Non-Stop

Κατά τη διάρκεια μιας υπερατλαντικής πτήσης από τη Νέα Υόρκη στο Λονδίνο, ο υπεύθυνος ασφαλείας του αεροσκάφους Bill Marks (Liam Neeson) δέχεται μια σειρά από απειλητικά γραπτά μηνύματα στο κινητό του. Ο άγνωστος αποστολέας ζητά από τον Marks να διαβιβάσει στην κυβέρνηση πως πρέπει να μεταφέρουν 150 εκ. δολάρια σε ένα λογαριασμό off shore. Διαφορετικά θα σκοτώνει έναν επιβάτη της συγκεκριμένης πτήσης κάθε 20 λεπτά. Και ενώ αρχικά οι απειλές παίρνονται μάλλον αψήφιστα ο πρώτος θάνατος δεν θα αργήσει κάνοντας την καμπίνα του αεροσκάφους στα 40 χιλιάδες πόδια την πιο κλειστοφοβική σκηνή εγκλήματος των τελευταίων ετών.

Ξεκινώντας από μια χιτσκοκική παρεξήγηση και χτίζοντας με επαγγελματισμό ατμόσφαιρα στο πρώτο μέρος, ο Jaume Collet-Sera θα δει σταδιακά την ταινία του να εκτροχιάζεται, παραδομένος στο έλεος ενός εξωφρενικού σεναρίου, από εκείνα που μαστίζουν το action cinema των 90's και θέλουν την τρίτη πράξη ένα κρεσέντο θορύβου, μελοδραματικής δράσης και "συγκλονιστικών" (βλέπε αδιανόητων) ανατροπών.

Εκείνο όμως που περισσότερο ενοχλεί στο «Non-Stop» είναι η ηθική του. Από τη μία ο ήρωας που παίρνει τον νόμο στα χέρια του, δεν θα επιτεθεί μόνο στους κακούς -κι εδώ είναι η διαφορά του με το «Taken»-, αλλά σε όποιον εκείνος θεωρεί τέτοιο, μια στάση την οποία ποτέ δεν αμφισβητεί και με τον τρόπο του επικροτεί ο Collet-Sera. Κι από την άλλη, αναφερόμενο στο πολύπαθο ζήτημα της ασφάλειας μετά το χτύπημα της 11/09/01 στη Νέα Υόρκη, το «Non-Stop» θα λειτουργήσει ως μία έξοχη απολογία των μεθόδων της κυβέρνησης Bush.

Το φιλμ σώζεται μόνο από τον μαγνητισμό του Liam Neeson, που με το ανάστημα του, το αψύ παρουσιαστικό, την βαριά φωνή και το βλέμμα εκείνου που έχει περάσει πολλά, συνθέτει μια στιβαρή φιγούρα δράσης, που δεν χορταίνεις να βλέπεις στην οθόνη. Αν γίνεται όμως, σε λιγότερες ταινίες σαν το «Non-Stop».

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 27-02-2014  |  Διανομή: Seven Films  |  Επίσημο Site