PVC-1

Σ' ένα φορτηγάκι, έξω από μια φάρμα στις παρυφές της Κολομβιανής ζούγκλας, πέντε άτομα που κουβαλούν ένα μυστήριο δέμα, φορούν κουκούλες και ετοιμάζουν τα όπλα τους. Μόλις φτάνουν στον προορισμό τους, ορμούν με μανία και αιχμαλωτίζουν ένα ζευγάρι πτηνοτρόφων και τα τρία ανήλικα παιδιά τους. Ζητούν για λύτρα 15 εκατομμύρια πέσος (κάτι λιγότερο από 5 χιλιάδες ευρώ) και για να επιβάλλουν μια πίεση χρόνου, τοποθετούν στο λαιμό της μητέρας το περιεχόμενο του δέματος: μια ωρολογιακή βόμβα μέσα σ' ένα σωλήνα από PVC. Και φεύγουν αφήνοντας τις συνήθεις οδηγίες περί μη εμπλοκής της αστυνομίας. Από εκείνη τη στιγμή, ένας αγώνας ξεκινά για την άτυχη γυναίκα και την οικογένειά της, καθώς, παρακούοντας τις εντολές των εκβιαστών, προσπαθούν να έρθουν σ' επαφή με τους πυροτεχνουργούς που θα την λυτρώσουν.

Γεννημένος πριν από 29 χρόνια στη χώρα της μητέρας του, την Κολομβία, αλλά μεγαλωμένος στη γενέτειρα του πατέρα του, τη Θεσσαλονίκη, ο Σπύρος Σταθουλόπουλος μοιράζει πια το χρόνο του ανάμεσα σε Κολομβία και Λος Αντζελες, όπου και σπούδασε κινηματογράφο. Έχει ιδρύσει τη δική του εταιρία με παραγωγό τον πατέρα του, την Kosmokrator Sinema (έτσι, σε greeklish) με σήμα μια αρχαιοελληνική περικεφαλαία που "συμβολίζει το αρχαίο ελληνικό πνεύμα, πειθαρχημένο, λαμπερό και δοξασμένο", αφού "φιλοδοξεί να αναβιώσει αυτό το πνεύμα μέσα από τη δημιουργία ταινιών", όπως δηλώνει ο ίδιος. Αγαπημένη του ταινία τελευταίως είναι οι «300» και θέλει στο μέλλον να επιστρέψει στην Ελλάδα για να γυρίσει ταινίες για σοβαρά θέματα και πρόσωπα, όπως η Κάθοδος των Μυρίων ή ο Μέγας Αλέξανδρος. Η πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία «PVC-1» είναι ένα low-budget μονοπλάνο 85 λεπτών που βασίζεται σε αληθινά γεγονότα, σχεδιασμένο και γυρισμένο μέσα σε μία μόνο εβδομάδα. Η ταινία έρχεται στις αίθουσες μετά από μια στάση στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και με θετικότατο απόηχο από τις Κάνες, όπου συμμετείχε στο Δεκαπενθήμερο των Σκηνοθετών.

Ο οποίος απόηχος όχι μόνο χάνει τη θετικότητά του στα πρώτα 20 λεπτά, φαντάζει και εξωπραγματικός καθώς περνά η ώρα. Και αυτό γιατί το «PVC-1» είναι απαράδεκτο, σε εξοργιστικό βαθμό. Απ' όποια μεριά κι αν το δει κανείς. Ο ίδιος ο Σταθουλόπουλος έχει δηλώσει ότι δεν τον ενδιαφέρει ποιοι ακριβώς είναι αυτοί που βάζουν τη βόμβα, αλλά το τι γίνεται μετά. Δεκτό. Δε γίνεται όλες οι ταινίες να έχουν βαριά πολιτική ατζέντα. Ωστόσο, όσο η γυναίκα αυτή προσπαθεί να φτάσει στο ραντεβού με τους πυροτεχνουργούς γίνεται εμφανές ότι δεν υπάρχει και καμία άλλη ατζέντα, ούτε κοινωνική, ούτε ψυχολογική, ούτε τίποτα. Έστω, λοιπόν, ότι ο νεαρός φιλόδοξος δημιουργός ήθελε να κάνει αυτό το μονοπλάνο για να αποδείξει στον εαυτό του και σε όποιον άλλο ενδιαφερόμενο πως έχει αυτή τη δεξιότητα. Κάποιος όμως ξέχασε να του πει ότι ακόμα και τα μεγάλα μονοπλάνα χρειάζονται αυστηρό ντεκουπάζ και ότι η διάρκειά τους καθορίζεται από την ίδια τη δραματουργία και όχι από τη μέγιστη διάρκεια της καλύτερης εύκαιρης κασέτας, όπως έχει επίσης δηλώσει. Κι όσο για τη δραματουργία, τη διεύθυνση των ηθοποιών και την αγωνία του εγχειρήματος δεν πείθουν ποτέ για τις προθέσεις τους αφού θυσιάστηκαν όλα στο βωμό της αυτοπροβολής: Κάθε λεπτό του επιδειξιομανούς αυτού μονοπλάνου βαυκαλίζεται με το να δηλώνει ευθαρσώς ότι δεν έχει γίνει κόψιμο ακόμα. Κρίμα, γιατί η ιδέα είχε πολύ ψωμί.

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 28-08-2008  |  Διανομή: Filmtrade  |  Επίσημο Site