Gloria

Κοντά στα εξήντα, λίγο πριν την σύνταξη, χρόνια χωρισμένη και χρόνια μόνη, με δυο ενήλικα παιδιά. Η καθημερινότητα της Gloria -και κάθε συνηθισμένης γυναίκας που ταιριάζει στο παραπάνω προφίλ -μοιάζει προδιαγεγραμμένη: δουλειά (η οποία αντιμετωπίζεται είτε διεκπεραιωτικά είτε, στην αντίθετη περίπτωση, ως εργασιοθεραπεία), σπίτι, μια έξοδος με φίλες, ένα θέατρο, κάποιο χόμπυ και μερικές κοινωνικές εκδηλώσεις. Ξενύχτια τις καθημερινές, ζαλισμένοι χοροί, φλέρτ και μεθύσια που δεν θυμάσαι τι έκανες το επόμενο πρωί, συνήθως δεν προβλέπονται.

Όμως η Gloria, παρά τα φαινόμενα, δεν είναι μια γυναίκα συνηθισμένη για την ηλικία της. Μπορεί να είναι κοντά στα εξήντα, λίγο πριν την σύνταξη, χρόνια χωρισμένη και χρόνια μόνη, με δυο ενήλικα παιδιά, όμως θέλει να γεμίζει την καθημερινότητά της όπως θέλει εκείνη, σύμφωνα με τις επιθυμίες της. Και οι επιθυμίες της της υπαγορεύουν να απολαύσει τη ζωή της, χωρίς τους ενδοιασμούς και τον κυνισμό που συνήθως φέρνουν τα χρόνια, οι ματαιώσεις και οι αποτυχίες. Κι έτσι θα αφεθεί να ερωτευτεί, θα επιλέξει να δοθεί και να ενθουσιαστεί χωρίς αναστολές και θα απαιτήσει σε αντάλλαγμα μια σχέση που δεν μοιάζει με τις σχέσεις των συνομηλίκων της: μια σχέση χωρίς συμβιβασμούς και μετριοπάθεια, αλλά με ένταση και πάθος. Και, αναπόφευκτα, δεν θα αποφύγει να απογοητευτεί, να πληγωθεί και να τσαλακωθεί. Αλλά, σαν να μην κουβαλά ήδη μια ζωή γεμάτη εμπειρίες και απογοητεύσεις στην πλάτη της, δεν θα πτοηθεί. Γιατί αυτή είναι η ζωή που έχει επιλέξει: η Gloria έχει επιλέξει να βλέπει τη ζωή, μέσα από τα χοντρά μυωπικά γυαλιά της, με μάτια νεανικά, γεμάτα δίψα για ζωή.

Είναι άραγε η φιλαρέσκεια η κινητήριος δύναμη πίσω από τη συμπεριφορά και τις επιλογές της; Βγαίνει, καλλωπίζεται και χορεύει μόνη της για να τραβά την προσοχή, σαν το φιλάρεσκο παγώνι που συναντά κάποια στιγμή προς το τέλος της ταινίας; Είναι κάτι βαθύτερο, αλλά συγχρόνως και απλούστερο: είναι η ανάγκη της να ζήσει όπως θέλει, χωρίς να πρέπει ούτε να ακολουθήσει τα κοινωνικά πρότυπα, αλλά ούτε και κατ' ανάγκη να έρθει σε σύγκρουση με αυτά. Θέλει, απλώς, να απολαύσει τη ζωή της όπως της αρέσει. Χορεύοντας, για τον εαυτό της, σε ξέφρενους ρυθμούς το 'Gloria' του Umberto Tozzi, σαν να μην την βλέπει κανείς. Όπως της αρέσει. Και γι' αυτή της ζωντάνια την δεν γίνεται παρά να την θαυμάσεις. Όπως και την καταπληκτική Paulina Garcia (Αργυρή Αρκτος Καλύτερης Ηθοποιού στο Φεστιβάλ του Βερολίνου) που δημιούργησε με την ερμηνεία της μια από της πιο ενδιαφέρουσες κινηματογραφικές γυναίκες της χρονιάς.

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 03-10-2013  |  Διανομή: Strada Films