Πέθανε σε ηλικία 81 ετών ο Peter O'Toole, ο εμβληματικός Λώρενς της Αραβίας

Ο ηθοποιός Peter O'Toole έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 81 ετών, όπως ανακοίνωσαν οι οικείοι του την Κυριακή 15 Δεκεμβρίου 2013. Η κόρη του Kate O'Toole δήλωσε: "Η οικογένειά του εκφράζει τις ευχαριστίες της και νοιώθει συγκλονισμένη από την αγάπη προς το πρόσωπό του, αλλά και προς εμάς, στη διάρκεια αυτής της δύσκολης περιόδου. Σας ευχαριστούμε βαθειά όλους". Συμπλήρωσε μάλιστα ότι "εν καιρώ θα λάβει χώρα εκδήλωση στη μνήμη του, γεμάτη τραγούδια και χαρά, όπως άλλωστε θα ήθελε και ο ίδιος".

Ο Peter O'Toole νοσηλευόταν επί μακρό διάστημα στο νοσοκομείο Wellington του Λονδίνου. Από το καλοκαίρι του 2012 είχε ανακοινώσει πως αποσύρεται από την ενεργό δράση, λέγοντας "αποχαιρετώ το επάγγελμα χωρίς δάκρυα αλλά με βαθειά ευγνωμοσύνη". Παρόλα αυτά δεν άντεξε μακριά από τις κάμερες και επέστρεψε για ένα ρόλο στην ταινία «Katherine of Alexandria» του Michael Redwood, τα γυρίσματα της οποίας ολοκληρώθηκαν πρόσφατα.

Η καριέρα του Peter O'Toole απογειώθηκε το 1962 όταν υποδύθηκε τον πρωταγωνιστικό ομώνυμο ρόλο στον θρυλικό "Λώρενς Της Αραβίας" του David Lean. Στην πεντηκονταετή καριέρα του προτάθηκε οκτώ φορές για βραβείο Oscar: «Lawrence of Arabia» (1962), «Becket» (1964), «The Lion in Winter» (1968), «Goodbye, Mr. Chips» (1969), «The Ruling Class» (1972), «The Stunt Man» (1980), «My Favorite Year» (1982) και Venus (2006). Ποτέ όμως δεν κέρδισε το πολυπόθητο αγαλματάκι, διατηρώντας το σχετικό ρεκόρ των περισσότερων υποψηφιοτήτων χωρίς νίκη. Η Ακαδημία, σε μια πολυσυζητημένη κίνηση, του είχε απονείμει από το 2003 τιμητικό βραβείο Oscar για τη συνολική προσφορά του στον κινηματογράφο.

Παράλληλα κατέγραψε στο ενεργητικό του μνημειώδεις εμφανίσεις στο θεατρικό σανίδι, μεταξύ των οποίων στους ρόλους του Αμλετ (1955), του Σάυλοκ στον "Έμπορο της Βενετίας" (1960), του Βλαντιμίρ στο "Περιμένοντας τον Γκοντό" (1969), του Βάνια στο "Θείο Βάνια" (1974 και 1978) και του Μακβέθ (1980). Το 2000 τιμήθηκε με το βραβείο Lawrence Olivier για την θεατρική του καριέρα. Η τελευταία σημαντική του εμφάνιση ήταν το 1999 στο "O Τζέφρι Μπέρναρντ δεν είναι καλά" (Jeffrey Bernard is Unwell), στον ρόλο που είχε διαπρέψει το 1989 και το 1991. Ίσως όχι τυχαία, καθώς υποδυόταν το χαρακτήρα ενός φανατικού πότη δημοσιογράφου.

Ο ίδιος είχε μια εξίσου έντονη σχέση με το αλκοόλ, η οποία παραλίγο να του κοστίσει τη ζωή στα 70's όταν οι γιατροί απέδωσαν στο ποτό τα συμπτώματα που τελικά οφείλονταν σε καρκίνο. Υποβλήθηκε σε χειρουργικές επεμβάσεις, αφαίρεσε το πάγκρεας και μεγάλο μέρος του στομάχου του, άλλαξε ριζικά συνήθειες και επέστρεψε στις επάλξεις. Δεν έκοψε ποτέ το κάπνισμα των αγαπημένων του άφιλτρων Gauloises, ενώ δεν έκρυβε ότι ήταν προληπτικός και γι' αυτό φορούσε αποκλειστικά πράσινες κάλτσες.

Διάσπαρτα περιστατικά της ζωής του δείχνουν την μοναδική του προσωπικότητα. Είχε ιδιαίτερη αδυναμία στον Shakespeare, και ήταν περήφανος που γνώριζε να απαγγείλει και τα 154 σονέτα που έγραψε ο Βρετανός βάρδος. Σύμφωνα με το θρύλο, όταν του προσφέρθηκε ο τίτλος του Sir, αρνήθηκε για προσωπικούς και πολιτικούς λόγους. Πολύ αργότερα σε συνέντευξή του στο Newsweek ανέφερε ότι δεν θα αρνούνταν τον (ανώτερο) τίτλο του Λόρδου. Ακόμη και σήμερα δεν είναι επιβεβαιωμένος ο τόπος γέννησής του, με επικρατέστερη την πόλη Connemara της Ιρλανδίας (ή το Leeds στην Αγγλία). Το ίδιο ισχύει και για την ημερομηνία γέννησής του, την οποία ο ίδιος τοποθετούσε "τον Ιούνιο του 1932".

Παραμένει άγνωστο εάν πρόλαβε να ολοκληρώσει τον τρίτο τόμο των απομνημονευμάτων του, όπως είχε αναφέρει όταν αποχώρησε από την ενεργό δράση. Ο πρώτος τόμος με τίτλο "Loitering With Intent: The Child" καλύπτει το χρονικό διάστημα ως τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και ο δεύτερος τόμος με τίτλο "Loitering With Intent: The Apprentice" αφορά κυρίως τα χρόνια της μαθητείας του στη Royal Academy of Dramatic Art.

Ο Peter O'Toole αφήνει πίσω του δύο κόρες (την ηθοποιό Pat και την Kate) από το γάμο του με την ηθοποιό Sian Phillips και ένα γιο (τον επίσης ηθοποιό Lorcan) από την εφήμερη σχέση του με το μοντέλο Karen Brown Somerville.