Righteous Kill

Δύο γερόλυκοι ντετέκτιβ του N.Y.P.D., ο Turk (Robert De Niro) κι ο Rooster (Al Pacino) στα τόσα χρόνια τους στην πιάτσα έχουν δει σχεδόν τα πάντα. Έτσι, δε διστάζουν να αποδώσουν δικαιοσύνη λειτουργώντας ακόμα κι εκτός νόμου στις περιπτώσεις όπου διαβόητοι κακοποιοί έχουν ξεφύγει απ' τις δαγκάνες της αστυνομίας και των δικαστικών αρχών. Η εμφάνιση ενός κατά συρροή δολοφόνου όπου σκοτώνει ακριβώς αυτά τα 'μπουμπούκια' αφήνοντας τους κι ένα τετράστιχο σημείωμα, οδηγεί γρήγορα τους αστυνομικούς στο συμπέρασμα πως ο δολοφόνος αποδίδει 'δικαιοσύνη' και δεν είναι διόλου απίθανο να είναι μπάτσος. Κι όλα αυτά συνδέονται με μία παλιά υπόθεση όπου οι δύο ντετέκτιβ είχαν, υποτίθεται, εξιχνιάσει.

Το πολυαναμενόμενο δεύτερο σμίξιμο των δύο ζωντανών μύθων του κινηματογράφου θα ήθελε πολύ έστω και να ομοιάζει στο πρώτο, την απόλυτη αστυνομική περιπέτεια «Heat» του Michael Mann. Αντ' αυτού όμως, εκείνο που συναντάμε στο «Righteous Kill» είναι ένα νέο «Space Cowboys»... αλλά με αστυνομικούς, με το δεύτερο να είναι σαφώς διασκεδαστικότερο του πρώτου.

Το δυστύχημα για το 'Ου Φονεύσεις' δεν είναι τα χρόνια που πέρασαν κι άφησαν στους De Niro και Pacino σημάδια. Οι ρόλοι που αναλαμβάνουν άλλωστε δεν είναι ασυμβίβαστοι με την πραγματική τους ηλικία. Το κακό εντοπίζεται στην ανυπαρξία σεναρίου, την απίστευτα άστοχη επιλογή σκηνοθέτη (η καλύτερη δουλειά του Jon Avnet είναι οι 'Πράσινες Τηγανητές Τομάτες', χαμένες κάπου στο 1991 και η τελευταία το «88 Minutes») και - τέλος - η ασταμάτητη ελεύθερη πτώση που παρουσιάζουν οι καριέρες των δύο κατά τα άλλα λατρεμένων ηθοποιών. Διότι για το De Niro, η τελευταία σχετικά επιτυχημένη του δουλειά εντοπίζεται στo «Meet The Fockers», ενώ για τον Pacino με εξαίρεση το - παρεξηγημένο - «People I Know» πρέπει να ανατρέξουμε πριν τη στροφή του αιώνα για κάτι καλύτερο, με τις ενδιάμεσες επιλογές αμφότερων να κυμαίνονται από μέτριες ως τραγικές.

Ας επικεντρωθούμε όμως λίγο στα της παρούσης. Από τους τίτλους αρχής ακόμα, που θυμίζουν περισσότερο σειρά παρά ταινία, οι πιο υποψιασμένοι ίσως αντιληφθούν την παγίδα. Προσπερνώντας την αντιαισθητική παρουσία του 50 Cent στο ρόλο του drug dealer, πέφτουμε πάνω στο ξεδίπλωμα της πιο βαρετής αστυνομικής υπόθεσης που μπορώ να θυμηθώ. Διότι αφενός δεν γεννάται ποτέ ένταση κι ατμόσφαιρα, ούτε καν στα αναμενόμενα τετ α τετ των δύο πρωταγωνιστών, αφετέρου προοικονομεί με τόσο παιδική αφέλεια την τελική ανατροπή όπου σε αναγκάζει να παρακαλάς για το μη χείρον βέλτιστον. Να το παρατήσει δηλαδή ο κ. Avnet ως έχει κι ας ψάχνεται έπειτα το κοινό μήπως έχασε κανένα υψηλό νόημα απ' τον ύπνο ή να υποστεί το 'ευρηματικό' φινάλε. Τα συμπεράσματα όμως που προκύπτουν απ' το απλώς κακό «Righteous Kill» είναι πολύ πιο στενάχωρα για όσους μεγάλωσαν λατρεύοντας τους δύο μεγάλους ηθοποιούς, συμπεριλαμβανομένου και του υπογράφοντος. Με πόνο ψυχής και μακάρι να βγω ψεύτης αλλά ο Pacino μας τελείωσε ενώ ο De Niro βρίσκεται ένα βήμα μακριά απ' την ίδια μοίρα.

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 11-09-2008  |  Διανομή: Odeon  |  Επίσημο Site