  |  Επίσημο Site