Γράφει: Αμαλία Κουλακιώτη | 07.11.2012

Πως μπορεί να περιγράψει κανείς το κλίμα ενός Φεστιβάλ χωρίς να γίνει γραφικός; Πόσω μάλλον όταν πρόκειται για το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Βρισκόμαστε σχεδόν στα μισά και όμως οι ρυθμοί δεν έχουν "πέσει" καθόλου, το Φεστιβάλ συνεχίζει να αναπνέει δυναμικά ολόγυρά μας, να αποδεικνύει περίτρανα πως σε καιρούς δυσάρεστους υπάρχουν άνθρωποι που συνεχίζουν να δημιουργούν και να έχουν ανάγκη τη δημιουργία.

Έτσι λοιπόν και φέτος η προσέλευση στις αίθουσες είναι δυναμική, ειδικά σε ταινίες που έχουν συζητηθεί ανάμεσα στους "φεστιβαλικούς". Μεγαλύτερες ουρές είδαμε στο «Rhino Season» (Εποχή του Ρινόκερου) και στο «Kinshasa Kids» (Τα Παιδιά Της Κινσάσα). Ευχάριστη έκπληξη και η μεγάλη προσέλευση στις προβολές ταινιών μικρού μήκους, του Βαλκανικού προγράμματος αλλά και των βραβευμένων στο φεστιβάλ της Δράμας.

Το τεταρτάκι μετά την ταινία, όπου ο σκηνοθέτης ή κάποιος εκ των συντελεστών, απαντά στις ερωτήσεις του κοινού και εξηγεί αυτό που μόλις είδαν, είναι εξίσου απολαυστικό με την ίδια την προβολή. Έτσι λοιπόν ο Ali Aydin («Mold») μας είπε πως επέλεξε να χρησιμοποιήσει το δικό του επίθετο για τον αγνοούμενο της ταινίας του, ώστε να δείξει πως αυτό είναι κάτι που θα μπορούσε να συμβεί και στον ίδιο, θα μπορούσε να συμβεί στον καθένα. Ο Paul Negoescu («A Month In Thailand») μας εξήγησε το συμβολικό ρόλο που παίζει ο "μήνας" αυτός για τον ήρωά του, ο οποίος είναι μπερδεμένος, δεν ξέρει τι θέλει, ένα γενικό φαινόμενο της εποχής που παρά τις δυσκολίες της, σου προσφέρει πολύ περισσότερες επιλογές σε σχέση με το παρελθόν. Η Sylvie Michel («Our Little Differences») αστειεύτηκε λέγοντας πως αν η ταινία της ήταν παραγωγή του Hollywood, στο τέλος ο πλούσιος γιατρός και η μετανάστρια καθαρίστρια θα ερωτεύονταν και θα έκαναν παιδιά, αλλά η ίδια δεν ήθελε να δείξει αυτό στην ταινία της. Τέλος στην προβολή της - βασισμένης στα ημερολόγια του Ιρανού ποιητή Sadegh Kamangar - «Rhino Season» (Εποχή του Ρινόκερου), όπου παρευρέθηκε ο τιμώμενος του φετινού φεστιβάλ σκηνοθέτης, Bahman Ghobadi, η συγκίνηση ήταν διάχυτη, καθώς είδαμε τους παραλληλισμούς ανάμεσα στην ταινία του και στην ίδια τη ζωή του πρωταγωνιστή της, του Behrouz Vossoughi.

Στη διάρκεια των προβολών υπήρχαν ποικίλες αντιδράσεις από το κοινό. Οι ταινίες του Κώστα Ζάππα, στα πλαίσια της νέας ενότητας του φεστιβάλ Νυχτερινές Εικόνες, εξακολουθούν να σοκάρουν, ενώ απλά να παραθέσουμε την πιο χαριτωμένη αντίδραση του φεστιβάλ: παράπονα για πολλούς σκοτωμούς στο western «Dead Man's Burden» (Το Φορτίο του Νεκρού)!

Το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης γιορτάζει, συγκινεί, προκαλεί. Εσύ θα μείνεις σπίτι;