Spider-Man 3
Spider-Man 3
Παραγωγή: 2007 | Διάρκεια 140'

Σκηνοθεσία: Sam Raimi
Πρωταγωνιστούν: Tobey Maguire, Kirsten Dunst, James Franco, Thomas Haden Church, Topher Grace
Η δημοφιλία του πλέον είναι αξεπέραστη κι ο υπόκοσμος τον τρέμει. Κάθε φορά που κάποιος χρειάζεται βοήθεια, όλοι ξέρουν προς τα πού να στρέψουν τις ελπίδες τους. Ο Spider-Man (Tobey Maguire), κατά κόσμον Peter Parker, κρατά κρυφή την αληθινή του ταυτότητα και την καρδιά του αφιερωμένη στην M.J. (Kirsten Dunst), η οποία ετοιμάζεται να ξεκινήσει καριέρα στο θέατρο. Ωστόσο μία εξωγήινη οντότητα προσεγγίζει τον ήρωα και τον διαβρώνει μετατρέποντάς τον σε Venom, το σκοτεινό alter-ego του. Τα ανοικτά μέτωπα όμως του Spidey δεν περιορίζονται μόνο στην εσωτερική του φύση αλλά και στον ορκισμένο εχθρό/πρώην φίλο του Harry Osborn (James Franco) καθώς και τον καταστροφικό και οργισμένο Sandman. Και όταν ο εαυτός είναι ίσως ο χειρότερος εχθρός σου, κινδυνεύεις να τα χάσεις όλα, τη φήμη, το κορίτσι και τη ζωή σου...
Τρίτος Spider-Man και...φαρμακερός! Όχι φυσικά επειδή ο Venom απειλεί να 'δηλητηριάσει' τον αγαπημένο ήρωα της Marvel - στην πλέον ενδιαφέρουσα ιδέα της ταινίας - αλλά επειδή οι προσδοκίες μας καταποντίστηκαν πολύ πριν σημάνει η λήξη του δίωρου και πλέον θεάματος. Πώς όμως φτάσαμε σε αυτό το ναυάγιο; Απλούστατα γιατί το «Spider-Man 3» επενδύει πέραν της ολοζώντανης εικόνας σε υποσχέσεις για επικές συγκρούσεις και χορταστική δράση για περισσότερο από μία ώρα. Ο Spider-Man διατηρεί ανοικτά τρία μέτωπα (με το σκοτεινό εαυτό του, το Sandman και τον πρώην κολλητό του Harry), χωρίς να συνυπολογίσουμε την αγχολυτική αισθηματική αναμέτρηση με την M.J. και εντούτοις καταφέρνει να γίνεται βαρετός. Με άλλα λόγια καιγόμαστε στο ζέσταμα και μένουμε σε μία μακρόσυρτη αναμονή για να μην αποζημιωθούμε, έστω και καθυστερημένα, στο φινάλε. Ο Sam Raimi, σκηνοθέτης και των δύο προηγούμενων ταινιών, στήνει μία περισσότερο ώριμη στο ύφος ταινία και σαφώς σκοτεινότερη, αλλά επ' ουδενί δεν καταφέρνει να ισορροπήσει χαρακτήρες και δράση. Η δε εμπλοκή του στο σενάριο, αντίθετα με τα προηγούμενα «Spider-Man», δε δείχνει να λειτουργεί αφού εκεί εντοπίζεται το πρόβλημα.
Όποιος όμως αδιαφορήσει για το τι ακριβώς συμβαίνει και απλά λατρεύει να βλέπει Spider-Man μπορεί κάλλιστα να χαζέψει τα γρήγορα πλάνα (που μερικές φορές σε παρασύρουν σε μία οπτική δίνη όχι πολύ ευχάριστη) τα κρυστάλλινα οπτικά εφέ που εντυπωσιάζουν, τα έντονα χρώματα και το απέραντο στυλ της black εκδοχής του κεντρικού ήρωα. Φυσικά από όλους ξεχωρίζει η Kirsten Dunst που διατηρεί μία τυπική σοβαροφάνεια, καθώς οι Maguire και Franco χάνουν τα όρια, καθένας για διαφορετικούς λόγους. Ο πρώτος παλιμπαιδίζει αδέξια και μιλά πλαστικά χωρίς να επιτυγχάνει να υποκριθεί βαθύτερα τις εσωτερικές συγκρούσεις του χαρακτήρα του, επαναπαυμένος στο cool που του εξασφαλίζει ο ρόλος του. Ο δεύτερος πάλι, χαμογελά πλατιά και κατά συρροή, εκβιάζοντας συμπάθειες που και αχρείαστες του είναι και ασύμβατες με τις απαιτήσεις του χαρακτήρα του.
Δυσκολεύομαι να φανταστώ τι υποδοχή επιφυλάσσει το κοινό στο νέο «Spider-Man», τουλάχιστον μετά τις πρώτες μέρες που ούτως ή άλλως αναμένεται να ξεκινήσει δυναμικά. Φυσικά οι προβλέψεις θολώνουν επιπλέον από τη στιγμή που η συγκεκριμένη σειρά ταινιών έχει ορκισμένους οπαδούς. Το entertainment value της ταινίας είναι στα χαρτιά αδιαμφισβήτητο ενώ το παρόν δηλώνουν και πάλι όλοι οι βασικοί συντελεστές, αλλά το γεγονός πως δεν εκμεταλλεύεται το ατού του Venom επαρκώς συνυπολογίζοντας και την σχεδόν ατελείωτη 'κοιλιά' πιθανόν να αντιστρέψει το κλίμα. Εν πάσει περιπτώσει αυτό που εισέπραξα από το «Spider-Man 3» είναι μονάχα μία ελαφρά ευχάριστη αίσθηση από την οπτική αρτιότητα που δεν υποστηρίχθηκε ουδόλως από πλοκή και δράση.
Σκηνές απείρου κάλλους εκτυλίχθησαν στο περιθώριο της δημοσιογραφικής προβολής, κατά την οποία απαιτήθηκε από τους υπευθύνους της εταιρείας (κατόπιν ρητής εντολής της ίδιας της Sony), όλοι οι συντάκτες και δημοσιογράφοι να παραδώσουν τα κινητά τους τηλέφωνα στο προσωπικό πριν εισέλθουν στην αίθουσα. Ακούω πως στο εξωτερικό συμβαίνουν πολύ χειρότερα, αλλά αυτό λίγη σημασία έχει. Διότι αν όσοι εργαζόμαστε στα μέσα θεωρούμαστε συλλήβδην ύποπτοι κλοπής πνευματικής ιδιοκτησίας πώς γίνεται αυτό να το θυμούνται μονάχα στα καλογυαλισμένα και πολυδιαφημισμένα τους blockbusters; Η μόνη λογική εξήγηση που μπορεί να δοθεί είναι ότι είτε στις υπόλοιπες ταινίες μεταμορφωνόμαστε ξαφνικά σε καλά παιδιά, είτε τους ενδιαφέρει επιλεκτικά η προάσπιση του προϊόντος τους. Και για να μη ξεχνιόμαστε, είμαστε εργαζόμενοι άνθρωποι που αγαπάμε τον κινηματογράφο και όχι κλέφτες! Τα έργα της διανοίας προστατεύονται πρωτίστως και καλύτερα από αυτούς που τρώνε ψωμί απ' αυτά (άμεσα ή έμμεσα) και εμείς θεωρούμαστε κομμάτι αυτής της κατηγορίας.
Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 03-05-2007 | Διανομή: Audiovisual | Επίσημο Site



Σας Προτείνουμε Ακόμη
Το Πρόγραμμα των Προβολών