Οδηγός Streaming No59: Woody Allen, Bergman, Jerzy Skolimowski κι ένα διαφορετικό animation

Επιλέξαμε για εσάς τις καλύτερες ταινίες και σειρές που μπορείτε να βρείτε αυτή τη στιγμή στις διαθέσιμες στην Ελλάδα πλατφόρμες Streaming. Για να μην πελαγώνετε μη ξέροντας τι να διαλέξετε από τις αμέτρητες επιλογές του Netflix, του Disney+ και των άλλων παρόχων, ο Οδηγός Streaming του Cinemanews.gr έχει όσα πρέπει να ξέρετε.

NETFLIX

Για κάποιους από τις πιο πολυαναμενόμενες ταινίες του 2024, λόγω σεναριογράφου, για άλλους κάτι που θα δούμε απλά από περιέργεια, εξαιτίας του σεναριογράφου, το «Orion and the Dark» είναι οπωσδήποτε μια από τις πιο φιλόδοξες φετινές παραγωγές της πλατφόρμας. Δεύτερη κατάθεση του διαβόητου (και κοσμαγάπητου από αρκετούς, όχι από τον γράφοντα) Charlie Kaufman εννέα χρόνια μετά το «Anomalisa», αυτήν τη φορά μόνο από τη θέση του σεναριογράφου, το φιλμ μπορεί να μη διαθέτει τις εκκεντρικότητες του συγγραφέα του, κάτι στο οποίο ευελπιστούμε εμείς οι μη φαν. Μπορεί πάλι και να τις διαθέτει, οπότε καλά να περάσετε.

CINOBO

Συνεχίζεται το αφιέρωμα στον Woody Allen από την πλατφόρμα και αυτήν τη φορά έχουμε μια από τις καλύτερες ταινίες της πρόσφατης παραγωγής του, το «Blue Jasmine» (2013). Χαλαρή διασκευή του θεατρικού "Λεωφορείον ο Πόθος" του Tennessee Williams, το φιλμ διαθέτει μια εξαιρετική, βραβευμένη με Όσκαρ ερμηνεία από την πάντα υπέροχη Cate Blanchett, ωραίο υποστηρικτικό cast, είναι από τις πιο «σοβαρές» και δραματουργικά προσεγμένες δουλειές του δημιουργού και αγαπήθηκε από το κοινό αμέσως μετά την κυκλοφορία του.

Ένα arthouse διαμάντι της περασμένης δεκαετίας, το «Tabu» (2012) του Miguel Gomes, επιστρέφει στο Cinobo μετά από λαϊκή απαίτηση. Φόρος τιμής στον F. W. Murnau και στον Robert Flaherty, ηθελημένα γυρισμένο σε ασπρόμαυρο, το έργο είναι ένα από τα κορυφαία δείγματα φεστιβαλικού σινεμά της πρόσφατης μνήμης, ένα εξαιρετικό φιλμ που αξίζει να δει ο λάτρης του αργού κινηματογράφου.

Τέλος, η πλατφόρμα μας προσφέρει μια πολύ αγαπημένη και σημαντική ταινία του αγγλικού κινηματογράφου της δεκαετίας του 1970, το «Deep End» (1970), πρώτο φιλμ που γύρισε εκτός της χώρας καταγωγής του ο Πολωνός Jerzy Skolimowski, και ίσως το αριστούργημα της φιλμογραφίας του. Ύμνος στη σεξουαλική απελευθέρωση και ταυτόχρονα καταγραφή του υπαρξιακού αδιεξόδου μιας ολόκληρης γενιάς, το έργο αποτυπώνει το swinging London της εποχής με εκπληκτικό τρόπο στην οθόνη, αψηφά τις κινηματογραφικές συμβάσεις και ξεδιπλώνεται μπροστά στα μάτια μας ως μια άναρχη, θαυμαστή έκρηξη χρωμάτων, ιδεών και ήχων.

ERTFLIX

Μιλώντας για arthouse κινηματογράφο, η πλατφόρμα μας φέρνει αυτήν την εβδομάδα δύο χαρακτηριστικούς τίτλους ενός σπουδαίου δημιουργού. Το «Cries and Whispers» (1972) και το «Persona» (1966) του Σουηδού Ingmar Bergman είναι ένα ιδανικό double bill ως εισαγωγή ή επανάληψη στο έργο ενός από τους κορυφαίους κινηματογραφικούς καλλιτέχνες, με την Liv Ullmann να πρωταγωνιστεί και στις δύο. Η πρώτη, μια απ' τις πρώτες έγχρωμες ταινίες του σκηνοθέτη, βραβεύτηκε με Oscar Ξενόγλωσσης Ταινίας κι αποτελεί μια από τις καλύτερες χρήσεις του χρώματος στον κινηματογράφο, ενώ η δεύτερη είναι κλασικό έργο της ευρωπαϊκής πρωτοπορίας της δεκαετίας του 1960 και συγκαταλέγεται δίκαια στις είκοσι καλύτερες ταινίες από καταβολής κινηματογράφου.

Για κάτι πιο mainstream, πάλι όμως ποιοτικό, στραφείτε στο «The Lost City of Z» (2016) του Αμερικανού James Gray, μια καταπληκτική περιπέτεια εποχής που εμπνέεται από το σινεμά του Werner Herzog, του David Lean και του Francis Ford Coppola, για να σχολιάσει την τάση του ανθρώπου για απόκτηση ολοένα και περισσότερων γνώσεων. Υποτιμημένη, μα εξαιρετική.