Νεκτάριος Σάκκας | 9.1.2012
Ο κυβερνήτης Michael Morris (George Clooney), φαντάζει το μεγάλο φαβορί, όχι μόνο για το χρίσμα των Δημοκρατικών αλλά για να μπει με τα μπούνια στο Λευκό Οίκο. Αντιτίθεται ανοικτά στους πολέμους σε Ιράκ και Αφγανιστάν, είναι κατά της θανατικής ποινής, επιδιώκει κλείσιμο της ψαλίδας πλούσιων-φτωχών, υπόσχεται άμεση απεξάρτηση της αμερικανικής οικονομίας από το πετρέλαιο και στροφή σε εναλλακτικές πηγές ενέργειας, είναι υπέρ των αμβλώσεων κ.τ.λ. Τα επικείμενα προκριματικά του Ohio δεν αναμένεται να αποτελέσουν εμπόδιο. Στο πλευρό του άλλωστε έχει τους καλύτερους, τον διευθυντή της προεκλογικής καμπάνιας, Paul Zara (Philip Seymour Hoffman), καθώς και τον πολλά υποσχόμενο και ιδεαλιστή Stephen Myers (Ryan Gosling). Οι ισορροπίες όμως απειλούνται όταν ο Tom Duffy (Paul Giamatti), διευθυντής της προεκλογικής εκστρατείας του έτερου υποψηφίου Δημοκρατικού, προσεγγίζει τον Myers προτείνοντάς του να αλλάξει στρατόπεδο, τη στιγμή που ένα πολιτικό σκάνδαλο απειλεί να ανακόψει την προέλαση του Morris προς τον προεδρικό θώκο.
"Αι Ειδοί Του Μαρτίου", έπεφταν κατά το ρωμαϊκό ημερολόγιο τη 15η ημέρα του Μαρτίου και έμεινε στην ιστορία λόγω της προειδοποίησης που ο Καίσαρας είχε λάβει από έναν μάντη για τον κίνδυνο που θα διέτρεχε εκείνη την ημέρα, η οποία έμελε να είναι τελικά και η τελευταία του. Με τη συγκεκριμένη φράση («The Ides Of March») τιτλοφορείται η νέα ταινία του George Clooney, η οποία βασίζεται στο διακεκριμένο θεατρικό του Beau Willimon με τίτλο "Farragut North". Παρόλο που το θεατρικό αντλεί έμπνευση από την καμπάνια του υποψήφιου εν έτει 2004 Δημοκρατικού, του Howard Dean, πολλοί είναι εκείνοι που βλέπουν στο χαρακτήρα του Clooney να καθρεφτίζεται ο Πρόεδρος Obama, ο οποίος κατά πολλούς έχει ήδη προδώσει τις προσδοκίες που γέννησε η εμφάνισή του στο πολιτικό προσκήνιο. Ο ίδιος ο σκηνοθέτης και πρωταγωνιστής, ωστόσο, απέρριψε στο πρόσφατο φεστιβάλ Βενετίας κάθε άμεση συσχέτιση με αληθινά πρόσωπα.
Ακόμα κι αν το κρίνουμε μονάχα από πλευράς ατμόσφαιρας και θεματικής, το «The Ides Of March» δε δυσκολεύεται να παρασύρει το θεατή στον σύμπαν του. Οι χαρισματικοί ηθοποιοί που συμμετέχουν, ο Hoffman, o Giamatti, o νεαρός Gosling που από το «Half Nelson» δείχνει με συνέπεια τη στόφα του, η Tomei αλλά και η Wood, αποτελούν μία ιδανική πρώτη ύλη για κάθε σκηνοθέτη και φυσικά προσδίδουν ποιότητα στο φιλμ. Στα συν της ταινίας συνυπολογίζουμε ότι, παρότι βασίζεται σε θεατρικό, η αισθητική του παραμένει αμιγώς κινηματογραφική. Το "πρόβλημα" όμως για τον Clooney, που έχει εκπεφρασμένες, προοδευτικές πολιτικές θέσεις, ενδιαφέρεται έμπρακτα για ένα πολιτικά συνειδητοποιημένο σινεμά και έχει σκηνοθετήσει το «Good Night, And Good Luck», είναι οι υψηλές προσδοκίες.
Ως εκ τούτου, εκείνο που έχει ξεχωριστό ενδιαφέρον σε αυτό το πολιτικό δράμα που φλερτάρει με το θρίλερ είναι να εξετάσουμε τη ματιά του Clooney. Ενός σταρ που από τα τηλεοπτικά χρόνια της "Εντατικής" μέχρι σήμερα έχει διανύσει ένα εντυπωσιακό φιλμογραφικό τόξο, με δουλειές μπροστά και πίσω από την κάμερα που χαίρουν αν μη τι άλλο εκτίμησης.
Ας το εξετάσουμε συγκεκριμένα. Ζήτημα πρώτο: οι αχρείαστες δραματουργικές υπερβάσεις. Το συγκεκριμένο θέμα πλήττει ως επί το πλείστον το βασικό ήρωα, τον Stephen Myers, ο οποίος στην πιο κρίσιμη καμπή της πλοκής υποκύπτει σε μία παρόρμηση οργής που ο χαρακτήρας του δε δικαιολογεί και η συνολική οικονομία του σεναρίου απορρίπτει τελικώς ως αχρείαστη.
Ζήτημα δεύτερο: το είδος του σκανδάλου. Πριν από 15 χρόνια, η είδηση ενός σεξουαλικού σκανδάλου έφερνε έναν Πλανητάρχη στο χείλος της παραίτησης, σήμερα υποχρεώνει ένα διεθνή πολιτικό παράγοντα του ΔΝΤ και της Γαλλίας στη δημόσια διαπόμπευση. Οι παραπάνω ιστορίες είναι μια χαρά τροφή για τα κοράκια των media που τρελαίνονται να σκούζουν. Αμφιβάλλω όμως κατά πόσο συνάδουν με μία καυστική, τολμηρή και διορατική ταινία, όπως φιλοδοξεί να είναι το «The Ides Of March». Από τον Clooney περιμένεις πολλά περισσότερα, ειδικά όταν ο ήρωας που υποδύεται κρύβει ουσιαστικές σκοτεινές πτυχές, οι οποίες μένουν παντελώς ανεξερεύνητες.
Ζήτημα τρίτο: οι φωτισμοί. Τα μαντάτα που έχει μόλις ακούσει ο Gosling τον φέρνουν ταραγμένο στο γραφείο, τυλιγμένο με το παλτό, μέσα σε ένα πλάνο τόσο ψυχρό φωτιστικά που κάνει το «Winter's Bone» να μοιάζει γυρισμένο στο ηλιοψημένο Τέξας. Σε άλλη σκηνή, εξίσου κομβική, ο Gosling συναντά incognito τον Clooney στην κουζίνα, με τη σκιά να πέφτει εμφαντικά στα μάτια του υποψήφιου Προέδρου, "σκιάζοντας" πλέον καταφανώς το μέχρι τότε λαμπερό προφίλ του. Και στο τελευταίο αυτό παράδειγμα αφήνουμε κατά μέρους το εύκολο νόημα του χώρου συνάντησης, εκεί όπου "μαγειρεύονται" όλα (σ.σ. οι Αμερικανοί έχουν αρκετές εκφράσεις γι αυτό, με πιο χαρακτηριστική το "what's cooking?").
Δυστυχώς, τo «The Ides Of March» διαθέτει όλη τη μαγιά ενός δυνατού πολιτικού δράματος, μένοντας τελικώς συμβιβασμένο με το προφανές. Μοιραία, λοιπόν, ο Clooney μοιάζει να κρυφοκοιτάζει φευγαλέα πίσω από την κουρτίνα (ή τη σημαία, αν προτιμάτε) των εξελίξεων, χωρίς ωστόσο να πιάνει το "μάτι" του την ουσία των πραγμάτων.
