Alien: Romulus

Καθώς εξερευνούν τα βαθιά νερά ενός εγκαταλελειμμένου διαστημικού σταθμού, η νεαρή Rain Carradine (Cailee Spainey), ο θετός αδελφός της Andy (David Johnsson), ο οποίος είναι συνθετικό ανδροειδές που ανακάλυψαν και επισκεύασαν οι γονείς της Rain, μαζί με μια ομάδα νεαρών αποικιστών του διαστήματος (Archie Renaux, Isabela Merced, Spike Fearn, Aileen Wu) έρχονται αντιμέτωποι με την πιο τρομακτική μορφή ζωής στο σύμπαν: το Xenomorph.

To «Alien» (1979) του Ridley Scott είναι ένα από τα αριστουργήματα του σινεμά επιστημονικής φαντασίας, που χρωστά την επιτυχία του στον ισορροπημένο συνδυασμό στοιχείων του είδους με στοιχεία του σινεμά τρόμου. Αρχής γενομένης από το πρώτο σίκουελ, το εξίσου σπουδαίο αν όχι σπουδαιότερο «Aliens» (1986) του James Cameron, που ήταν περισσότερο ταινία δράσης παρά τρόμου, κάθε επόμενη προσθήκη στο συναρπαστικό αυτό franchise ακολουθούσε και μια λίγο διαφορετική αισθητική κατεύθυνση, εμπλουτίζοντας διαρκώς το σύμπαν της πρώτης ταινίας. Τώρα, με τη νέα ταινία «Alien: Romulus», η οποία τοποθετείται χρονικά ανάμεσα στο πρώτο και το δεύτερο φιλμ, ο σκηνοθέτης Fede Alvarez («Evil Dead», «Don't Breathe») επιστρέφει στο ύφος της ταινίας του Scott, δανειζόμενος μεν στοιχεία από τις μεταγενέστερες προσθήκες, δίνοντας δε έμφαση στο στοιχείο του τρόμου που εξαρχής κατέστησε το «Alien» ορόσημο του είδους.

Ουσιαστικά, το «Alien: Romulus» είναι μια επανάληψη της πρώτης ταινίας, τόσο σε αφηγηματικό όσο και σε αισθητικό επίπεδο. Η αλήθεια είναι ότι η ταινία του Alvarez δεν καινοτομεί, ακολουθεί κατά γράμμα τη συνταγή της αποδεδειγμένης επιτυχίας: αφιερώνει την εκτενή πρώτη πράξη της ταινίας του στη γνωριμία με τους χαρακτήρες, πριν εξαπολύσει εναντίον τους τον απόλυτο τρόμο. Οι πρωταγωνιστές αυτής της ταινίας δεν έχουν το βάθος και τη δεξιοτεχνική ανάπτυξη εκείνων της ταινίας του 1979, είναι όμως αρκετά ενδιαφέροντες και ενσαρκωμένοι από καλούς ηθοποιούς, με αποτέλεσμα η πολυπόθητη ταύτιση να επιτυγχάνεται. Ξεχωρίζει ερμηνευτικά η Cailee Spainey («Priscilla», «Civil War»), σε ακόμα μία επιτυχημένη επιλογή ρόλου και ταινίας που θα αυξήσει ακόμη περισσότερο τη ζήτησή της.

Πάντως, το φιλμ του Alvarez είναι καλοφτιαγμένο, ψυχαγωγικό και αιματηρό στις σωστές δοσολογίες, ενώ και το στοιχείο του fan service, αν και υπάρχει, δεν ξεφεύγει ποτέ σε υπερβολικά επίπεδα. Υπάρχει ένα cameo που σίγουρα θα συναρπάσει τους λάτρεις, ακούγονται ατάκες που μοιάζουν ή είναι εντελώς ίδιες με ατάκες από τις προηγούμενες ταινίες, όμως όλα αυτά ενσωματώνονται ωραία στην πλοκή και υπάρχουν στην ταινία με μέτρο. Επιπρόσθετα, το τεχνικό σκέλος του φιλμ είναι αψεγάδιαστο: η φωτογραφία δημιουργεί μια δυστοπική, υποβλητική ατμόσφαιρα που βοηθά την ταινία να αποκτήσει την οπτική της ταυτότητα, η μουσική υπόκρουση είναι ικανοποιητική και τα οπτικά εφέ είναι εξαιρετικά.

Συνολικά, το «Alien: Romulus» είναι μια απολύτως ικανοποιητική συνέχεια του σταθερά γοητευτικού franchise «Alien», που κρατά τον πήχυ σε υψηλό επίπεδο. Μια ιδιαίτερα ανακουφιστική εξέλιξη, αφού, εξαιρουμένων των δύο «Alien Vs. Predator», ο γράφων είναι θαυμαστής όλων των προηγούμενων ταινιών της σειράς και η ολοκαίνουργια προσθήκη δεν χαλά το σερί. Αντλώντας τα καλύτερα στοιχεία από τα προηγούμενα φιλμ, ο Fede Alvarez προσαρμόζει το «Alien» στο μοντέρνο blockbuster σινεμά, προσφέρει στους θεατές ένα συναρπαστικό δίωρο και τιμά τη μυθολογία που κλήθηκε να υπηρετήσει. Από τα ωραιότερα blockbuster της καλοκαιρινής σεζόν, αλλά και ολόκληρης της χρονιάς, το «Romulus» μπορεί να μην ανακαλύπτει τον τροχό, αλλά κάνει πολύ καλά αυτό που πρέπει να κάνει.

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 29-08-2024  |  Διανομή: Feelgood Entertainment  |  Επίσημο Site