Κυνήγι

Ο Γιάννης (Γιάννης Μπελής), μοναχικός σιδεράς, βρίσκει ευχαρίστηση στο κυνήγι και την κατασκευή χειροποίητων κοσμημάτων. Ο διπλανός του γείτονας, ο Ηλίας (Βασίλης Αναστασίου), κακομεταχειρίζεται τον μεγαλόσωμο σκύλο του. Ενόσω ο Ηλίας δουλεύει σεκιούριτι τα βράδια, ο σκύλος μένει κλεισμένος στο μπαλκόνι και γαβγίζει και κλαίει ασταμάτητα. Ο Γιάννης δεν μπορεί να κοιμηθεί. Όταν χάνει την από χρόνια αποξενωμένη μητέρα του, γεμίζει ενοχές και θυμό. Η σύγκρουσή του με τον Ηλία μοιάζει αναπόφευκτη...

Το «Κυνήγι», η δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία μυθοπλασίας του Χρήστου Πυθαρά μετά την «Ευτυχία» (2016), αναπόφευκτα θα διχάσει, και ίσως αυτός να ήταν και ένας από τους σκοπούς της. Όσοι θεατές αρέσκονται σε ταινίες που εκτυλίσσονται αργά, με τις εντάσεις να βράζουν καθ' όλη τη διάρκεια στο εσωτερικό των χαρακτήρων και να εκρήγνυνται βίαια στο τέλος χωρίς απαραίτητα να μας δίνονται εξηγήσεις για την πηγή του θυμού, της οργής και της βιαιότητας, θα εκτιμήσουν την ταινία και την κλιμάκωσή της. Όσοι, από την άλλη, αποζητούν ρητές εξηγήσεις, δύσκολα θα αγαπήσουν το συγκεκριμένο φιλμ. Ο δημιουργός του δεν δίνει παρά μονάχα υπόνοιες για τους λόγους που έχουν φέρει σε αυτήν τη συναισθηματική κατάσταση τον ήρωά του, και αυτό σε κάποιους θα αρέσει και κάποιους άλλους θα τους εξοργίσει.

Αυτό που οπωσδήποτε πρέπει να εκτιμήσει ο καθένας στο «Κυνήγι» είναι η οικονομία του. Μέσα σε μόλις 73 λεπτά (τουρνερική διάρκεια, εκ του Jacques Tourneur), η ταινία λέει μια ιστορία με αρχή, μέση και τέλος, πλάθει το πορτρέτο ενός χαρακτήρα και του περιβάλλοντός του και τον οδηγεί σε μια πράξη αναπάντεχου δυναμισμού. Παρά τις κατά τόπους συζητήσιμες σκηνοθετικές επιλογές, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τον τρόπο που είναι γυρισμένες οι ονειρικές σκηνές, οφείλουμε να πιστώσουμε στην ταινία πως χτίζει αποτελεσματικά μια ατμόσφαιρα έντασης που βράζει κάτω από όσα δείχνονται ή λέγονται, έτοιμη ανά πάσα στιγμή να εκραγεί.

Στον πρωταγωνιστικό ρόλο, ο Γιάννης Μπελής δίνει μια αξιοπρόσεκτη ερμηνεία. Χωρίς εμπειρία στο χώρο της υποκριτικής, ο ηθοποιός καταφέρνει αξιοθαύμαστα να αποδώσει σωματικά και εκφραστικά τους δαίμονες που κατατρέχουν το χαρακτήρα που υποδύεται. Κάθε του κίνηση, χειρονομία, έκφραση και παύση προετοιμάζουν την έκρηξη του φινάλε με τρόπο σχεδόν τρομακτικό. Λιγότερο ικανοποιητικός, ο Βασίλης Αναστασίου οδηγείται σε κάποιες σκηνές στην υπερβολή, επειδή όμως ο χαρακτήρας του είναι έτσι κι αλλιώς ο "ανταγωνιστής" αυτό δεν ενοχλεί ιδιαίτερα.

Το «Κυνήγι» είναι ένα χαμηλών τόνων αλλά δυνατού υπο-κειμένου δραματικό θρίλερ που εκμεταλλεύεται κάθε λεπτό του χρόνου που διαρκεί και ανταμείβει τους πιο υπομονετικούς θεατές. Σαν το «Death Wish» να συναντά το ελληνικό αστικό τοπίο της σύγχρονης εποχής, η ταινία του Χρήστου Πυθαρά είναι μια ενδιαφέρουσα απόπειρα για σινεμά είδους μακριά από την κοινωνική καταγγελία. Επαφίεται στον κάθε θεατή ξεχωριστά να δώσει απαντήσεις σχετικά με τα αίτια που οδηγούν στην πράξη βίας που σημαδεύει την ταινία, καθώς και να επιλέξει την "ηθική" στάση που θα κρατήσει απέναντι σε αυτήν και στους χαρακτήρες. Αλλωστε, δουλειά του σινεμά δεν είναι να ηθικολογεί, αλλά να αποτυπώνει καταστάσεις και να δίνει αφορμές για προβληματισμό.

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 20-02-2025  |  Διανομή: Danaos Films