Στη Ρωσία του 19ου αιώνα, η αριστοκράτισσα Anna Karenina βλέπει την ζωή της να αλλάζει, όταν ξεκινά εξωσυζυγική σχέση με τον Κόμη Vronsky. Προσπαθώντας απεγνωσμένα να βρει την αλήθεια και το νόημα στη ζωή της, αψηφά απερίσκεπτα τις συμβάσεις της ρωσικής κοινωνίας κι εγκαταλείπει το σύζυγο και το γιο της για να ζήσει με τον εραστή της. Ο περίγυρός της την καταδικάζει και την εξοστρακίζει, ενώ οι ολοένα συχνότερες κρίσεις ζήλιας της αποξενώνουν τον κόμη, βυθίζοντάς την σταδιακά σε μια αδιέξοδη κατάσταση.

Στο πιο φιλόδοξο εγχείρημά του μέχρι σήμερα ο ταλαντούχος Joe Wright επιχειρεί μια μεταμοντέρνα κινηματογραφική διασκευή του βιβλίου του Tolstoy, αναπαριστώντας τα δρώμενα ως μια θεατρική παράσταση εν εξελίξει μέσα στην ταινία. Συμβολικό του "θεάτρου" που περιβάλλει την ηρωίδα, στο οποίο αρνείται να πάρει μέρος, προκαλώντας έτσι την τιμωρία της; Παραβολή για την "παράσταση" της ζωής; Πραγματεία πάνω στην ενότητα και την αλληλεπίδραση των μέσων έκφρασης της ανθρώπινης δημιουργικότητας ; Σε κάθε περίπτωση ένας καταρχήν ευπρόσδεκτος νεωτερισμός, δεδομένων και των πολυάριθμων διασκευών της ιστορίας σε κινηματογράφο και τηλεόραση.

Με το φακό του σε υπερδιέγερση και τα τρικ να πέφτουνε βροχή, o Wright προσφέρει στιγμές "ενορχηστρωτικής" ευφυΐας, χορογραφώντας τα πλάνα του πάνω στο μεθυστικό score του Dario Marianelli, όταν όμως καταλαγιάζει η αρχική έκπληξη, εκείνο που έχει σημασία είναι το δράμα. Το οποίο ασφυκτιά υπό την πληθωρικότητα της σκηνοθετικής προσέγγισης και υπονομεύεται από την αποσπασματική αφήγηση, που συχνά παραλείπει τις μεταβατικές σκηνές. Και καταρρακώνεται τελικά από τους δύο χαρακτηριστικά ακατάλληλους (ερμηνευτικά και φυσιογνωμικά) πρωταγωνιστές του.