Capote

Στα τέλη της δεκαετίας του Α50, ο Truman Capote είχε ήδη στο ενεργητικό του την συγγραφική επιτυχία ΑBreakfast At Tiffany'sΑ. Παρέμενε ωστόσο περισσότερο γνωστός για την εκκεντρική του εμφάνιση και τον εξεζητημένο τρόπο συμπεριφοράς, παρά για τις ικανότητές του ως συγγραφέα. Ενεργός δημοσιογράφος ακόμη, διαβάζει το 1959 στις εφημερίδες για τη σφαγή μιας ολόκληρης οικογένειας στο Κάνσας. Οι δράστες συλλαμβάνονται και ο Capote ταξιδεύει μέχρι την μικρή πόλη για να καλύψει τη δίκη. Όσα μεσολάβησαν μέχρι τη συμπλήρωση του ΑIn Cold BloodΑ, του σπουδαιότερου βιβλίου του Capote λίγοι τα γνωρίζουν. Ο Capote μαγνητίζεται από την προσωπικότητα ενός εκ των δολοφόνων και κάνει τα πάντα για να αναβάλει την εκτέλεσή τους. Δεν είναι, όμως, ο έρωτας το πραγματικό του κίνητρο. Μεταξύ τέχνης και ζωής τα όρια είναι δυσδιάκριτα. Ακόμα κι αν μια τέτοια σύγχυση γεννά αριστουργήματα, οι συνέπειες παραμένουν ολέθριες.

Έχει γραφτεί περισσότερο από μια φορές, πως η γκέι θεματική έχει πρωταγωνιστήσει αυτή τη σαιζόν στο mainstream σινεμά. Το ντελιριακό παραμύθι για ενήλικες «Breakfast At Plutos», το πιο οπτιμιστικό «Transamerica», το λυρικό δράμα «Brokeback Mountain» και τώρα το σκοτεινό, κυνικό «Capote». Στο δρόμο προς τα Oscar και με μια Χρυσή Σφαίρα για τον Hoffman στις αποσκευές του, το Capote μοιάζει περισσότερο να αποκαλύπτει μια εναλλακτική βερσιόν αυτής της δημοφιλούς (και ομολογουμένως γόνιμης) γκέι θεματολογίας. Ποια είναι η δική του εκδοχή επομένως; Η λιγότερο ωραιοποιημένη, θα έλεγε κανείς, και η λιγότερο προβλέψιμη.

Το «Capote» κουβαλά όλο το glam της ομοφυλόφιλης κοινότητας του Α50, μιας περιόδου που οι διαφορετικές ερωτικές προτιμήσεις ήταν αυτονόητο κομμάτι της intelligentsia. Ο ΑχαρακτήραςΑ (εάν μπορούμε να μιλάμε για τέτοιον σε μια βιογραφική ταινία) του Capote χαρακτηρίζει το περιβάλλον αυτό και το κουβαλά χωρίς συμβιβασμό και σε μέρη λιγότερο εξοικειωμένα, όπως στη μικρή κοινότητα του Κανσας. Ο Bennett Miller παρακολουθεί τον ήρωά του και αντανακλά στην σκηνοθετική του παλέτα τη διάθεση μιας εποχής και την ψυχική μετάβαση του Capote. Κι έτσι το δράμα δεν περιορίζεται στην συμβατική κλιμάκωση, αφού οι όροι τίθενται εξαρχής δυσμενείς.

Αυτό που αρχικά μοιάζει ένα παράτολμο ερωτικό παιχνίδι είναι τελικά κάτι πολύ πιο σκληρό και λιγότερο συναισθηματικό. Ο Miller ακολουθεί βήμα προς βήμα την πορεία του Capote στην καταγραφή μιας μοχθηρής πραγματικότητα. Έτσι η κινηματογραφική παρατήρηση της ΑπραγματικότηταςΑ σέρνει αυτούσια την συναισθηματική αποστείρωση του Capote απέναντι στο δικό του ήρωα, τον ήρωα του βιβλίου του. Τα περιθώρια για love stories είναι στενά. To φιλμ μοιράζεται στην μοναξιά του συγγραφέα, τη μοναξιά του Truman Capote και τη μοναξιά του ανθρώπου μπροστά στο θάνατό και καταλήγει σε ένα αποτέλεσμα εγωιστικό και διόλου γενναιόδωρο. Μερικές φορές το μελό δεν βλάπτει.

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 02-03-2006  |  Διανομή: Prooptiki  |  Επίσημο Site