Still Life

Έπειτα από 14 χρόνια απουσίας, ο ανθρακωρύχος Han Sanming (Han Sanming) ταξιδεύει στην πόλη Fengjie για να βρει τη γυναίκα του που τον άφησε με την κόρη τους. Φτάνοντας, διαπιστώνει ότι η πόλη βρίσκεται υπό διάλυση λόγω της επερχόμενης πλημμύρας από το νεόκτιστο κολοσσιαίο Φράγμα των Τριών Φαραγγιών. Μην έχοντας άλλα χρήματα, πιάνει δουλειά σαν οικοδόμος για να παρατείνει τη διαμονή του. Την ίδια στιγμή, η νοσοκόμα Shen Hong (Zhao Tao), επισκέπτεται κι αυτή τη Fengjie για να βρει τον μεγαλοεργολάβο άντρα της που έχει να δώσει σημεία ζωής δύο χρόνια. Ένας πρώην συνάδελφός του, που τώρα εργάζεται σαν αρχαιολόγος, αναλαμβάνει να τον βρει για χάρη της.

Ο Χρυσός Λέοντας του 2006 στη Βενετία, θα μπορούσε, με την πρώτη ματιά ν' αποτελεί το πορτρέτο των δύο πρωταγωνιστών του, ανθρώπων που έχουν βιώσει την εγκατάλειψη, κουβαλούν τα δικά τους συναισθηματικά βάρη και ψάχνουν να συνδεθούν με το παρελθόν τους για μια τελευταία φορά, μόνο και μόνο για να καταφέρουν ν' απαγκιστρωθούν εντελώς από αυτό. Όμως, το «Still Life» του Jia Zhang Ke είναι κάτι πολύ παραπάνω. Είναι το πορτρέτο μιας ολόκληρης χώρας, της Κίνας, και μάλιστα, σε μια στιγμή που αυτή βρίσκεται σ' ένα δύσκολο ιστορικά μεταίχμιο: την αποδέσμευση από το ένδοξο παρελθόν του κινεζικού πολιτισμού - αλλά, και από το (παλαιο)κομουνιστικό καθεστώς - και την είσοδο στο βασίλειο του δυτικότροπου καπιταλισμού. Δεν είναι τυχαίο, που ο κινέζος σκηνοθέτης τοποθετεί χωροχρονικά την ταινία του σε ένα ρεαλιστικό φόντο, αυτό της πόλης Fengjie, μιας πόλης με ιστορία χιλιάδων χρόνων, τη στιγμή ειδικά που κοντεύει να ολοκληρωθεί το Φράγμα των Τριών Φαραγγιών, το μεγαλύτερο υδροηλεκτρικό εργοστάσιο που έγινε ποτέ στον πλανήτη, το οποίο θα πλημμυρίσει μια τεράστια περιοχή, αναγκάζοντας πάνω από δύο εκατομμύρια κατοίκους να μετοικήσουν και θάβοντας πάνω από χίλιους αρχαιολογικούς χώρους.

Παρ' όλα αυτά, μπροστά σ' αυτόν τον τεχνολογικό γίγαντα που ξυπνάει ανάμεσα στα ατέλειωτα ποτάμια και τα τιτάνια βουνά της κινεζικής ενδοχώρας, ο παρατηρητής Jia Zhang Ke κατορθώνει να τοποθετήσει τους ανθρώπους-ήρωές του στο κατάλληλο σημείο έτσι ώστε να φανεί το μέγεθος της αλλαγής. Με τα αργόσυρτα, νωχελικά του πλάνα και τη βαθιά ποιητική του διάθεση δημιουργεί μια ταινία που περισσότερο βιώνεται παρά παρακολουθείται. Δεν ωφελεί να γίνει λόγος για σενάριο ή ερμηνείες αφού αμφότερα είναι απλώς προσχηματικά για να βοηθήσουν τη διερεύνηση της γενικότερης δυαδικότητας που διέπει τον κόσμο του «Still Life». Αξίζει, ωστόσο, να αναφερθεί κανείς στην εκπληκτική δουλειά του φωτογράφου Lik Wai Yu, ο οποίος εκμεταλλευόμενος πλήρως την τελευταία high definition τεχνολογία, καταφέρνει να φωτογραφήσει τα τοπία, τους ανθρώπους και την κάθε 'νεκρή φύση' με τέτοιο τρόπο που τίποτα δεν έχει να ζηλέψει από την κινέζικη ζωγραφική.

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 06-03-2008  |  Διανομή: Ama Films