Ain't Them Bodies Saints

Με φόντο το Τέξας τη δεκαετία του '70, ένα ερωτευμένο ζευγάρι παρανόμων, ο Bob (Casey Affleck) και η Ruth (Rooney Mara), αναγκάζονται να χωριστούν με βίαιο τρόπο. Εκείνος αναλαμβάνει την ευθύνη για ένα έγκλημα που διέπραξε η γυναίκα του και καταλήγει στη φυλακή, ενώ εκείνη προσπαθεί να μεγαλώσει ολομόναχη την κόρη τους. Μόνο που ο Bob δεν θα αντέξει στη φυλακή και θα αποφασίσει να δραπετεύσει για να προσπαθήσει να φτάσει στη γυναίκα του πριν πέσει στα χέρια του νόμου.

Είναι πραγματικά περίεργο να μην έχεις και πολλά να πεις για μια ταινία. Κάποιες φορές, η κριτική μιας ταινίας χωράει μόνο σε δυο-τρείς προτάσεις, ως λεζάντα ή σαν κάτι που θα απαντούσες στην ερώτηση, "είδες αυτή την καινούργια ταινία με τον Casey Affleck και την κοπέλα από το «The Girl With The Dragon Tattoo»; Είναι καλή;". Γιατί ναι, μπορεί ο κανόνας να λέει πως η εικόνα ισούται με χίλιες λέξεις αλλά υπάρχουν και φορές που δεν ισούται με καμία, που προκαλεί την απόλυτη σιωπή. Και αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό.

Στην περίπτωση της ταινίας του David Lowery, λοιπόν, θα μπορούσα να απαντήσω σε αυτόν τον "φανταστικό" φίλο που θα με ρωτούσε, ως εξής: "Όμορφη ταινία, με όμορφα πλάνα. Όμως παρόλα αυτά η ιστορία της (ή καλύτερα η αφήγηση της ιστορίας της), σου δημιουργεί μια προσμονή που δεν ανταμείβεται ποτέ. Α, και η κοπέλα λέγεται Rooney Mara. Σημείωσε αυτό το όνομα".

Πάνω κάτω αυτό είναι το ρεζουμέ, η ουσία του πράγματος. Η ιστορία και τα μηνύματα του «Ain't Them Bodies Saints» περνάνε σε δεύτερη ή ακόμα και σε τρίτη μοίρα. Ιστορία αγάπης στον αμερικάνικο νότο, ευάλωτοι άνθρωποι με πάθη που τους οδηγούν σε λάθη και όλα τα συναφή. Ένας μοντέρ/διευθυντής φωτογραφίας όπως είναι ο Lowery, δεν μπορεί παρά να δώσει μεγαλύτερη σημασία στην εικόνα, στην αισθητική της, στην αλήθεια της και, στην προκειμένη περίπτωση, στην λαλίστατη σιωπή της. Όλοι ξέρουμε τις ακρότητες του Τέξας και ακόμα περισσότερο τις ακρότητες ενός παθιασμένου έρωτα. Σημασία λοιπόν έχει η απεικόνιση του κι όχι μια ανάλυση που θα ακουστεί ή θα διαβαστεί για πολλοστή φορά. Κι εδώ, η απεικόνιση του είναι πειστική.

Η πειστικότητα αυτή οφείλεται κατά πολύ στην παρουσία των πρωταγωνιστών. Και ειδικότερα της Rooney Mara. Σε μια έξοχη ερμηνεία, αποδεικνύει για ακόμα μια φορά πως, τα επόμενα χρόνια, όλα τα βλέμματα θα είναι στραμμένα πάνω της. Ώριμη, αν και μόλις 28 ετών, σίγουρη και γοητευτική, σου δημιουργεί την ανάγκη να την αναζητείς, να περιμένεις την επόμενη σκηνή που θα πάρει αυτό το μελαγχολικό ύφος.

Η ευκαιρία για ένα κινηματογραφικό κόσμημα σκοντάφτει στην ανολοκλήρωτη υπόσχεση που σου δημιουργεί η, κατά τα άλλα, όμορφη ατμόσφαιρα του σεναρίου. Το «Ain't Them Bodies Saints», βέβαια, έχει πολλά να προσφέρει. Και, δεν θα κουραστώ να το λέω, όταν το δείτε, μην πάρετε το βλέμμα σας πάνω από την Rooney Mara. Θα σας γοητεύσει...

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 24-10-2013  |  Διανομή: Odeon