Chicago
Chicago
Παραγωγή: 2002 | Διάρκεια 100'
Σκηνοθεσία: Rob Marshall
Πρωταγωνιστούν: Renee Zellweger, Catherine Zeta-Jones, Richard Gere, Christine Baranski, Queen Latifah
Όταν η Renee Zellweger παραλάμβανε τη χρυσή σφαίρα για την καλύτερη γυναικεία ερμηνεία σε κωμωδία ή musical ή Catherine Zeta-Jones πιθανότατα ένιωθε όπως στην ταινία ο χαρακτήρας της, η Velma, όταν διαπιστώνει ότι πλέον τα φώτα της δημοσιότητας είναι στραμμένα στη Roxie. H Roxie πάντοτε ήθελε να έχει το δικό της μουσικό νούμερο. Όταν καταλαβαίνει ότι εκείνος που της υποσχέθηκε να τη βοηθήσει την εκμεταλλεύτηκε, τον σκοτώνει. Φαίνεται ότι οι γυναίκες στο Chicago είναι πολύ θερμόαιμες (ή ότι πράγματι ο συνδυασμός της jazz μουσικής και του ποτού είναι φονικός) γιατί λίγα κελιά πιο πέρα από τη Roxie βρίσκεται η φτασμένη ντίβα, Velma, κατηγορούμενη για διπλή δολοφονία που διέπραξε την ίδια νύχτα. Κάτω από την απειλή της θανατικής ποινής, η μόνη τους σωτηρία μπορεί να είναι ο Billy Flynn, ο δικηγόρος που μέχρι τώρα δεν έχει χάσει καμία υπόθεση.
Το Chicago είναι το πρώτο musical που κέρδισε από τη μετά-Moulin Rouge εποχή. Παρόλο που σε καμία περίπτωση δεν φτάνει το μεγαλείο του μεταμοντέρνου αριστουργήματος του Baz Luhrmann, ο σκηνοθέτης και χορογράφος της ταινίας Rob Marshall, αν και άπειρος στο χώρος της μεγάλης οθόνης, δεν τα καταφέρνει καθόλου άσχημα. Η ταινία ακολουθεί την οπτική της Roxie. Ιδιαίτερα συχνές είναι οι μεταβάσεις στο φανταστικό κόσμο στον οποίο η ίδια βρίσκει καταφύγιο και στον οποίο όλα όσα συμβαίνουν στην πραγματικότητα λειτουργούν ως ένα μουσικό νούμερο. Η αφήγηση της ιστορίας γίνεται περισσότερο μέσω τραγουδιών παρά διαλογικών μερών. Ενδιαφέρον έχει ο τρόπος εικονογράφησης των παραπάνω και οι ιδέες που σχετίζονται με την εύκολη χειραγώγηση των δημοσιογράφων από το δικηγόρο, με την απόδοση της δίκης ως μιας παράστασης σε τσίρκο, με τα 15 λεπτά δημοσιότητας που ανήκουν στον καθένα κτλ. Η πραγματική πρωταγωνίστρια είναι η Renee Zellweger, η οποία κατορθώνει να αποδώσει με μαεστρία την φαινομενικά ανυπεράσπιστη και ευάλωτη Roxie, που δεν διστάζει μπροστά σε τίποτα προκειμένου να πετύχει το στόχο της. Εντυπωσιακό είναι επίσης το γεγονός ότι όλοι οι πρωταγωνιστές τραγουδούν οι ίδιοι τα κομμάτια τους, ενώ η μπάσα φωνή της Zeta Jones δένει άψογα με τον υπεροπτικό χαρακτήρα της star που ερμηνεύει. Η ταινία είναι πιο σκοτεινή απΑ ότι ίσως θα περίμενε κανείς χωρίς να χάνει ποτέ τις mainstream κατευθύνσεις της. Είναι σίγουρο πάντως ότι με τη Miramax από πίσω θα κερδίσει αρκετές υποψηφιότητες για Oscar (και πιθανότατα μερικά χρυσά αγαλματίδια). Οι χρυσές σφαίρες ήταν μόνο η αρχή.
Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 21-02-2003 | Διανομή: Warner-Roadshow | Επίσημο Site
Σας Προτείνουμε Ακόμη
Το Πρόγραμμα των Προβολών