Smile 2

Έτοιμη να ξεκινήσει μια καινούργια παγκόσμια περιοδεία, η παγκοσμίως διάσημη τραγουδίστρια της ποπ Skye Riley (Naomi Scott) προσπαθεί συγχρόνως να ξεπεράσει τον τραυματικό θάνατο του συντρόφου της (Ray Nicholson) ένα χρόνο πριν, σε ένα τροχαίο δυστύχημα για το οποίο ευθυνόταν εκείνη. Μετά την αυτοκτονία υπό μυστηριώδεις συνθήκες ενός φίλου της μπροστά στα έντρομα μάτια της Skye, η τελευταία θα αρχίσει να βιώνει ολοένα και πιο ανησυχητικά περιστατικά, καθώς τυχαίοι άνθρωποι που συναντά στο δρόμο ή σε δημόσιες εκδηλώσεις την κοιτούν επίμονα και χαμογελούν. Προσπαθώντας να μη χάσει τον έλεγχο της πνευματικής της κατάστασης και να εκπληρώσει τις υποσχέσεις που έχει δώσει στο κοινό της για μια ακόμη θεαματική σειρά από συναυλίες, η Skye καταλαβαίνει πως κάτι σατανικό προσπαθεί να την κυριεύσει.

Δύο χρόνια πριν, το «Smile», σκηνοθετικό ντεμπούτο μεγάλου μήκους του Parker Finn βασισμένο στη μικρού μήκους ταινία του "Laura Hasn't Slept", αποτέλεσε μια μικρή, ευχάριστη έκπληξη στο είδος του τρόμου, και μάλιστα της στουντιακής παραγωγής, αφού κατάφερε να επιστρατεύσει τα μοτίβα του genre, όπως τα jump scares και τους δαιμονισμούς, στην υπηρεσία μιας ενδιαφέρουσας και πρωτότυπης ιστορίας, που έκρυβε από κάτω κι ένα δεύτερο επίπεδο ανάγνωσης πάνω στην έξωθεν επιβεβλημένη εικόνα της ευτυχίας που προσπαθούμε συχνά να χτίσουμε ακόμη κι όταν μέσα μας επικρατεί βαθύ σκοτάδι. Η εμπορική επιτυχία του πρώτου εκείνου φιλμ ώθησε το στούντιο να ανάψει πράσινο φως για τη δημιουργία σίκουελ, το οποίο καταφθάνει φέτος στις οθόνες μας, πάνω στην ώρα ενόψει του Halloween, για να διευρύνει το όραμα του σκηνοθέτη.

Στο «Smile 2», το δεύτερο επίπεδο ανάγνωσης της ταινίας σχετίζεται με τα είδωλα της ποπ κουλτούρας και την ανάγκη να κρύβουν τα πραγματικά τους συναισθήματα ώστε να μη δυσαρεστήσουν το φιλοθεάμον κοινό. Η ηρωίδα του φιλμ είναι αναγκασμένη να καταπνίξει τις ενοχές και τη θλίψη που αισθάνεται για το θάνατο του συντρόφου της και την απομάκρυνση της καλύτερής της φίλης, προκειμένου να πραγματοποιήσει το comeback που οι επικοινωνιολόγοι και οι ατζέντηδές της υπόσχονται στους χιλιάδες θαυμαστές της. Ο Finn αξιοποιεί αυτό το θέμα προκειμένου να στήσει μερικές πραγματικά ευφάνταστες βινιέτες τρόμου, αλλά και να κορυφώσει την ταινία του σε ένα ευρηματικό, εν δυνάμει αξέχαστο φινάλε που κλείνει ιδανικά την ιστορία της Skye Riley και ταυτόχρονα θέτει υψηλά τον πήχη των προσδοκιών από μια ενδεχόμενη τρίτη ταινία.

Αλλωστε, όπως όλα δείχνουν, ο Finn είναι ένα σκηνοθετικό ταλέντο που ήρθε για να μείνει και έχει πολλά να προσφέρει στο σινεμά τρόμου. Ήδη, από την πρώτη σκηνή του δεύτερου αυτού κεφαλαίου, ο σκηνοθέτης δίνει το στίγμα του: ένα δεξιοτεχνικό μονοπλάνο μας εισάγει στην ιστορία της ταινίας ξεδιπλώνοντας τη βιρτουοζιτέ του δημιουργού. Στη συνέχεια, ο Αμερικανός κινηματογραφιστής στήνει κάμποσα αποτελεσματικά jump scare που, σε αντίθεση με αντίστοιχες σκηνές σε ταινίες μέτριων συναδέλφων του, είναι απρόβλεπτα, τρομακτικά και μετρημένα. Κάποιες σκηνοθετικές αστοχίες δε λείπουν, όπως για παράδειγμα το πλάνο μέσα από το νεροχύτη όπου πέφτουν τα χάπια, αποτέλεσμα του άγχους του νεαρού σκηνοθέτη να αποδείξει την ευρηματικότητά του, συνολικά όμως ο Finn είναι ένα όνομα που πιθανότατα θα απασχολήσει μελλοντικά τους φαν του είδους.

Το παραπάνω δεν μπορεί να ειπωθεί απαραίτητα για την πρωταγωνίστρια της ταινίας, Naomi Scott, της οποίας η ερμηνεία είναι απλώς ικανοποιητική, χωρίς εντούτοις να εντυπώνεται στο μυαλό. Αντίθετα, την παράσταση κλέβει, στα λίγα λεπτά που εμφανίζεται, ο Ray Nicholson, γιος του σπουδαίου Jack Nicholson, ο οποίος καταφέρνει να φέρει στο μυαλό την ερμηνεία του πατέρα του στο αριστουργηματικό «The Shining» (1980) του Stanley Kubrick, αλλά και να χτίσει, μέσα σε πολύ λίγο χρόνο, έναν πειστικό και εξαιρετικά τρομακτικό χαρακτήρα, τον οποίο όμως μπορείς, ως θεατής, να συμπονέσεις που έχασε τόσο άδικα και απότομα τη ζωή του. Το υπόλοιπο cast της ταινίας κρίνεται ικανοποιητικό, χωρίς κάποιος να ξεχωρίζει.

Το «Smile 2» δεν είναι μια σπουδαία ταινία τρόμου, δεν ξεφεύγει από την πεπατημένη και δεν είναι ελεύθερο ελαττωμάτων. Ωστόσο, είναι αρκετά καλογυρισμένο, όσο χρειάζεται τρομακτικό και ενδιαφέρον από την αρχή μέχρι το τέλος του. Σε αντίθεση με τον κανόνα που θέλει τα horror σίκουελ να είναι πολύ κατώτερα της αρχικής ταινίας, αυτό το φιλμ κατορθώνει να σταθεί στο ύψος του προκατόχου του, ενώ δεν αποκλείεται αρκετοί θεατές να το βρουν ακόμη καλύτερο. Ανήκει οπωσδήποτε στις ωραίες προσθήκες στη σοδειά τρόμου της φετινής χρονιάς και ανοίγει την όρεξη για περισσότερα κεφάλαια στο αναπάντεχο αλλά ευπρόσδεκτο αυτό franchise.

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 17-10-2024  |  Διανομή: Feelgood Entertainment  |  Επίσημο Site