Robot Dreams

Ο Σκύλος μένει στο Μανχάταν κι έχει βαρεθεί να είναι μόνος. Μια μέρα αποφασίζει να αγοράσει ένα συναρμολογούμενο ρομπότ, έναν σύντροφο. Η φιλία τους ανθεί, μέχρι που γίνονται αχώριστοι, στους ρυθμούς της καλοκαιρινής Νέας Υόρκης της δεκαετίας του 1980. Μια νύχτα του καλοκαιριού, ο Σκύλος, με μεγάλη θλίψη, αναγκάζεται να εγκαταλείψει το Ρομπότ στην παραλία. Θα συναντηθούν άραγε ξανά;

Έντεκα χρόνια πέρασαν από τότε που ο Ισπανός σκηνοθέτης Pablo Berger έδωσε με το «Blancanieves» (2012) μια φρέσκια κινηματογραφική εκδοχή του μύθου της "Χιονάτης" και μαζί μια από τις καλύτερες ταινίες της δεκαετίας του 2010. Στο ενδιάμεσο γύρισε το «Abracadabra» (2017), το οποίο δεν είδε κανείς, και τώρα επιστρέφει με animation, ισπανικής παραγωγής που όμως διαδραματίζεται στις Ηνωμένες Πολιτείες, και το οποίο έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα του στο περασμένο Φεστιβάλ Καννών. Λιτό, συγκινητικό και χωρίς γραμμή διαλόγου, το «Robot Dreams» είναι μια πανέμορφη ταινία για μικρούς και μεγάλους, ένα παραμύθι που θα γοητεύσει τους ανήλικους θεατές και θα αγγίξει ευαίσθητες χορδές των ενήλικων συνοδών τους.

Αρχικά, η ταινία δίνει την εντύπωση πως σχετίζεται με την ανθρώπινη μοναξιά και ανάγκη για συντροφικότητα - υπέροχο το πλάνο όπου η μοναχική φιγούρα του Σκύλου αντανακλάται στην οθόνη της κλειστής τηλεόρασης, σαν πίνακας του Hopper, και ύστερα δίνει τη θέση της στις θορυβώδεις εικόνες των προγραμμάτων που μάταια προσπαθούν να γεμίσουν την άδεια, μονότονη καθημερινότητα του ήρωα. Σταδιακά, όμως, καταλαβαίνουμε πως αληθινό θέμα της ταινίας είναι η αξία των ανθρώπινων σχέσεων, ακόμα κι εκείνων που λήγουν άδοξα και πρόωρα. Ακόμη κι αυτές τις χρειαζόμαστε προκειμένου να προχωρήσουμε, να διαμορφωθούμε σαν άνθρωποι και να κάνουμε τις σωστές επιλογές. Ο συγκινητικός επίλογος της ταινίας, ένα μάθημα σκηνοθεσίας και μοντάζ, είναι από τις πιο φορτισμένες συναισθηματικά κινηματογραφικές εμπειρίες που θα βιώσετε φέτος.

Μοναδικό ψεγάδι του φιλμ είναι η σεναριακή επαναληψιμότητα που συναντάται στη δεύτερη πράξη. Σε ορισμένα σημεία, δίνεται η εντύπωση πως ο Berger έχει ξεμείνει από ιδέες και προκειμένου να γεμίσει το χρόνο της ταινίας του επανέρχεται στα ίδια ευρήματα. Αλλες φορές, πάλι, η πλοκή παίρνει τόσο ευρηματικές και ευφάνταστες τροπές, που πραγματικά συγχωρείς κάθε αδυναμία ή μικρή "κοιλιά" που το έργο κάνει στη μέση του. Το πανέμορφο animation είναι αληθινό χάρμα οφθαλμών, ενώ η απουσία διαλόγου ποτέ δε μετατρέπεται σε gimmick, όπως στο πρόσφατο «Silent Night» του John Woo, αλλά λειτουργεί ανά πάσα στιγμή της ταινίας.

Το «Robot Dreams» είναι, τελικά, περισσότερο μια ταινία για μεγάλους, παρά για παιδιά, μολονότι θα την ευχαριστηθούν πολύ και μικρότεροι σε ηλικία θεατές. Έχει χιούμορ, έχει συναισθηματική αγωνία, έχει μικρά, αλλά τόσο σημαντικά μαθήματα ζωής, δοσμένα μέσα από ένα σκηνοθετικό ύφος ιδιαίτερα καλαίσθητο και χωρίς τις συμβατικές διακρίσεις των ταινιών κινουμένων σχεδίων σε "καλούς" και "κακούς" χαρακτήρες. Μια εβδομάδα μετά το «The Peasants», άλλο ένα υπέροχο animation έρχεται στη χώρα μας και, δεδομένου ότι αρχές Φεβρουαρίου περιμένουμε και τον καινούργιο Miyazaki, η υγεία και η άνθιση του είδους σε διεθνές επίπεδο είναι δεδομένη.

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 11-01-2024  |  Διανομή: Weird Wave