The Queen

Μεγάλη Βρετανία, Αύγουστος 1997. Ένα τηλεφώνημα στη μέση της νύχτας ειδοποιεί τη βασίλισσα Elizabeth (Helen Mirren) για το αυτοκινητιστικό δυστύχημα στο Παρίσι που κόστισε τη ζωή της λαίδης Diana. Παράλληλα, ενημερώνεται για το συμβάν και ο νεοεκλεγείς πρωθυπουργός Tony Blair (Michael Sheen). Η βασίλισσα θέλει πρωτίστως να προφυλάξει τα εγγόνια της (και μελλοντικούς διαδόχους) από τα απαίσια νέα και τον απόηχο και αποφασίζει να συνεχίσει τις διακοπές της στο θερινή κατοικία της στη Σκωτία, αφήνοντας τα διαδικαστικά της κηδείας στην οικογένεια της Diana, αφού η πριγκίπισσα δεν ήταν πλέον μέλος της βασιλικής οικογένειας. Απ' την άλλη, ο Tony Blair, βλέποντας στο Λονδίνο την μαζική ανταπόκριση του κόσμου στο δημόσιο πένθος και την ενόχλησή του από την απουσία της βασιλικής οικογένειας, προσπαθεί με κάθε τρόπο να πείσει τη βασίλισσα να πάρει θέση στο γεγονός και να κηδέψει τη Diana σαν πριγκίπισσα, ικανοποιώντας τη λαϊκή απαίτηση.

Ο σκηνοθέτης Stephen Frears και ο σεναριογράφος Peter Morgan δίνουν τη δική τους ερμηνεία για τα γεγονότα που ακολούθησαν το θάνατο της Diana και παρουσιάζουν ένα δράμα με μπόλικες δόσεις καθαρόαιμου βρετανικού φλεγματικού χιούμορ. Το «The Queen» επιχειρεί να ρίξει φως στο παρασκήνιο που εκτυλίχθηκε εκείνον τον Αύγουστο στο παλάτι και το πρωθυπουργικό γραφείο του Tony Blair. Από τη μια μεριά, η βασίλισσα, εκφραστής της μοναρχίας και της παλαιάς Βρετανίας, που δεν είχε και τις καλύτερες σχέσεις με την Diana, επιμένει ότι το συμβάν δεν έχει σχέση με το παλάτι και προσπαθεί να κρατήσει τα προσχήματα και τις ισορροπίες. Από την άλλη, ο Tony Blair, νέος άνθρωπος και νέος πρωθυπουργός, εκπρόσωπος των Εργατικών (ιδιαίτερα σημαντικό μετά από μια μακρά περίοδο εξουσίας των Συντηρητικών), καλείται ν' αντιμετωπίσει την πρώτη σημαντική κρίση της θητείας του και αντιλαμβάνεται τη λαϊκή απαίτηση ν' αναγνωριστεί επίσημα από το παλάτι η προσωπικότητα και η σημασία της Diana. Δύο διαφορετικοί άνθρωποι από άλλους κόσμους και μια ενδιαφέρουσα δραματουργική δυναμική ανάμεσά τους.

Ο έμπειρος Frears γνωρίζει άριστα τη γύρω του βρετανική πραγματικότητα και, μέσω του έξοχου σεναρίου, καταφέρνει να αποδώσει σωστά το κλίμα τόσο μέσα όσο και έξω από το παλάτι χωρίς να χάνει ευκαιρία για κάθε είδους σχόλιο προς όλες τις κατευθύνσεις, με αποτέλεσμα η ταινία του να παρακολουθείται με ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Αντιπαραβάλλοντας υλικό από τα ειδησεογραφικά πρακτορεία, επιτυγχάνει να προσδώσει ατμόσφαιρα ντοκιμαντέρ, διεισδυτικού αλλά σε καμία περίπτωση δηκτικού ή προσβλητικού. Βέβαια, αυτό που δεν ξεκαθαρίζεται είναι ο λόγος για τον οποίο πασχίζει να παρουσιάσει μια εξανθρωπισμένη βασίλισσα, η οποία, αν και σχεδόν εντελώς διακοσμητική, συνεχίζει να νομίζει ότι είναι ταγμένη από τους Ουρανούς για να κυβερνά και αδιαφορεί σχεδόν πλήρως για το λαό της ή για τις συνέπειες των πράξεών της.

Η Helen Mirren ξεδιπλώνει το ατελείωτο ταλέντο της και δίνει μια από τις καλύτερες ερμηνείες τής μέχρι τώρα πορείας της. Επωμίζεται με εμπειρία και μαγκιά το δύσκολο έργο του να υποδυθεί μια ιστορική φιγούρα εν ζωή, με απόλυτα ελεγμένη δημόσια εικόνα, και τα καταφέρνει άριστα, όχι μόνο παρουσιάζοντας μια βασίλισσα όπως όλοι την γνωρίζουμε, αλλά εξερευνώντας τις πολλαπλές πτυχές μιας τέτοιας προσωπικότητας. Ο Michael Sheen, ο οποίος είχε υποδυθεί ξανά τον Blair στην τηλεταινία των Frears-Morgan 'The Deal', ανέλαβε το εξίσου δύσκολο έργο να υποδυθεί έναν πολιτικό, που αποδείχτηκε τελικά κενός, όταν ήταν ακόμα η νέα ελπίδα της βρετανικής πολιτικής και απολάμβανε την υψηλή δημοτικότητά του. Η ερμηνεία του, αν και απέχει από αυτή της Mirren, συμπληρώνει τον αντίποδα και κερδίζει στο τέλος τις εντυπώσεις. Το «The Queen» τιμήθηκε με τα βραβεία Καλύτερης Γυναικείας Ερμηνείας (Mirren) και Καλύτερου Σεναρίου (Morgan) στο φετινό Φεστιβάλ Βενετίας.

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 30-11-2006  |  Διανομή: Prooptiki  |  Επίσημο Site