Ο Philip Anthony Hopkins είναι αδιαμφισβήτητα ένας από τους μεγαλύτερους ηθοποιούς της εποχής μας, γεννήθηκε τη παραμονή πρωτοχρονιάς το 1937 στη οδό 77 Wern Road, Margam, της βιομηχανικής πόλης Port Talbot της Νότιας Ουαλίας. Η μητέρα του Muriel, συγγενής του ποιητή William Butler Yeats και ο πατέρας του Richard Arthur ήταν φούρναρης. Ο μικρός Anthony ήταν πολύ ευαίσθητο παιδί και προτιμούσε να ζωγραφίζει και να παίζει πιάνο από το να παίζει με τα υπόλοιπα παιδία τη ηλικίας του. Ήταν δυσλεκτικός και ο ίδιος εκεί αποδίδει την αντικοινωνική του συμπεριφορά και τις κακές επιδόσεις του στο σχολείο. Όμως εξαιτίας όλων αυτών κατάφερε να γίνει ηθοποιός.

Έχοντας μείνει στην ίδια τάξη στο Port Talbot Central School όπου πήγε το 1949 οι γονείς του τον έστειλαν στο West Monmouth boarding school στο Pontypool ελπίζοντας να μάθει εκεί να πειθαρχεί και να αρχίσει να προσαρμόζεται με το περιβάλλον και τους γύρω του. Μετά από πέντε αποτυχημένα τρίμηνα όμως, τον απέβαλλαν και από εκεί. Το πρόβλημα του Hopkins ήταν ότι αν και πολύ έξυπνος τα ενδιαφέροντα του κυμαίνονταν σε άλλους τομείς εκτός σχολείου. Εκτός του ότι ήταν συνεπαρμένος με τη μουσική και τη ζωγραφική λάτρευε και την υποκριτική.

Γράφτηκε στο Cardiff's College of Music and Drama και μετά την αποφοίτηση του δέχτηκε μια δουλεία με το Arts Council και το 1958 με την National Service. Έκανε το πρώτο του επαγγελματικό ντεμπούτο το 1960 στο έργο ΑHave A CigaretteΑ στο Palace Theatre στο Swansea. Κέρδισε μια θέση στο Royal Academy of Dramatic Art από το οποίο αποφοίτησε το 1963. Το 1966 έκανε το πρώτο του ντεμπούτο στη μεγάλη οθόνη στη ταινία «The White Bus». Έπαιξε και σε τηλεοπτικές ταινίες όπως οι ΑThe Flea In Her EarΑ και ΑThree SistersΑ το 1966. Το 1967 ήταν μια μεγάλη στιγμή για την καριέρα του Hopkins, αφού στο θέατρο βρέθηκε υπό τον Sir Layrence Olivier.

Οι περισσότεροι σημειώνουν ως την πρώτη αξιόλογη ερμηνεία του στη διασκευή του θεατρικού έργου «The Lion In Winter» - δίπλα στον Peter O Toole και την Katherine Hepburn - όπου και κέρδισε την πρώτη του υποψηφιότητα για BAFTA. Το 1969 παντρεύτηκε την ηθοποιό Petronella Barker και απέκτησε και μια κόρη μαζί της, όμως η σχέση φθάρθηκε γρήγορα και σύντομα ήρθε ο χωρισμός (1972). Αυτή ήταν η αφορμή για την στροφή του Hopkins στο αλκοόλ. Στη μεγάλη οθόνη εμφανίστηκε την περίοδο αυτή στο θρίλερ «The Looking Glass War» (1969), και στο κλασσικό «Hamlet» (1969).

Το 1971 ουσιαστικά ήταν η χρονιά που ξεκίνησε η καριέρα του Anthony Hopkins στο κινηματογράφο με το πρώτο ρόλο σε ταινία δράσης το «When Eight Bells Toll» και ακολούθησε άλλος ένας ρόλος στο ιστορικό έπος «Young Winston». Στη συνέχεια ήρθε το έπος του Tolstoy «War And Peace», μια μίνι σειρά στη τηλεόραση που του έφερε ένα βραβείο BAFTA. Πέρα από το θέατρο και τον κινηματογράφο ο Hopkins ασχολείται και με την τηλεόραση. Έτσι το 1974, όπου εμφανίζεται για πρώτη φορά στο Broadway με το ΑEquusΑ, συμμετέχει και στην πρώτη για τα ιστορικά της τηλεόρασης mini σειρά, υποδυόμενος έναν πρώην ναζί ιατρό. Η συμμετοχή του σε τηλεοπτικές σειρές του χαρίζει μεγαλύτερη αναγνώριση αλλά και δυο βραβεία Emmy, το πρώτο το 1976 και το δεύτερο πέντε χρόνια αργότερα για την άρτια ενσάρκωση του Hitler στο ΑThe BunkerΑ.

ΠαρΑ όλες της επιτυχίες που ερχόταν το πάθος του για το ποτό τον είχε κυριεύσει. Όπως λέγεται ο Hopkins συνειδητοποίησε ότι η κατάσταση αυτή δε μπορούσε να συνεχιστεί άλλο, όταν κάποια μέρα ξύπνησε σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου στο Phoenix χωρίς να μπορεί να θυμηθεί πώς είχε βρεθεί εκεί, και όπως χαρακτηριστικά σημειώνει "Για μερικές δεκαετίες έκανα μια αρκετά αυτοκα Μόνο όταν μπόρεσα να αφήσω πίσω μου τους δαίμονές μου κατόρθωσα πραγματικά να απολαύσω την ηθοποιία". Ευτυχώς ήρθε γρήγορα βοήθεια από την Jennifer Lynton που τη γνώρισε αυτή την προβληματική στιγμή της ζωής του, στηρίχθηκε επάνω της και με τη βοήθειά της να κέρδισε τη μάχη κατά του ποτού. Λίγο αργότερα, στις 29 Δεκεμβρίου του 1975, παντρεύτηκαν.

Η Αμερική σταδιακά άρχισε να του χτυπάει την πόρτα και ήταν αδύνατον να της αντισταθεί, αφού πάντα ονειρευόταν να ακολουθήσει τα βήματα του συμπολίτη του Richard Burton. Τα επόμενα χρόνια είδαν τον Hopkins να καταγίνεται με ποικίλους ρόλους στις ταινίες «Dark Victory» (1976), «Audrey Rose» (1977) και «A Bridge Too Far» (1977). Η επόμενη του προσπάθεια με τη ταινία «Magic», προτάθηκε για βραβείο BAFTA και για Χρυσή Σφαίρα. Με τους πολλούς ρόλους και τις υποχρεώσεις που είχε αναλάβει ο Hopkins, άρχισαν να εξασθενούν οι σχέσεις του με την οικογένεια του, για να φτάσει στη μεγάλη ρήξη και το διαζύγιο το 2002.

Η αναγνώριση από το ευρύ κοινό σε όλο τον πλανήτη ήρθε μόλις το 1991 με το Oscar Α΄ Ανδρικού ρόλου και το «The Silence of the Lambs» του Jonathan Demme. Η εκπληκτική του ερμηνεία του στο ρόλο του ψυχίατρου με κανιβαλικές τάσεις Hannibal Lecter του χάρισε, έστω και αργά, την καταξίωση και τις ευκαιρίες που περίμενε τόσα χρόνια. Ο ίδιος ώριμος πια και σίγουρος για τον εαυτό του και το ταλέντο του δεν άφησε την ευκαιρία να πάει χαμένη και για μια δεκαετία έδωσε τον καλύτερο του εαυτό σε πλήθος ταινιών.

Έτσι το 1993 κερδίζει άλλη μία υποψηφιότητα για Oscar για τη ταινία «The Remains Of The Day» και BAFTA για την ταινία «Shadowlands». Η επόμενη υποψηφιότητα για Oscar ήρθε με τη βιογραφική ταινία «Nixon» (1995) του Oliver Stone. Τον 1996 αποφάσισε να δοκιμάσει τις ικανότητές του πίσω από την κάμερα κάνοντας το σκηνοθετικό του ντεμπούτο με το «August», μια ελεύθερη απόδοση του Θείου Βάνια του Τσέχοφ. Στην ταινία αυτή ο Hopkins πέρα από τη σκηνοθεσία υπέγραψε τη μουσική και παράλληλα είχε τον πρωταγωνιστικό ρόλο.

Ακολουθούν οι παραγωγές «Meet Joe Black» (1998) με τον Brad Pitt, το δράμα εποχής «Amistad» (1997) του Steven Spielberg και το «Shadowlands» (1993). Δε δίστασε να συμμετάσχει και σε πιο ανάλαφρες ταινίες, κωμωδίες αλλά και περιπέτειες όπως το «The Mask of Zorro» (1998) δίπλα στη Catherine Zeta-Jones, στο «Bad Company» (2002) με τον Chris Rock και στο «Mission: Impossible 2» (2000) με τον Tom Cruise.

Όμως ο ρόλος του Hannibal Lecter τον είχε στιγματίσει και έτσι το 2001 επέστρεψε στο sequel με τον τίτλο «Hannibal» (2001), ενώ το 2002 έφερε την τρίτη συμμετοχή του στον ίδιο ρόλο με την ταινία «Red Dragon». Ακολούθησε η διασκευή του δημοφιλούς βιβλίου στην ταινία «The Human Stain» (2003) μαζί με τους Nicole Kidman, Gary Sinise και Ed Harris. Στα επόμενα σχέδιά του για το 2005 -μετά το επικό «Alexander» του Oliver Stone- είναι τα φιλμ «All the King's Men» (2005), «The World's Fastest Indian» (2005) και «Proof» (2005).