Bullet Train

O Ladybug (Brad Pitt) είναι ένας άτυχος πληρωμένος δολοφόνος που θέλει απλώς να κάνει τη δουλειά του ήρεμα, μετά από μια σειρά αποστολών που ξέφυγαν από τον έλεγχο. Η μοίρα, ωστόσο, έχει άλλα σχέδια, καθώς η νέα του αποστολή θα τον φέρει αντιμέτωπο με πληρωμένους φονιάδες από όλα τα μήκη και τα πλάτη της Γης, σύγκρουση που θα λάβει χώρα πάνω σε μια υπερταχεία που βρίσκεται εν κινήσει, στην Ιαπωνία. Ο Ladybug θα πρέπει να επιστρατεύσει όλες τις ικανότητες και την εξυπνάδα του, προκειμένου να φτάσει ζωντανός κι αλώβητος στον τερματισμό και να φέρει σε πέρας τη δουλειά του.

Πηγαίνοντας κανείς να δει το «Bullet Train», την καινούργια ταινία του David Leitch («Atomic Blonde», «Deadpool 2») που λειτουργεί ως πρωταγωνιστικό όχημα για τον Brad Pitt, οφείλει να γνωρίζει τι είδους ταινία θα παρακολουθήσει και να έχει τις ανάλογες απαιτήσεις. Συγκεκριμένα, αυτό που αντικρύζει κανείς παρακολουθώντας τη διασκευή του δημοφιλούς ιαπωνικού manga είναι μια όχι ιδιαίτερα πρωτότυπη, αλλά εφετζίδικη ταινία δράσης που προσφέρεται για μια βραδιά χαβαλέ σε κάποιο θερινό σινεμά, διαθέτει εντυπωσιακές σκηνές δράσης, ξύλου και κυνηγητού, τερματίζει το body count κοντέρ και ξεχνιέται σχετικά εύκολα. Προσθέτοντας στην εξίσωση το star quality και τις ερμηνευτικές ικανότητες του Brad Pitt, βρίσκεις ικανοποιητικούς λόγους να επισκεφθείς την αίθουσα και να δεις αυτή την υπερφορτωμένη, αλλά με κάποιον περίεργο τρόπο εξωφρενικά διασκεδαστική εξτραβαγκάντζα δράσης.

Δύο είναι τα στοιχεία που καθιστούν το έργο άξιο παρακολούθησης: η ερμηνεία του πρωταγωνιστή και οι σεκάνς δράσης. Ο Pitt είναι πιο cool από ποτέ, απογειώνει κάθε ατάκα και σκηνή του, ισορροπεί ανάμεσα στην κωμωδία και τη δράση με άνεση φτασμένου ηθοποιού που δεν έχει πια τίποτα να αποδείξει σε κανέναν. Ταυτόχρονα, ο Leitch αποδεικνύει για ακόμη μία φορά πόσο ικανός είναι στο να ενορχηστρώνει κινηματογραφική δράση που εντυπώνεται στο νου, ειδικά αν έχεις την τύχη να την παρακολουθήσεις στη μεγάλη οθόνη. Μπορεί κανείς να προσάψει πολλά σε μια ταινία σαν το «Bullet Train» όμως οφείλει να της αναγνωρίσει αυτό: είναι μια αμιγώς κινηματογραφική εμπειρία, που δεν αναπαράγεται σε καμία οθόνη μικρότερη από αυτήν της αίθουσας. Κρίμα, μόνο, που αυτή τη φορά ο σκηνοθέτης δεν έχει στα χέρια του ένα σενάριο αντάξιο των ικανοτήτων του.

Βασικό πρόβλημα του σεναρίου είναι οι εντελώς σχηματικοί χαρακτήρες του, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά στους "κακούς" της ιστορίας. Παρότι ο Leitch έχει προσλάβει αξιόλογους ηθοποιούς στους συγκεκριμένους ρόλους, το σενάριο δεν χειρίζεται αυτούς τους χαρακτήρες παρά ως αναλώσιμη ύλη προκειμένου ο πρωταγωνιστής να κάνει επίδειξη των ικανοτήτων του. Φυσικά, οι "κακοί" - καρικατούρες είναι ένα στοιχείο που, διαχρονικά, καθιστά τις ταινίες δράσης πιο διασκεδαστικές και λιγότερο σοβαροφανείς, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τις ταινίες James Bond. Μόνο που, σε εκείνες τις ταινίες, οι σεναριογράφοι είχαν την εξυπνάδα να μην παίρνουν τους εαυτούς τους στα σοβαρά και να δίνουν την εντύπωση ότι σπάνε πλάκα με το πόσο "αναλώσιμοι" είναι οι "κακοί" τους. Εδώ, αυτή η αίσθηση απουσιάζει παντελώς. Η απόπειρα να δοθεί σε κάποιους από τους villain χαρακτήρες ένα πειστικό backstory αποτυγχάνει παταγωδώς και φαντάζει ως προσπάθεια να δοθεί σοβαροφάνεια στα κίνητρα χαρακτήρων που εμφανώς πάσχουν από έλλειψη κινήτρου.

Στον αντίποδα αυτής της προσπάθειας για "σοβαρό" χτίσιμο "κακών", η διαρκής απόπειρα του σεναριογράφου να χώνει μέσα στην πλοκή ατάκες με comic relief λειτουργία είναι επίσης εκβιαστική και ενοχλητική. Όσο καλοί κι αν είναι όλοι οι ηθοποιοί στην εκφορά αυτών των ατακών, η διαρκής έγνοια του σεναριογράφου να μας κάνει σώνει και καλά να γελάσουμε αποσπά την προσοχή μας από την ιστορία και την εξέλιξη της δράσης.

Ο βαθμός στον οποίο θα απολαύσει κανείς το «Bullet Train» εξαρτάται αποκλειστικά από τις προσδοκίες που έχει. Αν θέλει να δει μια προβλέψιμη, στιλάτη περιπέτεια δράσης που παραμερίζει την στρωτή αφήγηση μιας ιστορίας για χάρη της οπτικής υπερβολής, δε θα φύγει απογοητευμένος. Αν, πάλι, αναζητά μια ταινία δράσης που του επιφυλάσσει εκπλήξεις, καλύτερα να στραφεί κάπου αλλού ή να περιμένει μέχρι το επόμενο «Mission: Impossible». Το «Bullet Train» βλέπεται ευχάριστα, δεν κουράζει, αλλά σε καμία περίπτωση δε θα αποτελέσει ορόσημο του σινεμά δράσης. Ο David Leitch κάνει αρκετά καλά τη δουλειά του, ο Brad Pitt είναι εξαιρετικός, το συνολικό αποτέλεσμα όμως είναι κατώτερο των ικανοτήτων και των δύο. Το "Atomic Blonde" παραμένει κλάσεις ανώτερο και εξακολουθεί να είναι η καλύτερη ταινία που έχει υπογράψει ποτέ ο Leitch ως σόλο σκηνοθέτης - θυμίζουμε ότι συν - σκηνοθέτησε το πρώτο «John Wick» (2014) με τον Chad Stahelski.

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 04-08-2022  |  Διανομή: Feelgood Entertainment  |  Επίσημο Site