Γράφει η Εύα Παραδείση Η μεγάλη σταρ του Χόλυγουντ Anna Scott (Julia Roberts) γνωρίζει τυχαία έναν άντρα της διπλανής -μπλε- πόρτας τον William Thucker (Hugh Grant). Η έλξη είναι δεδομένη, όμως τα εμπόδια που πρέπει να ξεπεραστούν είναι πολλά. Press junkets, ενοχλητικοί paparrazzi που ακολουθούν κάθε βήμα της Anna, ο πρώην φίλος της και ο ενοχλητικός και ξεχασιάρης συγκάτοικος του William είναι μερικά από αυτά.
Η πένα του Richard Curtis δίνει ένα σενάριο που είναι ακριβώς αυτό που ορίζεται από το είδος: ρομαντικό και κωμικό. Πασπαλισμένο με μερικούς απίθανους δεύτερους χαρακτήρες που κάνουν το αποτέλεσμα ακόμα πιο νόστιμο και ενδιαφέρον και ένα στιγμιαίο κλείσιμο του ματιού στον κόσμο της κινηματογραφικής βιομηχανίας. Κανείς δεν αμφιβάλει στιγμή για την κατάληξη. Είναι κλισέ, αλλά είναι αστείο και κατά διαστήματα έξυπνο. Είναι το απραγματοποίητο, αυτό που δεν θα συμβεί ποτέ σε κανέναν από εμάς. Και στο τέλος τέλος, είναι ένα κορίτσι, που στέκεται μπροστά από ένα αγόρι και του ζητάει να την αγαπήσει. | | Γράφει ο Πέτρος Καλογεράς Είναι μια συνηθισμένη μέρα για τον William Thacker στο βιβλιοπωλείο του στο Notting Hill, μέχρι που η Anna Scott, μια παγκοσμίου φήμης ηθοποιός, μπαίνει στο μαγαζί. Το σοκ είναι μεγάλο αλλά η απλότητα της καθησυχάζει για λίγο τον William. Το τυχαίο ξαναπαίζει τον ρόλο του και ο William ξανασυναντά την Anna. Η χημεία τους είναι παροιμιώδης και με κάποιο μαγικό τρόπο ερωτεύονται. Για να είσαι όμως μαζί με μια σταρ θα πρέπει να κάνεις κάποιες θυσίες. Πώς θα δουλέψει αυτή η κατάσταση;
Μια ανάλαφρη και ψιλοαφελής ρομαντική κομεντί με τους μαιτρ του είδους, Julia Roberts και Hugh Grant. Όμορφη ιστορία, αλλά εύκολη τροπή και πλοκή, που όμως έχει γλυκά λόγια και συγκινητικούς χαρακτήρες. Φυσικά αυτά δεν φτάνουν για να κάνουν την ταινία του Roger Michell ξεχωριστή. Η αλήθεια είναι ότι η ταινία είναι ξεχωριστή για δυο άλλους λόγους: Γιατί, πρώτον, έκανε πράξη την απόλυτη αρσενική φαντασίωση και δεύτερον, έκανε την περιοχή του Notting Hill αξιοθέατο για τουρίστες και την έβγαλε μια και καλή από τον κατάλογο τω γκέτο. Και μετά μου λέτε ότι το σινεμά δεν επηρεάζει την κοινωνία... |
