Borat

Γνωρίστε τον Borat. Είναι ένας Καζακστανός δημοσιογράφος που κάτω από το χαρακτηριστικό μουστάκι του βρίσκεται σε πρώτη και μόνιμη θέα ένα καλοκάγαθο γέλιο. Τα λαμπερά του μάτια και το συμπαθές παρουσιαστικό του συνοδευόμενο από τα σπαστά αγγλικά του δε θα σας κρύψουν για πολύ αυτό που πραγματικά είναι. Με μία σπάνια ειλικρίνεια που προδίδει - το λιγότερο - αφέλεια και παντελή έλλειψη δυτικού κοινωνικού καθωσπρεπισμού, δε κρύβει την αβυσσαλέα διαφορά του από το μέσο δυτικό 'πολιτισμένο' άνθρωπο. Με μία λάγνα διάθεση και ιδιότυπο θαυμασμό απέναντι στις Η.Π.Α. αποφασίζει να εξορμήσει προς αυτές σαν μία μύγα που τρέχει προς το φως. Φεύγει από το Καζακστάν μέσα σε ένα μίνι παλλαϊκό πανηγύρι, συνοδευόμενος από τον ευτραφή παραγωγό και συνεργάτη του. Από τη πρώτη στιγμή που πατά το πόδι του στις Η.Π.Α. καταδεικνύεται το χάσμα που χωρίζει αυτόν και τους ομοίους του από το μέσο αμερικανό πολίτη. Ο... μωρός Borat ερωτεύεται όμως την Pamela Anderson (ναι, σωστά διαβάζετε) και θα κάνει τα πάντα για να τη βρει.

Ένας από τους πλέον ταλαντούχους κωμικούς στο κόσμο, με θριαμβευτική πορεία στη τηλεόραση ("Da Ali G Show") και ενώ έχει ήδη δοκιμάσει ένα 'τρομοκρατικό χτύπημα' στη μεγάλη οθόνη με το "Ali G Indahouse", επανέρχεται δριμύτερος. Ο Sasa Baron Cohen προκαλεί για μία ακόμα φορά εκμεταλλευόμενος τη δημοφιλία του. Ο Borat βγάζει γλώσσα, όμως πόσο προκαλεί μία τέτοια συμπεριφορά όταν ήδη το υποκείμενο προβάλλεται με πρωτόγονη και ισοπεδωτική αισθητική; Αφήνουμε λοιπόν κατά μέρους τους τύπους, διότι με αυτούς η κρίση μας θα σταματούσε πριν καν αρχίσει. Εξάλλου, κάθε άλλο παρά ενδιαφέρεται για τις τύχες του καθωσπρεπισμού ο Καζαστανός ήρωας του Cohen, πολεμώντας τον ανοικτά στοχεύοντας στο δυτικό κόσμο που οι Η.Π.Α. αντιπροσωπεύουν (αν δεν ορίζουν καθ' ολοκληρίαν) επάξια.

Η παρουσίαση ενός υπαρκτού κράτους (βλέπε Καζακστάν) ως έθνος τρωγλοδυτών σίγουρα εγείρει ενστάσεις. Ο Borat της ιστορίας είναι αιμομίκτης, αμφιφυλόφιλος, πρωτόγονος, απολίτιστος, βλάκας και φαλλοκράτης. Το μόνο που του λείπει είναι το ρόπαλο και το δερμάτινο 'αξεσουάρ'. Αλλά αυτή η οπτική ανήκει στον Cohen ή μήπως στους ίδιους τους δυτικούς, με πρώτους και καλύτερους τους Αμερικανούς; Η αρχική του θέαση κατά μονάδα στο φυσικό του περιβάλλον προκαλεί αναμφίβολα jackass-οειδές γέλιο. Η σύγκριση / σύγκρουση του με τα πρότυπά του - που αφελώς θαυμάζει καθ' όλη τη διάρκεια της περιπλάνησής του - εξακολουθεί να εξάγει γέλιο, αυτή τη φορά μέσω των προφανών αντιθέσεων. Αυτοί όμως που κατ'ουσίαν γελιοποιούνται και χτυπιούνται αλύπητα μέσα από τη καταιγιστική σάτιρα του Cohen είναι οι ίδιοι οι Αμερικανοί. Γιάνκηδες-πρωτευουσιάνοι, δημοσιογράφοι, απλοί πολίτες, επαρχιώτες, Ευαγγελιστές, Καθολικοί, έμποροι, οι μπούληδες (sic) με τα πατρικά χρήματα που γελάνε σαχλά με μία μπύρα στο χέρι, πατριώτες, cowboys, κανείς τους δε γλιτώνει. Το προσωπείο του καθενός δε σπάει απλά, αλλά κομματιάζεται μαζί με το πρόσωπο. Μόνο οι Αφροαμερικανοί απαλλάσσονται εν μέρει, εις ένδειξη πιθανότατα μίας αναγνώρισης του ρατσισμού που παραδοσιακά αντιμετωπίζουν. Εξάλλου η πρωτόγονη οπτική των Καζακστανών συμβολίζει, άγαρμπα μα επιτυχημένα, το τρόπο που η Αμερική αντιλαμβάνεται τον - εκτός δυτικής πραγματικότητας, κόσμο.

Η κινηματογράφηση του «Borat» βασίζεται στη στιγμιαία οπτική του εμπνευστή του και επομένως η κάμερα καταγράφει πρόχειρα και ευκαιριακά. Γι αυτό δε λείπουν οι χοντροκομμένες φάρσες, ενώ κάθε μέτρο κινηματογραφικής ορθότητας πάει περίπατο. Το «Borat» είναι έργο κάφρων που εξαιτίας της αυτοαποδοχής αυτού του χαρακτηριστικού τολμούν να σατιρίζουν ανελέητα και τρομοκρατούν. Τα σκέτς στο ροντέο, στο οπλοπωλείο, στην εκκλησία των Ευαγγελιστών και οι τίτλοι τέλους ανήκουν στις μνημειώδεις alternative στιγμές της κινηματογραφικής σάτιρας. Όποιος λοιπόν προτίθεται να αφήσει εκτός αίθουσας τα αισθητικά του όρια ας ετοιμαστεί για ένα σατιρικό σφυροκόπημα που δεν αφήνει τίποτα όρθιο.

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 09-11-2006  |  Διανομή: Odeon  |  Επίσημο Site