Palo Alto

Η ντροπαλή και ευαίσθητη April είναι η παρθένα του σχολείου που βρίσκεται διχασμένη ανάμεσα στο παράνομο φλερτ με τον προπονητή της, κύριο Β. και την ακαταμάχητη έλξη με τον εσωστρεφή συμμαθητή της, Teddy. Η Emily, από την άλλη, προσφέρει σεξουαλικές χάρες σε όποιον βρεθεί στο δρόμο της, ενώ ο Fred, κολλητός του Teddy, δεν γνωρίζει όρια και περιορισμούς στη συμπεριφορά του. Από το ένα πάρτι στο άλλο, η April και ο Teddy προσπαθούν να καταλάβουν τι τους συμβαίνει, καθώς η διαρκώς κλιμακούμενη απερισκεψία του Teddy τον βυθίζει όλο και περισσότερο στο χάος.

Η 27χρονη εγγονή του Francis Ford Coppola, Gia, θα είπε μάλλον στον εαυτό της: "Πρέπει οπωσδήποτε να συνεχίσω την οικογενειακή παράδοση. Ας πάρω λοιπόν τα διηγήματα του James του Franco (και τον ίδιο στο ρόλο του sugar daddy προπονητή) και ας κάνω ένα γλυκόπικρο teenage movie από αυτά τα εναλλακτικά, τα indie". Κάπως έτσι, βρισκόμαστε να παρακολουθούμε το «Palo Alto» όπου μερικοί αυτοκαταστροφικοί έφηβοι τριγυρνούν άσκοπα από πάρτι σε πάρτι, μεθάνε και μαστουρώνουν σαν να μην υπάρχει αύριο, ερωτεύονται και απογοητεύονται, φλερτάρουν ασύστολα με τα άκρα. Αρκετά ρεαλιστικό δηλαδή, αλλά και τόσο κλισέ συνάμα.

Η Emma Roberts (κόρη του Eric Roberts) αναλαμβάνει το ρόλο της αέρινης λολίτας και δημιουργεί προσδοκίες για την επόμενη κινηματογραφική κίνηση της, ο Jack Kilmer (γιός του Val, που μάλιστα κάνει ένα απρόσμενο cameo) είναι κάτι μεταξύ έφηβου James Dean και Kurt Cobain με τάση προς τη ζωγραφική, ενώ ο Nat Wolff αριστεύει ως ο ακραίος Fred που δημιουργεί αμηχανία σε όποιον βρίσκεται δίπλα του. Ο James Franco, από την άλλη, είναι κομμένος και ραμμένος για το ρόλο του προπονητή που έχει αδυναμία στις πιτσιρίκες. Εύφημος μνεία στον Chris Messina που παίζει τον ανατριχιαστικό πατέρα του Fred. Αν η ταινία αξίζει για κάτι, αξίζει για τις ερμηνείες. Όχι επειδή αλλάζουν το ρου της κινηματογραφικής ιστορίας, αλλά επιτυγχάνουν να δέσουν αρμονικά και αβίαστα μεταξύ τους, πράγμα όχι πάντα εύκολο. Η Coppola, από τη μεριά της, φαίνεται ότι δεν θέλει να κουνήσει το δάχτυλο στη νεανική εξαλλοσύνη, αλλά να καταγράψει την πραγματικότητά τους με τη δική της προσωπική ματιά. Μια συμπονετική ματιά, θα έλεγε κανείς.

Ως κινηματογραφικό ντεμπούτο το «Palo Alto» είναι αρκετά ενδιαφέρον, χωρίς ωστόσο να μπορείς να το χαρακτηρίσεις ιδιαίτερα ελπιδοφόρο. Καλογυρισμένο και τίμιο, αλλά τελικά μάλλον ανέμπνευστο. Οι επιρροές της θείας της, Sofia, είναι τόσο εμφανείς που δεν μπορείς παρά να μειδιάς ειρωνικά, αναλογιζόμενος τις ομοιότητες του με το «The Virgin Suicides». Και ναι μεν οι οργισμένοι έφηβοι των 00's θα αποτελούν πάντα ένα ελκυστικό θέμα, αλλά δυστυχώς δεν αρκεί ένα βαρύ όνομα στην καρέκλα του σκηνοθέτη, ένα μάτσο τρελαμένα από τις ορμόνες πιτσιρίκια και ένα dreamy pop soundtrack -από αυτά που σε κάνουν να θέλεις να χαϊδέψεις τα μαλλιά του διπλανού σου- για να αφήσεις το στίγμα σου ως δημιουργός.

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 25-09-2014  |  Διανομή: Odeon  |  Επίσημο Site