Ένα παντρεμένο ηλικιωμένο ζευγάρι βιώνει τις απογοητεύσεις και τις ατυχίες των φίλων και της οικογένειάς του καθώς ο χρόνος περνά. Το ζευγάρι αυτό, ο Tom και η Gerri ζουν μια ευτυχισμένη ζωή. Είναι βαθιά ικανοποιημένοι στη σχέση τους και ευτυχισμένοι με τις καριέρες τους. Ο Tom (Jim Broadbent) είναι γεωλόγος μηχανικός και η Gerri (Ruth Sheen) ψυχολόγος. Διέξοδός τους είναι ένα μικρό περιβόλι λαχανικών το οποίο φροντίζουν ιδιαίτερα. Φίλοι και οικογένεια κάνουν το πέρασμά τους, περιγράφουν τα προβλήματά τους και φεύγουν, ενώ ξεχωρίζει η στενή φίλη του ζευγαριού, η νευρική και ιδιότροπη Mary (Lesley Manville), που βρίσκεται ακόμη σε αναζήτηση συντρόφου. Όταν πέφτει το βλέμμα της στον γιο της Gerri, η ιστορία αλλάζει πορεία και συμβαίνουν διάφορες ανατροπές.

Όλα τα δομικά στοιχεία μιας ταινίας του Mike Leigh είναι εδώ: βρετανικές φάτσες, ταπετσαρία στον τοίχο, λουλουδάτα σερβίτσια και μπόλικο τσάι. Ειλικρινά είναι στιγμές που ακούμε για καινούργια ταινία του Mike Leigh και σκεφτόμαστε πόσο βαριόμαστε να δούμε μία από τα ίδια. Κάθε φορά όμως (ή μάλλον σχεδόν κάθε φορά, γιατί το «Career Girls» μας τα χαλάει), συμβαίνει κάτι μαγικό. Ενώ με το που πέφτουν οι τίτλοι αρχής αρχίζουμε τους αναστεναγμούς, στην πορεία η αυθεντικότητα των συναισθημάτων και των χαρακτήρων μας συνεπαίρνει και τελικά βγαίνουμε από την αίθουσα εξαγνισμένοι, με το αίσθημα ότι γίναμε κοινωνοί μιας εκλεκτής καλλιτεχνικής δημιουργίας.

Εδώ ο Βρετανός δημιουργός χρησιμοποιεί ένα ιδανικό ηλικιωμένο ζευγάρι, δυο θετικούς ήρωες, για να μιλήσει για τους άλλους, στους οποίους η ζωή κι ο χρόνος δεν φέρθηκαν καλά. Μέσα από μια σειρά κυριακάτικων συναντήσεων στο σπίτι του ζευγαριού μελετά τους φόβους και τις ανασφάλειες των καλεσμένων, των ελαττωματικών ηρώων. Είναι πασιφανές ότι ο Leigh γοητεύεται από τη μιζέρια. Ωστόσο δεν στέκεται επικριτικά απέναντι στους μίζερους ήρωες, αλλά τους αγαπά και προσπαθεί να τους κατανοήσει. Δείχνει δε , μετά το ακαταμάχητα χαριτωμένο «Happy-Go-Lucky», την διάθεση να προσθέσει μια πιο εύθυμη νότα στα δρώμενα, να ελαφρύνει στο μέγιστο δυνατό βαθμό την (κατά βάθος) καταθλιπτική τους φύση.

Η επιτυχία της ταινίας του έγκειται στο γεγονός ότι τα ζητήματα που πραγματεύεται δεν αφορούν αποκλειστικά την αστική Βρετανική τάξη, αλλά είναι καθολικού ενδιαφέροντος, καθώς αναφέρονται στην ανθρώπινη ζωή, μέσω της αντίστιξης της εξελικτικής της πορείας με τον κύκλο των εποχών. Η γέννηση της ελπίδας με την άνοιξη, η ανεμελιά και η αίσθηση ότι όλα θα πάνε καλά που συνοδεύει το καλοκαίρι, η συνειδητοποίηση της παρέλευσης του χρόνου που φέρνει το φθινόπωρο και η αποδοχή της μοναξιάς που συνοδεύει την ανθρώπινη ύπαρξη στην αναπόφευκτη πορεία της προς το θάνατο με το που μπαίνει ο χειμώνας.

Από τον πάντα γλυκύτατο Jim Broadbent μέχρι την ανατριχιαστικά παγερή Imelda Staunton (που αν αργήσετε να μπείτε στην αίθουσα θα χάσετε, καθώς εμφανίζεται στην εισαγωγική σκηνή), όλοι οι ηθοποιοί δίνουν τον καλύτερο τους εαυτό, ωστόσο εκείνη που κλέβει την παράσταση είναι η Lesley Manville, σε μια εμφάνιση που αναμφίβολα θα οδηγήσει στην σαρωτική της επικράτηση σε οτιδήποτε κυκλοφορεί σε βραβείο γυναικείας ερμηνείας στην πιάτσα.

Με το «Another Year» ο Mike Leigh σκαρώνει ένα φιλμ λιτό κι απέριττο, παρά την προσήλωσή του στην καταγραφή τυπικών συζητήσεων και δραστηριοτήτων. Ένα φιλμ που μας κέρδισε με την ειλικρίνεια του. Και μας έκανε να παραβλέψουμε την ταπετσαρία στον τοίχο...
 

Γιάννης Βασιλείου