Black Book

Η Rachel (Carice van Houten) είναι μια όμορφη εβραία που κρύβεται σ' ένα χριστιανικό σπίτι κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου στην Ολλανδία. Όταν η κρυψώνα της ανατινάζεται, επιχειρεί να διαφύγει μαζί με τους γονείς της και άλλους εύπορους εβραίους. Σαν από θαύμα, η Rachel είναι η μόνη που επιζεί από ενέδρα που ξεκληρίζει ολόκληρη την ομάδα. Καταφέρνει και ξεφεύγει από τους διώκτες της και βρίσκει καταφύγιο στην Αντίσταση. Εκεί, αλλάζει ταυτότητα και αποφασίζει να συμμετάσχει στον αγώνα κατά των Γερμανών για να εκδικηθεί το θάνατο των γονιών της. Γνωρίζει τον Ludwig Muntze (Sebastian Koch), έναν όμορφο και καλό Ναζί αξιωματικό, ο οποίος της προσφέρει δουλειά στο αρχηγείο της Γκεστάπο στο Αμστερνταμ. Με τον καιρό, αναπτύσσεται μια ιδιαίτερη σχέση ανάμεσά τους και τελικά ερωτεύονται. Όταν κάποιοι σύντροφοι της Rachel συλλαμβάνονται, θα δοκιμάσει τα όριά της για να δει μέχρι πού μπορεί να φτάσει προκειμένου να τους σώσει.

Λίγο πριν πατήσει τα εβδομήντα, ο βετεράνος Ολλανδός Paul Verhoeven επιστρέφει στη γενέτειρά του για να κάνει ένα πολεμικό δράμα που εξυμνεί τη δράση της ολλανδικής αντίστασης (ποιας;) σε μια απέλπιδα προσπάθεια να δώσει άφεση αμαρτιών στους συμπατριώτες του, αλλά και να σημάνει ηχηρά το τέλος της χολιγουντιανής του καριέρας. Σαν ιστορικό έπος, το «Black Book», η ακριβότερη ολλανδική παραγωγή όλων των εποχών, αποτυγχάνει οικτρά σε όλα τα επίπεδα, όσο ελαστικός και αν προσπαθήσει να γίνει κανείς. Γραμμένο από τον Gerard Soeteman και τον Verhoeven, αυτό το συνονθύλευμα ιστορικών ανακριβειών, δραματουργικής έξαρσης και παντελώς αναληθών καταστάσεων κουράζει πολύ πριν το πέρας των ανελέητων 145 λεπτών της διάρκειάς του. Η ηρωίδα περνά από πολλά στάδια δοκιμασιών και καταφέρνει πάντα να βγαίνει αλώβητη με τρόπους που ούτε ο Φώσκολος δε θα μπορούσε να φανταστεί όταν έγραφε την 'Υπολοχαγό Νατάσσα', η οποία επιτέλους βρίσκει το ευρωπαίο αδελφάκι της 37 χρόνια μετά.

Η σκηνοθεσία του Verhoeven, ο οποίος ποτέ δεν έπεισε ότι μπορεί να σταθεί σαν ολοκληρωμένος δημιουργός, είναι τυπικά διεκπεραιωτική και επίπεδη καθ' όλη τη διάρκεια του τραγελαφικού αυτού παραληρήματος. Ομοίως, οι ερμηνείες δεν αφήνουν κανέναν να πάρει στα σοβαρά τους χαρακτήρες με την πανηγυριώτικη αφέλειά τους. Το σημείο, όμως, που η όποια προσπάθεια για σοβαρότητα ξεψυχά τελειωτικά είναι οι ανεκδιήγητοι διάλογοι. Η διφορούμενη απορία της 'αθώας' Rachel για το πόσο μεγάλη την έχει τελικά τη... συλλογή γραμματοσήμων του ο Γερμανός αξιωματικός δίνει από νωρίς το σύνθημα και τα γέλια δεν έχουν σταματημό μέχρι το ψευδο-συναισθηματικό τέλος. Σίγουρα δεν ήταν αυτός ο σκοπός του Ολλανδού, αλλά μερικές φορές είναι καλύτερο να γελάς παρά να πονάς.

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 01-02-2007  |  Διανομή: Odeon  |  Επίσημο Site