Γράφει: Νεκτάριος Σάκκας | 10.11.2012

Εκτός από τον "The Boy" Αλέξανδρο, ακόμα ένα μέλος της οικογένειας Βούλγαρη παρουσίασε την ταινία του στο 53ο ΦΚΘ. Το «Συγχαρητήρια Στους Αισιόδοξους;» της Κωνσταντίνας Βούλγαρη μπορεί να απέχει παρασάγγας από το πειραματικό «Higita» του αδερφού της και να ανήκει ξεκάθαρα στο αφηγηματικό σινεμά, χαρακτηρίζεται ωστόσο και αυτό από την ίδια έντονα αυτοαναφορική διάθεση.

Η ηρωίδα της ταινίας, η Ηλέκτρα (Μαρία Γεωργιάδου), είναι 32 ετών και ζει στη σύγχρονη Αθήνα. Παρά τις υποσχόμενες σπουδές στο εξωτερικό, το μέλλον της μοιάζει αβέβαιο. Ανήκει στον αντιεξουσιαστικό χώρο, ενώ ο φίλος της είναι πολιτικός κρατούμενος. Για να βγάλει τα προς το ζην, κάνει babysitting σε ένα μεγαλοαστικό σπίτι. Οι γονείς της είναι καλλιτέχνες, αριστεροί, αλλά επαναπαυμένοι στο κατακεραύνωμα από τη θέση "ισχύος" που ονομάζουμε καναπέ.

Ο τίτλος της ταινίας συνιστά από μόνος του μία μεγάλη ειρωνεία. Η φράση δε βγαίνει από το στόμα κάποιου επαναστατημένου νέου αλλά από τον Παύλο Τσίμα, ο οποίος εμφανίζεται σε φιλική συμμετοχή υποδυόμενος τον εαυτό του, καθώς η ραδιοφωνική εκπομπή του διακόπτεται από την Ηλέκτρα και τους συντρόφους της προκειμένου οι τελευταίοι να εκφωνήσουν έναν λόγο αλληλεγγύης στο φυλακισμένο τους σύντροφο. Αυτή η πιθανώς παρεξηγήσιμη επιλογή φανερώνει ότι η Βούλγαρη προσεγγίζει έναν τρόπο σκέψης που αποφεύγει τις εύκολες καταγγελίες και τα προφανή.

Ανάμεσα σε μία νέα γενιά που προσπαθεί να αντιδράσει χωρίς να έχει αποκωδικοποιήσει αναγκαστικά την προέλευσή της και τους μεγαλύτερους που δηλώνουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο παραιτημένοι, η Ηλέκτρα λειτουργεί περισσότερο ως ένα αμφίσημο σύμβολο, γεγονός που "γλιτώνει" την ταινία από τη μάλλον υπερβολικά αποστασιοποιημένη ερμηνεία της Γεωργιάδου. Η ηρωίδα διαθέτει ακριβό υπολογιστή και mp3 player, έχει την πολυτέλεια της απόρριψης των γονεϊκών παροχών και δέχεται να εργαστεί σε ένα περιβάλλον τον οποίο ταξικά εχθρεύεται. Την ίδια στιγμή όμως αναλαμβάνει να σηκώσει το βάρος του ξεβολέματος, πασχίζει να υψώσει τη φωνή της απέναντι στην εξουσία και να υπερασπιστεί της επιλογές της. Κι ενώ η προηγούμενη γενιά την προειδοποιεί για το "αναπόφευκτο" βόλεμα, η ίδια ακροβατεί ανάμεσα στο αν θέλει περισσότερο να αλλάξει τον κόσμο ή όσα την ορίζουν. Μέχρι τότε, κι ενώ έχει μόλις βγει η καταδικαστική απόφαση για τον σύντροφό της, εκείνη και οι φίλοι της αποφασίζουν να ξεσπάσουν με πάρτι και να ξεβιδωθούν στο χορό. Μπέρδεμα, όχι όμως αναγκαστικά με την κακή έννοια...