The Substance

Η Elisabeth Sparkle (Demi Moore) ήταν κάποτε διάσημη ηθοποιός του Χόλιγουντ, πλέον όμως έχει ξεπέσει στην παρουσίαση μιας τηλεοπτικής εκπομπής γυμναστικής, από την οποία μάλιστα θα απολυθεί την ημέρα που κλείνει τα 50. Τότε θα μάθει για την ύπαρξη μιας μυστηριώδους ουσίας που επιτρέπει στον χρήστη της να μεταμορφώνεται στον νεότερο εαυτό του. Η Elisabeth θα χρησιμοποιήσει την ουσία και από τα σπλάχνα της θα ξεπηδήσει η νεαρή Sue (Margaret Qualley). Έχοντας γλυκαθεί, ωστόσο, από την επιτυχία που γνωρίζει, η Sue θα κάνει κατάχρηση της ουσίας προκειμένου να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις του Harvey (Dennis Quaid), του παραγωγού της, αλλά και την προσωπική της ματαιοδοξία, με αποτέλεσμα η κατάσταση να ξεφύγει από κάθε έλεγχο.

Εκεί που ο σωματικός τρόμος του David Cronenberg, ο σουρεαλισμός του David Lynch, η κλινική ματιά του Stanley Kubrick, η σάτιρα του Paul Verhoeven και τα πρακτικά εφέ του Bryan Yuzna συναντώνται, ξεκινά το φιλμ της Coralie Fargeat με τίτλο «The Substance». Δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία της Γαλλίδας σκηνοθέτριας, επτά ολόκληρα χρόνια μετά το «Revenge», η βραβευμένη για το σενάριό της στο Φεστιβάλ Καννών δημιουργία είναι μια αιματηρή, ξεκαρδιστική, πρωτότυπη και ασυμμάζευτη ταινία ικανή να προκαλέσει γέλια και αηδία ταυτόχρονα. Ανεξάρτητα πώς θα φανεί στον κάθε θεατή ξεχωριστά, δε χωρά αμφιβολία πως αυτή είναι άξια η πιο πολυσυζητημένη ταινία τρόμου της χρονιάς.

Ο προβληματισμός του έργου έχει να κάνει με την εμμονή του σύγχρονου ανθρώπου με την εικόνα του. Ξεκινώντας από ένα σαρδόνιο κι ευφυές σχόλιο πάνω στο εφήμερο της διασημότητας και της λάμψης, που ολοκληρώνεται ξεκαρδιστικά και αρκούντως αιματηρά στο παλαβό φινάλε, η Fargeat, η οποία υπογράφει και το σενάριο, μιλά για διαχρονικές παθογένειες της βιομηχανίας του θεάματος, όπως η εργαλειοποίηση του γυναικείου σώματος, η αδυναμία των γυναικών να βρουν δουλειά όταν η ηλικία τους δεν τους επιτρέπει να είναι θελκτικές στο ανδρικό βλέμμα και, τελικά, η εσωτερίκευση όλων από τις ίδιες τις γυναίκες που, θέλοντας να διατηρήσουν το status τους στη βιομηχανία, καταλήγουν να απαρνούνται το είναι τους προκειμένου να θρέψουν το αδηφάγο βλέμμα των θαυμαστών τους.

Την ταινία σηκώνουν, σε μεγάλο βαθμό, πάνω τους οι δύο πρωταγωνίστριες. Η Demi Moore, σε ένα ρόλο ίσως αρκετά αυτοβιογραφικό, πραγματοποιεί τη μεγάλη της επιστροφή στους πρωταγωνιστικούς ρόλους σε ταινία πρώτης γραμμής και παραδίδει ίσως την καλύτερη ερμηνεία της μέχρι τώρα καριέρας της. Αλλά και η Margaret Qualley, που ανέλαβε ίσως το λιγότερο αβανταδόρικο από τους δύο πρωταγωνιστικούς ρόλους της ταινίας, τον φέρνει εις πέρας λαμπρά. Να μην παραλείψουμε, ωστόσο, να μνημονεύσουμε την ερμηνεία του Dennis Quaid, επίσης μια από τις καλύτερες στη φιλμογραφία του, ο οποίος ενσαρκώνει ένα χυδαίο και σιχαμερό παραγωγό με το - καθόλου τυχαίο, αφού παραπέμπει στον Weinstein - όνομα Harvey.

Το μόνο που ίσως μπορεί κανείς να προσάψει στο «The Substance» είναι ότι το φινάλε του, το οποίο θυμίζει λίγο την «Carrie» (1976) του Brian De Palma αλλά είναι πιο αιματηρό ακόμα, φλυαρεί. Από την άλλη, είναι τέτοιο το ύφος της ταινίας, που καταλαβαίνει κανείς πως και η ίδια η δημιουργός δεν παίρνει στα σοβαρά τον εαυτό της, γι' αυτό και συνειδητά επιλέγει μια κατακλείδα βουτηγμένη στην υπερβολή και το γκροτέσκο. Έτσι αν το δούμε, το φινάλε λειτουργεί και οπωσδήποτε κλείνει την ιστορία της Elisabeth Sparkle με ταιριαστό τρόπο. Το «The Substance» σίγουρα δεν είναι μια ταινία για όσους δεν αντέχουν το gore θέαμα, αφού διαθέτει άφθονο, είναι όμως ένα αυτόματα κλασικό και μαζί cult έργο που θα ικανοποιήσει τους λάτρεις του τρόμου, και ειδικά εκείνου της δεκαετίας του 1980.

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 31-10-2024  |  Διανομή: Feelgood Entertainment